เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 787

ตอนที่ 787: ตัวตนถูกเปิดเผย

“ถูกต้อง พวกเราจะยอมให้พยัคฆ์ปีกเทวะถูกนำกลับไปที่ทวีปสัตว์เทวะไม่ได้ ไม่อย่างนั้นมันจะเป็นภัยอย่างรุนแรงกับทวีปของพวกเรา”

“ข้าเห็นด้วยกับเรื่องนี้ พวกเราไม่สามารถที่จะปล่อยให้จอมยุทธของทวีปสัตว์เทวะนำมันกลับไปได้ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม”

ข้อเสนอแนะของชายวัยกลางคนได้นำข้อตกลงมาสู่ทุกคนที่อยู่ที่นี่ นอกเหนือจากเจ้าอารามของอารามจิตพิสุทธิ์ พวกเขาทั้งหมดตกลงที่จะไม่คืนพยัคฆ์ปีกเทวะ

“ถ้างั้นทุกคนมีแผนที่จะรับมือกับพวกเทพเจ้าสัตว์อสูรอย่างไรที่ทวีปของเรา ? ” เทียนเจี้ยนถามอีกครั้ง

“ถ้ามันยังไม่โต พวกเราจะทำให้มันเชื่องและเป็นกำลังให้กับพวกเราหรือบังคับใช้ข้อตกลงครั้งโบราณ ถ้าสองวิธีนี้ไม่ได้ผล พวกเราจะสังหารมัน แม้ว่ามันจะเป็นการทำให้ทวีปสัตว์เทวะโกรธก็ตาม ทวีปเทียนหยวนของพวกเราไม่มีพลังพอที่จะต่อต้านพยัคฆ์ปีกเทวะที่โตเต็มวัยแล้ว” ชายชราของตระกูลผู้พิทักษ์คำรามออกมา เขาดูค่อนข้างชั่วร้าย

“จากที่ข้ารู้มา ทวีปสัตว์เทวะมีเซียนจักรพรรดิ 3 คน หนึ่งในนั้นคือราชาเสือแลงคีรอส คนที่อ่อนแอที่สุดในสามคน ถ้าพวกเรา ตระกูลผู้พิทักษ์ทั้งสิบพร้อมกับเมืองทหารรับจ้างใช้ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิของพวกเรา มันอาจจะเพียงพอที่จะกำจัดแลงคีรอสได้ ต่อไปเซียนจักรพรรดิของเผ่าเปิง เขาแข็งแกร่งกว่าราชาเสือ แต่มารราคะน่าจะสามารถรับมือกับเขาได้ และคนที่แข็งแกร่งที่สุด ผู้คุมกฎของทวีป ผู้พิทักษ์ของเมืองทหารรับจ้างน่าจะสามารถรับมือกับเขาได้” ชายวัยกลางคนที่อยู่ในชุดสีครามกล่าว

เทียนเจี้ยนหยุดไปสักพักก่อนที่จะพูดต่อ “จิตวิญญาณป้องกันที่ปกป้องเมืองทหารรับจ้างของข้าถูกทิ้งไว้หลายปีก่อนโดยท่านเจ้าเมือง มันมีอยู่มานานแล้วและไม่มีใครรู้ว่ามันทรงพลังเพียงใด ในความคิดเห็นของข้า มันน่าจะแข็งแกร่งเพียงพอที่จะต่อกรกับผู้คุมกฎได้”

“เมื่อพวกเรามีพลังเพียงพอที่จะป้องกันภัยจากทวีปสัตว์เทวะแล้ว พวกเรามารีบตามหาพยัคฆ์ปีกเทวะกันเถอะ” ชายชราผิวสีเลือดฝาดในชุดขาวพูด

เทียนเจี้ยนจ้องลึกลงไปที่ตาของชายชรา หลังจากที่เขาลังเลเล็กน้อย เขาก็พูดขั้นมา “ทุกคน ข้าอาจจะเคยเห็นพยัคฆ์ปีกเทวะมาหลายปีแล้ว ในตอนนั้นมันยังเป็นลูกเสือและยังไม่แข็งแกร่งเท่าไร แต่มันอยู่กับชายหนุ่มที่มีพรสวรรค์ซึ่งสนิทสนมกับมันมาก”

“ในความคิดเห็นของข้า มันคงจะไม่เป็นการยากถ้าพวกเราต้องการที่จะควบคุมพยัคฆ์ปีกเทวะเพราะมันไม่ได้เป็นภัยกับทวีปของพวกเรา พวกเราไม่ต้องกังวลและปล่อยให้มันอยู่กับชายหนุ่มผู้นั้นไป เมื่อมันโตเต็มที่แล้ว มันจะไม่ทำอันตรายอะไรกับทวีปของพวกเราเพราะชายหนุ่มผู้นั้น”

“ไม่ พวกเราจะปล่อยมันไว้อย่างนั้นไม่ได้ เรื่องของพยัคฆ์ปีกเทวะนั้นสำคัญมาก พวกเราจะไม่ปล่อยให้มันถูกควบคุมโดยเด็กคนหนึ่ง เมื่อเทพเจ้าสัตว์อสูรที่ทรงพลังอยู่ในมือของพวกเราตระกูลผู้พิทักษ์เท่านั้น พวกเราจึงจะวางใจได้”

“พยัคฆ์ปีกเทวะจะไปอยู่ในมือของเด็กไม่ได้ เทียนเจี้ยน เจ้าตามใจเด็กนั่นมากเกินไป บางทีเขาอาจมีความเกี่ยวข้องอะไรกับเจ้าหรือเปล่า ? ” ชายชราผิวสีเลือดฝาดยืนขึ้นและปฏิเสธเสียงแข็งในสิ่งที่เทียนเจี้ยนพูด

