เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 809

ตอนที่ 809 เกาะสามเซียน

ในท้องฟ้าเหนือมหาสมุทรทางใต้ เจี้ยนเฉินและนูบิสได้กลมกลืนไปกับพื้นที่โดยรอบ พวกเขาใช้พลังมิติสำรวจบนท้องฟ้าเหนือมหาสมุทร พวกเขากลายเป็นภาพพร่ามัวแล้วพุ่งข้ามผ่านท้องฟ้า

ด้วยความเร็วของเรา อีกไม่นานเราควรจะไปถึงเกาะที่ผู้อาวุโสเทียนเจี้ยนบอก ในขณะที่เขาบินอยู่ เจี้ยนเฉินพึมพำกับตัวเอง แต่เสียงนั้นนูบิสได้ยินอย่างชัดเจน ทั้งสองคนยังไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้นที่คฤหาสน์เจียงหยาง

ดวงตาของนูบิสวูบวาบด้วยประกายแห่งความตื่นเต้น มันกล่าวว่า แม้ว่าความทรงจำที่สืบทอดมาในหัวของข้าจักมีข้อมูลเกี่ยวกับเผ่าพันธุ์ทะเลอยู่บ้าง หลายปีมานี้เผ่าพันธุ์ทะเลได้เปลี่ยนแปลงไปอยู่เรื่อย ๆ ดังนั้นข้อมูลในความทรงจำของข้าอาจไม่ถูกต้องเสียทั้งหมด ในตอนนี้เผ่าพันธุ์ทะเลไม่รู้เป็นอย่างไร ข้าต้องการหาสถานที่ที่ข้าจะสามารถซึมซับแกนพลังลับของเผ่าพันธุ์ของข้าได้โดยเร็ว ถ้าหากข้าดูดซับแกนพลังของเซียนราชาชั้นสวรรค์ที่ 4 ได้ ความแข็งแกร่งของข้าจะเพิ่มพูนขึ้นอย่างแน่นอน มันจะช่วยเพิ่มความสามารถของข้าในการปกป้องตัวเองได้ดียิ่งขึ้น

พักผ่อนสักครู่ก่อน ถ้าหากเราสามารถหาทางไปถึงเกาะได้ เจ้าจักมีเวลาในการดูดซับแกนพลังได้ เจี้ยนเฉินยิ้ม ตอนนี้นูบิสเป็นแหล่งความช่วยเหลือที่ยิ่งใหญ่ของเขา ดังนั้นเป็นธรรมดา ที่มันจะแข็งแกร่งขึ้นก็ยิ่งดีสำหรับเขา

ทั้งสองเดินทางไปอีก 1 ชั่วยามบนท้องฟ้าก่อนที่จะเจอเกาะขนาดใหญ่ ท่าเรือของเกาะมีเรือใบหลายลำหลายขนาดที่แตกต่างกันซึ่งทอดเสมออยู่ มีชาวประมงหลายคนที่กำลังรีบเร่งคอยเคลื่อนย้ายสินค้าอย่างต่อเนื่อง

นี่น่าจะเป็นเกาะที่ผู้อาวุโสบอกน่ะ ไปดูกันเถอะ เจี้ยนเฉินกล่าวก่อนที่จะมุ่งหน้าไปยังเกาะพร้อมกับนูบิส

เกาะนั้นมีขนาดใหญ่มาก ใหญ่เกือบครึ่งหนึ่งของอาณาจักรเกอซุน อย่างไรก็ตามคนจำนวนมากที่อาศัยอยู่ในนั้นมีเพียงไม่กี่แสนคนและพื้นที่ส่วนใหญ่ของเกาะเองก็ยังไม่ได้รับการพัฒนา ที่ดินยังคงรกร้างว่างเปล่า มีก้อนหินสูงใหญ่ขนาดร้อยเมตรถูกฝังอยู่ในพื้นดินที่ท่าเรือและบนก้อนหินนั้นถูกแกะสลักไว้ด้วยตัวอักษรขนาดใหญ่สามคำคือ เกาะสามเซียน

เจี้ยนเฉินและนูบิสร่อนลงไปในป่าทึบบนเกาะก่อนจะเดินไปยังเมืองเล็ก ๆ ที่ไม่ไกลมากนัก เมืองนี้เป็นเมืองเดียวของเกาะและประชากรทั้งหมดของเกาะก็อาศัยอยู่ที่นี่

