เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 693

ตอนที่ 693: ภาวะวิกฤต

“อะไรนะ พวกเจ้าไม่สามารถติดต่อท่านผู้อาวุโสสูงสุดได้งั้นหรือ ? ” หลังจากที่ได้ยินหมิงตงพูด ท่าทางของนูบิสก็เปลี่ยนไปอย่างมาก

หมิงตงกังวลมาก “เหตุผลที่ว่าทำไมท่านลุงเทียนถึงมาปรากฏตัวครั้งก่อนหน้านี้ได้ เป็นเพราะเขาได้ให้หยกชิ้นหนึ่งที่จะสามารถติดต่อเขาได้แก่หวงเทียนป้า ตอนนี้หยกชิ้นนั้นได้ถูกใช้ไปแล้ว และของที่ท่านลุงเทียน ให้ข้ามาเพื่อติดต่อเขาก็ถูกใช้ไปแล้วด้วยเช่นกัน ดังนั้นข้าจึงติดต่อกับเขาไม่ได้แล้ว มันจะเป็นปัญหาก็ตอนนี้ คู่ต่อสู้คือเซียนราชาที่ทรงพลัง เจี้ยนเฉินจะรับมือเขาได้อย่างไร ? “

ไป๋ไฮอนุมานรายละเอียดจากบทสนทนาระหว่าง 2 คนนั้นและเริ่มรู้สึกกังวล เขาพูด “ทำไมเหลนของข้าถึงไปยั่วยุคนแบบนั้น ? เขาเป็นถึงราชาของตระกูลกิลลิกัน ! ไม่นะ เขาคือความหวังเดียวของตระกูลไป๋ ข้าปล่อยให้เขาตายทั้งที่ยังอายุน้อยแบบนี้ไม่ได้ ไม่ว่าศัตรูจะแข็งแกร่งเพียงใด ข้าต้องไปช่วยเขาให้ได้แม้ข้าจะต้องตายก็เถอะ” หลังากที่พูดแล้ว ไป๋ไฮก็เตรียมที่จะบินไปทางรูที่ถูกชกโดยเจี้ยนเฉินบนเพดาน อย่างไรก็ตาม ตอนที่เขากำลังจะออกไปนั้น เขาก็ถูกนูบิสห้าม

“ตาแก่บ้า เจ้าไม่แม้แต่จะเข้าใจความแข็งแกร่งของเซียนราชา ด้วยพลังเซียนผู้คุมกฎชั้นสวรรค์ที่ 5 ของเจ้า เจ้าไม่ได้ไปสร้างความแตกต่างใดใดเลย ถ้าเซียนราชาต้องการที่จะฆ่าเจ้า เขาก็แค่กระดิกนิ้วเท่านั้น แม้เจ้าไป เจ้าก็ไปตายอย่างหมาข้างถนน” นูบิสตำหนิ

“ข้าไม่รู้ว่าท่านปู่ของข้าจะช่วยเจี้ยนเฉินได้ไหม แต่ข้าจะเรียกท่านปู่” เจ้าอ้วนน้อยเข้าใจว่าเจี้ยนเฉินกำลังตกอยู่ในอันตราย หลังจากที่เขาพูดแล้ว เขาก็กัดที่นิ้วบนมือซ้ายของเขา ให้เลือดหยดลงบนแหวนมิติที่มือข้างขวาของเขา

นูบิสเริ่มปั่นป่วน การที่ได้ยินเจ้าอ้วนน้อยพูดนั้น เขาตะคอกขึ้นมาทันที “เจ้าคิดว่าท่านปู่ของเจ้าเป็นใครกัน ? ถึงแม้ว่าเขามา มันก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไร เขาจะต้องเป็นผู้อาวุโสสูงสุดของเมืองทหารรับจ้างหรือจะต้องเป็นผู้เชี่ยวชาญจากตระกูลโบราณ คู่ต่อสู้เป็นถึงราชาของตระกูลกิลลิกัน เข้าใจหรือไม่ ? เสือที่กระหายเลือดระดับ 8 คนที่จะสู้กับเขาได้นั้นมีไม่ถึงหยิบมือด้วยซ้ำ”

