เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 736

ตอนที่ 736: การทำความเข้าใจทักษะ (1)

เส้นใยของความคิดที่มองไม่เห็นได้เข้าไปยังระหว่างคิ้วของเจี้ยนเฉิน มันทำให้เจี้ยนเฉินหยุดนิ่งและประกายตาของเขาก็หายไป มันมัวหมองราวกับว่ามันเป็นเหมือนเปลือกนอกที่ไร้ซึ่งวิญญาณ

ผู้อาวุโสห้าจ้องมองไปที่เจี้ยนเฉิน หลังจากที่ได้เห็นประกายตาที่มัวหมองและไร้ชีวิตชีวาของเจี้ยนเฉิน เขาก็ผ่อนคลายเล็กน้อย เขาอดไม่ได้ที่จะเย้ยหยันอย่างเย็นชาในขณะที่เขาพึมพำกับตัวเอง “หยางยู่เทียน ไม่ว่าเจ้าจะเป็นอัจฉริยะที่มหัศจรรย์มากแค่ไหน เจ้าก็พ่ายแพ้ต่อหน้าวิชามอมเมาวิญญาณของข้า”

ผู้อาวุโสห้ารู้ดีว่าวิชานี้จะไม่มีผลอยู่นานนักกับเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงระดับ 6 ดังนั้นเขาจึงมีหน้าตาเคร่งเครียด แค่เขาคิดเท่านั้น พลังเซียนธาตุแสงที่เป็นชั้นหนาก็ได้มารวมตัวตรงหน้าเขาและรวมเป็นตราแปลก ๆ ลอยอยู่กลางอากาศ

ประกายตาของผู้อาวุโสห้าดูเฉียบคมขึ้น ความคิดที่มองไม่เห็นของเขาพุ่งออกมาจากหว่างคิ้วของเขาและรวมกับตราแปลก ๆ ที่อยู่ตรงหน้าเขาเหมือนกับว่าเขากำลังวาดบางอย่างอยู่

ขั้นตอนทั้งหมดนี้ใช้เวลาซักพัก ก่อนที่ผู้อาวุโสห้าจะถอนพลังออกไป เขามองไปที่เจี้ยนเฉินและพูด “หยางยู่เทียน นี่คือสัญลักษณ์ของสมาชิกหลักของสมาคม ข้าจะหลอมรวมมันเข้ากับจิตใจของเจ้า อย่าต่อต้านมัน” หลังจากที่เขาพูดจบ ผู้อาวุโสห้าก็ยื่นนิ้วของเขาและชี้ไปที่ตราประหลาดที่ลอยอยู่เหนือหน้าเขา มันกลายเป็นเส้นสีขาวทันทีแล้วหายไปตรงกลางคิ้วทั้งสองของเจี้ยนเฉิน หลังจากนั้นมันก็มีแต่ความเงียบ

หลังจากที่ตราได้เข้าไปในหัวของเจี้ยนเฉินแล้ว ผู้อาวุโสห้าก็ดูผ่อนคลายขึ้นอย่างมาก เขาอดไม่ได้ที่จะยิ้มที่มุมปาก เขาคิด “หยางยู่เทียน เจ้าไม่มีทางที่จะหนีจากการควบคุมของสมาคมไปได้ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม เว้นเสียแต่ว่าเจ้าได้สำเร็จระดับ 8 แต่นั่นก็เป็นไปไม่ได้อยู่ดี” ผู้อาวุโสห้ารู้ผลของตรานั้นดี เมื่อตรานั้นเข้าไปที่จิตใจของเป้าหมายแล้ว มันก็จะฝังตัวลึกอยู่ข้างใน แม้แต่เซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงระดับ 7 ก็ไม่สามารถรู้ถึงการมีอยู่ของตรานั้นได้

