เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 709

ตอนที่ 709: การเปลี่ยนแปลงของจักรวรรดิศักดิ์สิทธิ์ (1)

เจี้ยนเฉินใช้ประตูมิติที่อาณาจักรต้าโจวโดยไม่รอช้า เพื่อที่จะมุ่งตรงไปยังอาณาจักรฉินหวง

ในเวลานี้ จุดมุ่งหมายสำหรับประตูมิตินั้นค่อนข้างชัดเจนกว่าครั้งก่อน มุ่งตรงไปที่เขตชนบทที่รกร้างในอาณาจักรฉินหวง

เจี้ยนเฉินเข้าประตูมิติและไปถึงยังอาณาจักรฉินหวง เขาไปโผล่ในที่รกร้างกว้างใหญ่ที่ไม่คุ้นเคย เขามองไปรอบ ๆ ก่อนที่จะพุ่งขึ้นไปบนอากาศ เพื่อมองภูมิประเทศรอบ ๆ ระยะ 2-3 กิโลเมตร หลังจากนั้นเขาก็นำเอาแผนที่ออกมาจากแหวนมิติและดูมัน

หลังจากนั้นสักพัก เจี้ยนเฉินก็พบเส้นทางที่เขาต้องใช้ เขาเก็บแผนที่และหลอมรวมตัวเองเข้ากับมิติ และหายไปกลายเป็นเงาลาง ๆ เขารีบมุ่งหน้าไปที่พระราชวังของอาณาจักรด้วยความเร็วสูงสุด

2 ชั่วยามต่อมา เจี้ยนเฉินได้เดินทางมาแล้วหลายพันกิโลเมตรเพื่อไปยังพระราชวัง เขามุ่งหน้าไปที่ศูนย์กลางของพระราชวังโดยที่ไม่ได้ลดความเร็วเลย เพื่อไปยังที่ซึ่งพระราชวังตั้งอยู่

ทันทีที่เจี้ยนเฉินไปถึงที่พระราชวังฉินสวรรค์ เขารู้สึกได้ถึง 4 ผู้พิทักษ์จักรพรรดิด้านใน เสียงในหูของเจี้ยนเฉิน ดังก้องขึ้น “ท่านผู้พิทักษ์จักรพรรดิ เจี้ยนเฉิน กรุณามาที่ฝั่งตะวันออกของพระราชวังฉินหวง เราจะคุยกันที่นั่น”

ณ เวลาเดียวกันในพระราชวัง ผู้พิทักษ์จักรพรรดิทั้งสี่ซึ่งฝึกฝนอยู่ที่พระราชวังฉินสวรรค์ได้ลืมตาขึ้น 3 คนในนั้นขยับเล็กน้อยและหายไป ไม่มีใครรู้ว่าพวกเขาไปที่ไหน

เจี้ยนเฉินรีบเปลี่ยนทิศทางทันที เขามุ่งหน้าอย่างรวมเร็วไปทางทิศตะวันออกยังที่ซึ่งพระราชวังฉินสวรรค์ตั้งอยู่ ในขณะที่เขามุ่งหน้าไปที่พระราชวัง มีเพียงผู้พิทักษ์จักรพรรดิทั้ง 4 ที่เป็นเซียนผู้คุมกฎเท่านั้นที่สัมผัสถึงเขาได้ เขาไม่ได้ทำให้เซียนสวรรค์คนใดในพระราชวังรับรู้ถึงการมาของเขาได้เลย

ณ ฝั่งตะวันออก ยามชั้นดีทั้งหมด 500 คนแต่งตัวในชุดเกราะสีทองยืนนิ่งอยู่ด้านนอกพระราชวังฉินสวรรค์ พวกเขามีหน้าที่อารักขาส่วนที่สำคัญที่สุดของพระราชวัง

ในขณะนี้ บนพื้นที่จัตุรัสนอกวัง เขาลดความเร็วจากภาพพร่ามัวมาถึงยังด้านหน้าของทางเข้าหลักของพระราชวังฉินสวรรค์โดยไม่มีเสียงใด ๆ เลย

แม้ว่าจะเป็นเช่นนี้ บุคคลที่เพิ่งมาถึงเพิ่งถูกเห็นโดยยามตอนที่เขามาถึงต่อหน้านี้เอง แต่ยามก็ไม่ได้แสดงทีท่าตกใจอะไร เพราะว่าพวกเขาเพิ่งได้รีบข้อความจากพระราชวังฉินสวรรค์ว่าผู้พิทักษ์จักรพรรดิเจี้ยนเฉินกำลังจะมาถึง

หัวหน้ายามวิ่งมาที่เจี้ยนเฉินอยู่ เขาคุกเข่าลง 1 ข้างและพูดด้วยความเคารพว่า “ข้าน้อยขอคารวะท่านผู้พิทักษ์จักรพรรดิ”

“ข้าน้อยขอคารวะท่านผู้พิทักษ์จักรพรรดิ” ด้านหลังของหัวหน้ายาม ยามทั้งหมด 500 คนก็ต่างคุกเข่าลง 1 ข้างอย่างพร้อมเพียงและตะโกนออกมาด้วยเสียงก้องกังวาน มันดังมากจนกระจายไปทั่วพระราชวังจนทุกคนด้านในได้ยิน

ภายในห้องค้นคว้าของพระราชวัง ราชาของอาณาจักรฉินหวงค่อย ๆ ลดหนังสือในมือของเขาลงอย่างช้า ๆ เขามองไปที่ทิศทางที่พระราชวังฉินสวรรค์ตั้งอยู่แล้วพึมพำ “บางที เจี้ยนเฉินคงจะมาถึงแล้ว ? “. หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็วางหนังสือไว้บนโต๊ะแล้วยืนขึ้น แล้วออกจากห้องค้นคว้า องครักษ์เก็บหนังสือกลับเข้าที่ในที่ซึ่งมันอยู่และเดินตามหลังเขาไป

องค์ชายสามฉินจี๋ก็ได้ออกจากตำหนักดอกเมฆและจ้องไปที่ฝั่งตะวันออกที่พระราชวังฉินสวรรค์ตั้งอยู่ เขาพูด “หาได้ยากมากที่ผู้พิทักษ์จักรพรรดิที่น่าเคารพทั้ง 4 จะออกจากพระราชวังฉินสวรรค์ และถึงแม้ว่าเขาจะออกนอกพระราชวังฉินสวรรค์ พวกเขาก็จะไม่สร้างความยุ่งยากอะไรเลย บางที่น้องเจี้ยนเฉินอาจจะมา ? ” หลังจากคิดเช่นนั้น ตาขององค์ชายสามก็เปล่งประกาย สายตาของเขาเต็มไปด้วยความร่าเริง “ข้าได้ยินมาว่าน้องเจี้ยนเฉินได้ตัดผ่านเซียนสวรรค์เป็นเซียนผู้คุมกฎแล้ว ข้าสงสัยจริง ๆ ว่ามันจริงหรือเปล่า”