“เจ้าไม่มีสิทธิ์จะพูดกับท่านปู่ของข้าแบบนั้น ท่านปู่ของข้าแข็งแกร่งมาก” จากการที่นูบิสดูถูกปู่ของเขา ทำให้เจ้าอ้วนน้อยไม่พอใจอย่างมาก เขาตะโกนใส่นูบิส

“เจ้าเด็กน้อย ข้า นูบิสผู้ยิ่งใหญ่ ไม่ได้มีเวลาว่างมากพอที่จะมาถกเถียงกับเจ้า ตอนนี้ ทุก ๆ คนควรคิดหาวิธีที่ดีที่สุดที่จะติดต่อกับท่านผู้อาวุโสสูงสุด ไม่อย่างนั้น ถ้าเจี้ยนเฉินไม่ส่งมอบพยัคฆ์ปีกเทวะ บางทีเขาอาจจะตกอยู่ในอันตรายก็เป็นได้”

..

เจี้ยนเฉินหนีบเสือไว้อย่างแน่ที่ใต้รักแร้ของเขา เขาถือกระบี่สังหารมังกรอย่างรัดกุมที่มือขวาของเขาแล้วทะยานขึ้นไปบนอากาศ เขาเปล่งรัศมีออกไปทั่วบริเวณ เขาเหมือนรวมเข้าด้วยกันกับบรรยากาศรอบข้าง เป็นส่วนหนึ่งกับมัน เขาบินออกไปไกล ๆ อย่างเงียบ ๆ ความเร็วของเขาเร็วมาก เร็วจนเห็นภาพที่ตามมาเบลอ ๆ เท่านั้น

ข้าง ๆ เขานั้น สมาชิกของตระกูลกิลลิกันยังคงยิ้มเยาะ เขาตามเจี้ยนเฉินอย่างไม่เร่งรีบ ด้วยความแข็งแกร่งของเขาที่เป็นเซียนราชา เขาไม่กังวลเกี่ยวกับการหนีของเจี้ยนเฉิน เพราะเขาเป็นแค่เซียนผู้คุมกฎชั้นสวรรค์ที่ 5

หลังจากนั้น 2-3 ลมหายใจ เจี้ยนเฉินก็มาปรากฏตัว 20 – 30 กิโลเมตรห่างออกไปจากฐานของกลุ่มทหารรับจ้างอัคนี เมืองที่มีชีวิตชีวาและมั่งคั่งก็หายไปด้วย และถูกแทนที่ด้วยทุ่งหญ้าที่ว่างเปล่า

“เจี้ยนเฉิน ที่นี่สงบมาก ไม่ต้องกังวลเรื่องการฆ่าแกงผู้บริสุทธิ์และได้รับความเดือดร้อนจากการล่มสลายของท้องฟ้า เรามาจัดการเรื่องของเรากับเถอะ” เมื่อเขาพูดจบ เจี้ยนเฉินก็เห็นสมาชิกของตระกูลกิลลิกัน ผู้ซึ่งควรที่จะอยู่ด้านหลังเขากลับขึ้นมาปรากฏตรงหน้าของเขาทันที บดบังเส้นทางของเขาไว้

ปฏิกิริยาของเจี้ยนเฉินรวดเร็วมาก เขาหยุดโดยทันที เขาส่งสายตารวดเร็วแต่ทรงพลังไปที่ชายวัยกลางคนและท่าทางของเขาก็เคร่งครึมขึ้น พลังบรรพกาลในตันเถียนของเขาเริ่มที่จะปล่อยพลังบรรพกาลออกมาเป็นจำนวนมาก พลังบรรพกาลเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วที่ร่างกายของเจี้ยนเฉิน มันถูกส่งผ่านไปทั่วร่างกายของเขาและเพิ่มพลังป้องกันของร่างบรรพกาลไปถึงขีดสุด คลื่นพลังอีกเกลียวหนึ่งของพลังบรรพกาลได้ไหลไปที่แขนด้านขวาและถูกส่งต่อไปยังกระบี่สังหารมังกรของเขา

แสงระยิบระยับเบลอ ๆ ของกระบี่สังหารมังกรถูกกดไว้และแทนที่โดยแสงสีดำสวยงาม ในเวลาเดียวกัน รัศมีแห่งการทำลายล้างก็เริ่มแผ่กระจายออกจากกระบี่สังหารมังกร ทำให้บรรยากาศรอบ ๆ บิดเบี้ยว