แม้ว่าตรานี้จะควบคุมชีวิตของเป้าหมาย แต่ความสามารถที่ยอดเยี่ยมของมันจริง ๆ ก็คือการโน้มน้าวความคิดของเป้าหมายโดยไม่รู้ตัวซึ่งทำให้เกิดความจงรักภักดีต่อสมาคม เมื่อเวลาผ่านไปนาน ๆ ตรานั้นจะรวมเข้ากับจิตวิญญาณของเป้าหมายและคนผู้นั้นจะยอมรับใช้สมาคม คนที่ใส่ตราเข้าไปจะสามารถที่จะควบคุมคนผู้นั้นได้โดยตรง

ผู้อาวุโสห้าค่อย ๆ ใจเย็นลงและส่งความคิดอันใหม่เข้าไปในหัวของเจี้ยนเฉิน หลังจากนั้นไม่นาน ตัวของเจี้ยนเฉินก็กระตุกเล็กน้อยและประกายตาที่หมองหม่นของเขาก็กลับมามีชีวิตชีวา สายตาของเขานิ่งสงบเหมือนก่อนหน้านี้เหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน

“หยางยู่เทียน นี่คือหยกสื่อสารของเจ้า หยกสื่อสารจะสามารถใช้ได้โดยเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงเท่านั้น นี้ไม่ใช่แค่สัญลักษณ์แสดงว่าเจ้าเป็นสมาชิกหลักของสมาคมอย่างเดียวเท่านั้น แต่มันยังใช้เพื่อติดต่อกับสมาชิกหลักคนอื่นในพื้นที่ที่กำหนดผ่านทางหยก” จี้หยกโบราณได้ออกมาปรากฏขึ้นที่มือของท่านผู้อาวุโส เขาส่งมันให้กับเจี้ยนเฉินพร้อมรอยยิ้มซึ่งเต็มไปด้วยความเมตตากรุณา

เจี้ยนเฉินรับจี้จากผู้อาวุโสห้าอย่างปกติ เขาเห็นว่าจี้หยกนั้นมีขนาดครึ่งหนึ่งของมือเขาและมีรอยที่เกิดขึ้นจากอดีตเหลืออยู่บนจี้ ทั้งสองด้านของจี้นั้นมีรอยแกะสลักอย่างประณีตอยู่

“หยางยู่เทียน เจ้าจะต้องจำไว้ว่าจี้สื่อสารจะต้องใช้เฉพาะเจ้าเท่านั้นและต้องไม่ถูกมอบให้กับใคร มันเป็นของที่มีค่าและตกทอดมาจากอดีตกาล มันมีเหลือไม่มากแล้วตอนนี้ นอกเหนือจากสมาชิกหลักของสมาคม ก็จะมีแค่สมาชิกสำคัญสองสามคนเท่านั้นที่มีมันตอนนี้” ผู้อาวุโสห้ากล่าวด้วยความใจเย็นแต่แฝงไปด้วยความเข้มงวด

“หยางยู่เทียน เข้าใจแล้วขอรับ ! ” หลังจากที่ป้องมือเล็กน้อย เขาก็เก็บหยกสื่อสารเข้าไปที่แหวนมิติของเขา

ผู้อาวุโสห้าพยักหน้ารับอย่างมีความสุข “หยางยู่เทียน ในตอนนี้เจ้าเป็นสมาชิกหลักของสมาคมแล้ว จี้สื่อสารนี้เป็นตัวแสดงฐานะของเจ้า และด้วยสิ่งนี้เจ้าจะสามารถเข้าไปที่หอคอยพลังเซียนธาตุแสงเพื่อฝึกฝนทักษะธาตุแสงได้ ยังไงก็ตาม วิธีที่จะใช้บันทึกลงในจี้ก็แค่ส่งความคิดของเจ้าลงไปในมันแล้วเจ้าก็จะรู้เอง ดีแล้ว ข้าจะไปพักผ่อนซักพักแล้ว เจ้าควรจะไปได้แล้ว หอคอยพลังเซียนธาตุแสงอยู่ที่ยอดของปราสาท เจ้าไม่น่าจะมีปัญหาในการเข้าไปเพราะมีจี้แล้ว”

