เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 733

ตอนที่ 733: ทักษะธาตุแสง (1)

เมื่อออกจากที่ซึ่งผู้อาวุโสเก้าและสิบสี่อยู่ เจี้ยนเฉินก็เดินตรงมายังทางออกของสมาคมเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสง

มันมีคนจำนวนมากที่สำนักงานใหญ่ของสมาคม ไม่ได้มีแค่เซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงชุดขาวหลายคนที่ติดตราสัญลักษณ์หลากหลายสีเท่านั้น แต่ยังมีสองสามคนที่แต่งตัวแบบนักสู้ แม้ว่านักสู้จะไม่ใช่เซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสง แต่กระนั้นพวกเขาก็เป็นสมาชิกของสมาคม

อย่างไม่ต้องสงสัยเลยว่าตราสัญลักษณ์สีน้ำเงินของเจี้ยนเฉินนั้นจะเป็นจุดศูนย์กลางของความสนใจ ทุกคนที่เดินผ่านเจี้ยนเฉินนั้นอดไม่ได้ที่จะมองไปที่เจี้ยนเฉินด้วยความประหลาดใจและตกใจ อย่างไรก็ตาม ยิ่งคนจำนวนมากที่มองไปที่ตราสัญลักษณ์สีน้ำเงินที่ถูกทำขึ้นมาอย่างสวยงามบนหน้าอกของเจี้ยนเฉินมากเท่าไร มันก็ยิ่งแสดงให้เห็นถึงความอิจฉาที่ยากที่จะปิดบังไว้ได้ของคนพวกนั้น

“ใครกันที่ติดตราสัญลักษณ์สีน้ำเงิน ? ตราสัญลักษณ์สีน้ำเงินเป็นสัญลักษณ์ของเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงระดับ 6 เด็กหนุ่มอายุยี่สิบกว่ากว่านี้บางทีอาจจะเป็นเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงระดับ 6 เช่นนั้นหรือ ? “

“เจ้าหนุ่มนี้ดูเหมือนจะอายุแค่ยี่สิบกว่ากว่า แต่เขาก็ได้ติดตราสัญลักษณ์สีน้ำเงินแล้ว ไม่น่าเชื่อเลย”

“ข้าว่าตราสัญลักษณ์นี้มันเป็นของปลอม ข้าจะติดต่อผู้อาวุโสเก้าเดี๋ยวนี้ หืม มันคิดอะไรของมันที่กล้ามาติดตราสัญลักษณ์ปลอมในสมาคมเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสง มันต้องโดนดีแน่”

“ตระกูลอะไรกันนะที่เจ้าหนุ่มนี้อยู่ ช่างเป็นระดับ 6 ที่อายุน้อยอะไรเช่นนี้ ข้าอยู่ในเมืองแห่งเทพเจ้านี้มาก็นานมากแล้ว ข้ารู้จำนวนเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงขั้นสูงดี แต่ทำไมข้าไม่รู้จักคนผู้นี้มาก่อนเลย ? “

“เขาอาจจะแค่ดูหนุ่มก็ได้ แต่จริง ๆ แล้วเขาอาจจะเป็นสัตว์ประหลาดอายุเยอะที่อยู่มาสองสามร้อยปีแล้ว เขาแค่ใช้บางวิธีที่จะคงความหนุ่มเอาไว้และอยู่ในร่างนี้”

บทสนทนาดังจ้อกแจ้กดังออกมาจากรอบ ๆ การปรากฏตัวของเจี้ยนเฉินเป็นที่สนใจของทุกคนเพราะว่าเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงที่มีตราสัญลักษณ์สีน้ำเงินนั้นเป็นคนสำคัญ พวกเขาไม่ค่อยปรากฏตัวบ่อยนักในสมาคม แต่ทุก ๆ ครั้งที่พวกเขาปรากฏตัว มันก็มักจะสร้างความสนใจให้กับผู้คนจำนวนมากเสมอ

เจี้ยนเฉินไม่ได้สนใจเสียงสนทนาที่ดังอยู่รอบรอบ เขาชินกับการที่ถูกคนจำนวนมากจ้องมานานแล้ว เท่าที่เขามองดูนั้น ส่วนใหญ่เขาเห็นเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงระดับ 2 ถึงระดับ 4 มีน้อยมากที่มีตราสัญลักษณ์ระดับ 5 และมีเพียงเขาคนเดียวไม่มีใครอื่นเลยที่มีตราสัญลักษณ์ระดับ 6