เทียนเจี้ยนมองไปที่ชายชราแล้วพูด “เจ้าต้องเป็นเจียงหยางชิงหยุนแห่งตระกูลเจียงหยางเป็นแน่”

“ถูกต้อง ข้าคือเจียงหยางชิงหยุน” ชายชราพูดอย่างสงบ และจ้องตรงไปที่ตาของเทียนเจี้ยน

เทียนเจี้ยนถอนหายใจเบา ๆ “ถึงคนที่มีความเกี่ยวข้องกับชายหนุ่มนั่นอาจจะไม่ใช่ข้าก็ได้ ยังไงก็เถอะ ในเมื่อทุก ๆ คนค้านกับข้อเสนอแนะนี้ ก็ทำเป็นว่าข้าไม่ได้พูดเรื่องนี้ออกไปก็แล้วกัน เมืองทหารรับจ้างของข้าจะไม่เข้าร่วมในการจัดการกับพยัคฆ์ปีกเทวะ”

..

หลังจากที่ตระกูลทั้งสิบออกไป พวกเขาก็ออกคำสั่งไปที่ตระกูลโบราณบางตระกูลทันทีเพื่อที่จะให้พวกเขาทุ่มเทกำลังทั้งหมดในการตามหาพยัคฆ์ปีกเทวะ ในเวลาเดียวกัน พวกเขาก็ประกาศลักษณะเฉพาะตัวของเสือออกไป

เมื่อได้รับคำสั่งแล้ว ตระกูลโบราณก็ส่งมันไปที่ตระกูลสันโดษที่อยู่ต่ำกว่าพวกเขาทันที ตระกูลสันโดษก็กระจายคำสั่งเดียวกันนี้ไปที่อาณาจักรต่าง ๆ และสำนักขนาดต่าง ๆ ข่าวกระจายไปเป็นชั้น ๆ และไปถึงยังทุกส่วนของทวีปอย่างรวดเร็ว ทำให้คนที่ตามหาพยัคฆ์ปีกเทวะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

สิ่งที่สำคัญกว่านั้น ทุก ๆ คนรู้เกี่ยวกับลักษณะเฉพาะตัวของพยัคฆ์ปีกเทวะแล้ว ยังมีแม้แต่บางอาณาจักรที่ส่งทหารของพวกเขาไปค้นหาทั่วดินแดน และจับสัตว์อสูรทุกตัวไม่ว่าจะแข็งแกร่งหรืออ่อนแอมาเพื่อที่จะดูว่ามันเข้ากันกับลักษณะที่อธิบายไว้ของพยัคฆ์ปีกเทวะหรือเปล่า ก่อนที่จะให้เซียนสวรรค์ส่งพวกมันทั้งหมดไปยังตระกูลนักพรต

ตระกูลผู้พิทักษ์ทั้งสิบทั้งหมดได้มาปรากฏตัว ศิษย์และสมาชิกกลุ่มใหญ่ของตระกูลและสำนักได้ออกมาจากเขตที่ถูกผนึกเอาไว้ และเข้ามาในทวีปเพื่อที่จะช่วยกันตามหาพยัคฆ์ปีกเทวะ

ในเวลาเดียวกัน ชายวัยกลางคนกำลังลอยอยู่กลางมิติที่ทำเอาไว้ที่ทวีปเทียนหยวน เขาใส่ชุดยาวสีขาวขลิบสีทอง และเขาดูเหมือนจะมีความรู้ ดูดีและมีแววแห่งความมุ่งร้ายอยู่

ชายนั่นไม่ได้เปล่งพลังของการที่อยู่ที่เหมือนคนที่ทรงพลังเลย เขาดูเหมือนจะเป็นคนธรรมดาแต่ร่างที่ลอยอยู่ของเขานั้นเหมือนจะหลอมรวมกับมิติ เขามองไปที่ว่างไกล ๆ และตาของเขาก็เป็นประกาย เขาพึมพำกับตัวเอง “พยัคฆ์ปีกเทวะได้มาปรากฏตัวแล้วและยังออกมาปรากฏตัวที่ทวีปเทียนหยวน มันน่าเสียดายที่ข้าออกมาจากอารามจิตพิสุทธิ์ไวเกินไป ดังนั้นข้าจึงไม่มีโอกาสที่จะได้ดูบันทึกโบราณที่บันทึกข่าวลือและเรื่องลึกลับในครั้งโบราณกาล ไม่เช่นนั้น ข้าจะเข้าใจได้ชัดเจนขึ้นเกี่ยวกับมันและหามันได้ง่ายขึ้น”

“ตระกูลผู้พิทักษ์ทั้งสิบกำลังตามหาพยัคฆ์ปีกเทวะ หลังจากที่พวกเขาพบมันแล้ว ข้าก็แค่ขโมยมันมาจากพวกเขาและบังคับให้มันให้อยู่ในข้อตกลงโบราณ ข้าจะปล่อยให้พวกทวีปสัตว์เทวะกับพวกตระกูลผู้พิทักษ์เหล่านั้นใช้ประโยชน์จากมันไม่ได้”

ในเมืองแห่งเทพเจ้า ข่าวเรื่องเทพเจ้าสัตว์อสูรได้กระจายไปทั่วทั้งเมือง การถกเถียงเกี่ยวกับเรื่องเสือสามารถได้ยินไปทั่วทุกถนน ไม่ว่าจะใหญ่หรือเล็ก