เจี้ยนเฉินออกไปจากห้องของผู้อาวุโสห้า ทันทีที่เขาออกไป สายตาของเขาก็เย็นชาและคลื่นจิตสังหารที่ทรงพลังของเขาก็ปรากฏขึ้นที่ดวงตาของเขา อย่างไรก็ตาม เขาก็กลับมาเป็นแบบเดิมในทันทีเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“อาจารย์หยางยู่เทียนที่เคารพ มีอะไรที่ข้าพอจะช่วยท่านได้หรือไม่ ? ” เสียงนุ่มนวลดังมากจากข้างหลังของเจี้ยนเฉิน คนนั้นคือหญิงสาวที่พาเจี้ยนเฉินมาที่ห้อง และกำลังมองเขาด้วยสายตาที่เคารพ

“ข้ายังไม่ค่อยคุ้นเคยกับสถานที่นี้ พาข้าไปที่หอคอยพลังเซียนธาตุแสงที” เจี้ยนเฉินพูดอย่างเฉยเมย

“เจ้าค่ะ อาจารย์หยางยู่เทียน อย่างไรก็ตามข้าไม่มีสิทธิ์ที่จะเข้าไปที่หอคอยพลังเซียนธาตุแสง ข้าพาท่านไปได้แค่ที่หน้าทางเข้าเท่านั้น” หญิงสาวรับใช้กล่าว

“ไม่มีปัญหา นำทางไปเลย”

..

หลังจากที่เจี้ยนเฉินจากไปแล้ว คนผู้หนึ่งก็ได้มาปรากฏตัวที่ห้องของผู้อาวุโสห้า ถ้าเจี้ยนเฉินยังอยู่ที่นั้น เขาคงจะจำได้แน่ว่าคนคนนี้คืออาจารย์ที่เขาตกลงเป็นศิษย์ ประธานของสมาคมเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสง

“ผู้อาวุโสห้า ทุกอย่างสำเร็จด้วยดีหรือไม่ ? ” ประธานของสมาคมจ้องไปที่ผู้อาวุโสห้า สายตาที่หยั่งลึกของเขาเหมือนจะสามารถมองทะลุวิญญาณของผู้อาวุโสห้าได้

ถึงแม้ผู้อาวุโสห้าจะเป็นเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงระดับ 7 เหมือนกัน แต่ท่าทีของเขาก็แสดงถึงความเคารพ “ท่านประธาน หยางยู่เทียนมีความสามารถบางอย่าง เขาสามารถหลุดจากวิชาสะกดจิตของข้าไปได้ จนทำให้ข้าต้องใช้วิชามอมเมาวิญญาณ ข้าคิดว่านี่สำเร็จไปด้วยดี แค่การใช้วิชามอมเมาวิญญาณทำให้ข้าใช้พลังเยอะไปบ้าง”

เมื่อได้ยินที่ผู้อาวุโสห้ารายงาน ประธานก็พอใจแล้วพูดว่า “พรสวรรค์ของหยางยู่เทียนนั้นยอดเยี่ยมมาก โดยเฉพาะในด้านทักษะธาตุแสงนั้น มันได้ไปถึงระดับ 7 แล้ว ถ้าเขาสำเร็จระดับ 7 บางทีระดับของทักษะธาตุแสงของเขาอาจจะถึงระดับของข้าเลย ดังนั้นเราต้องปฏิบัติกับเขาด้วยความระมัดระวัง”

“ที่ท่านประธานกล่าวมาถูกต้องอย่างที่สุด เราจะปล่อยให้ผู้ที่มหัศจรรย์เช่นนี้ไปไหนไม่ได้” ผู้อาวุโสห้ากล่าว

“ข้ายังมีความรู้สึกแปลก ๆ อีกด้วย หยางยู่เทียนนี้อาจจะสำเร็จระดับ 8 ที่มีมาแต่โบราณกาลในอนาคตก็ได้” ประธานบ่นกับตัวเองด้วยท่าทีที่เคร่งเครียด