เจี้ยนเฉินเดินผ่านห้องโถงและไปถึงที่ชั้นแรกของสมาคม ทันทีที่เขาเดินลงไปจากห้องโถง เขาเห็นหลินไป่เจมมี่และกีเตอร์กำลังกระโดดหยอง ๆ ไปมาด้วยความตื่นเต้น

“น้องหยางยู่เทียน ยินดีด้วยที่เจ้าเป็นเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงระดับ 6 ” ทันทีที่เจมมี่มาถึงที่ตรงหน้าเจี้ยนเฉิน เขาก็พูดแสดงความยินดี สายตาของพวกเขาจ้องค้างไปที่ตราสัญลักษณ์สีน้ำเงินที่อยู่บนอกของเจี้ยนเฉินโดยไม่ละสายตา พวกเขารู้สึกชื่นชม

“น้องหยางยู่เทียน เจ้าเก็บงำความสามารถมาตลอดเลยนะตอนที่อยู่กับพวกเรา ใครจะคิดล่ะว่าเจ้าจะเป็นเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงระดับ 6 จริง ๆ” หลินไป่พูดอย่างเจ็บปวด ในขณะที่สายตาของเขายังคงติดอยู่ที่ตราสัญลักษณ์สีน้ำเงินนั้น

เจี้ยนเฉินเป็นคนง่าย ๆ และพูดกับพวกเขาอย่างเป็นมิตร โดยปราศจากความเย่อหยิ่งใดใด หลังจากพูดกับพวกเขาทั้งสามเล็กน้อย เขาก็บอกลา เขาวางแผนที่จะเดินเล่นที่ถนนเพื่อดูว่าเขาจะสามารถหาวัตถุดิบสำหรับกระบี่ม่วงฟ้าได้หรือไม่

“น้องหยางยู่เทียน ข้า หลินไป่ กำลังว่างและไม่มีอะไรทำ ทำไมเจ้าไม่ให้ข้าพาเจ้าไปรอบ ๆ เมืองล่ะ? ข้าอยู่ที่เมืองแห่งเทพเจ้ามาหลายทศวรรษแล้ว ข้าอาจจะไม่รู้จักเมืองนี้ดีเหมือนกับมันอยู่บนฝ่ามือของข้า แต่ข้าก็พอรู้จักที่โด่งดังบ้าง 2-3 ที่”

“ถ้างั้นข้าคงต้องรบกวนพี่หลินไป่แล้ว” เจี้ยนเฉินป้องมือให้หลินไป่ด้วยรอยยิ้ม

“น้องหยางยู่เทียน ในฐานะที่ข้าเป็นรองผู้จัดการ ข้าไม่สามารถออกไปจากสาขานาน ๆ ได้ ดังนั้นข้าต้องรีบกลับไปแล้ว ข้าคงไปกับเจ้าไม่ได้ ได้โปรดอภัยให้ข้าด้วย” เจมมี่อำลาเจี้ยนเฉินก่อนที่จะจากไปด้วยจิตใจที่ชื่นบาน นี่เป็นเพราะว่าเขาเพิ่งได้รับข่าวว่าสำนักงานใหญ่นั้นดีใจมากมากกับสิ่งที่เขาทำ และได้เลื่อนขั้นเขาให้เป็นผู้จัดการของสาขาชั้น 2 ซึ่งมีอำนาจมากกว่ารองผู้จัดการของสาขาชั้น 3

เจี้ยนเฉินและหลินไป่อำลากับผู้ทดสอบกีเตอร์ก่อนที่กำลังจะออกมาด้านนอก

ในตอนนี้เอง เล่ยหมินเกา คนที่เคยพลาดท่าให้กับเจี้ยนเฉินกำลังเดินเข้าไปที่สำนักงานใหญ่ภายใต้การนำของลูกพี่ลูกน้องของเขา เล่ยหยิน ทันทีที่ทั้งสองก้าวเข้าไปมนสำนักงานใหญ่ เขาก็พบเจี้ยนเฉิน