ในขณะนั้นเอง เสียงกีบเท้าม้าซึ่งได้ยินราง ๆ จากระยะไกล เป็นกลุ่มคนประมาณ 100 คนบนหลังม้าพันธุ์ธรรมดาได้ห้อตะบึงมาอย่างช้า ๆ พวกเขาสวมใส่เสื้อผ้าที่เรียบง่าย พวกเขาแลดูสงบและไม่มีเจตนาฆ่าฟันแม้แต่น้อย ซึ่งแตกต่างจากนักสู้ในทวีปเทียนหยวน

อาเหลียง คราวนี้แหละ เมื่อเรามุ่งหน้าออกทะเลเป็นเวลา 1 เดือน เราต้องจับปลาตัวใหญ่ ๆ และออกไปไกลสุดสายตาผู้คนให้ได้ ชายวัยกลางคนที่กำลังควบขี่อยู่ข้างหน้าหัวเราะดัง ๆ น้ำเสียงของเขาฮึกเหิมมาก

พี่เว่ย ท่านพูดถูก เราจักต้องจับปลาให้ตัวใหญ่กว่านี้ เพื่อแสดงความสามารถของเราว่าอยู่ในระดับเดียวกับกลุ่มทหาร ชายหนุ่มอายุยี่สิบปลาย ๆ กล่าวจากด้านข้าง ๆ ชายวัยกลางคน เสียงของเขาเต็มไปด้วยความฮึกเหิม

ครึ่งเดือนที่ผ่านมา กลุ่มทหารได้จับปลาที่มีขนาดยาวกว่า 30 เมตรและทำให้เกิดการครั่นคร้ามกันในเกาะสามเซียนของเรา กลุ่มชาวประมงจำนวนมากต่างแต่ชื่นชมพวกเขา คราวนี้แหละเมื่อเราออกทะเลเป็นเวลา 1 เดือน ทุกคนต้องทำงานให้หนัก เราต้องนำปลาตัวที่ใหญ่ยิ่งกว่ากลับมาให้กลุ่มทหารเห็นและแสดงให้เห็นว่ากลุ่มธงสีฟ้าของเราเองก็มีความสามารถมากเพียงใด

…

กลุ่มหนึ่งร้อยคนส่งเสียงพูดขณะที่พวกเขาควบขี่ม้าพันธุ์ธรรมดาของพวกเขาก่อนที่จะเจอเจี้ยนเฉินและนูบิสอย่างรวดเร็ว ชุดแต่งกายแปลกประหลาดของพวกเจี้ยนเฉินจู่ ๆ ก็กลายเป็นจุดศูนย์กลางความสนใจของกลุ่มคนทันที ทุกคนต่างมองดูพวกเขาด้วยความประหลาดใจ

กลุ่มคนหยุดห่าง 10 เมตรก่อนที่จะจ้องมองเจี้ยนเฉิน หัวหน้าชายวัยกลางคนที่ท่าทางบึกบึนกล่าวกับทั้งสองว่า โอ้ พี่น้อง มองดูสิ่งที่เจ้ากำลังสวมใส่อยู่สิ ดูท่าเจ้าคงไม่ใช่คนจากเกาะสามเซียนกระมัง ?

เจี้ยนเฉินและนูบิสทั้งสองหยุดและกราดมองกลุ่มคนทั้งหนึ่งร้อยคน นอกเหนือจากชายวัยกลางคนที่เดินนำซึ่งเป็นเซียนระดับปฐพีแล้ว ยังจะมีเซียนผู้เชี่ยวชาญและเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษ

เจี้ยนเฉินป้องมือไปที่ชายคนนั้นแล้วกล่าวว่า ท่านช่างมองได้ถ่องแท้นัก พวกเราสองคนไม่ใช่คนจากเกาะนี้จริง ๆ เนื่องจากท่านเพียงชำเลืองมองก็รู้แล้วว่าเราสองคนไม่ใช่คนของเกาะนี้ บางทีคงมีบุคคลภายนอกแวะมาเยือนเกาะแห่งนี้บ่อย ๆ กระมัง ?

ชายคนนั้นไม่อาจวิเคราะห์เจตนารมณ์ของเจี้ยนเฉินได้ เขาจึงกล่าวอย่างกล้าหาญว่า ข้าคือโจวเว่ย อายุมากที่สุดในกลุ่มชาวประมงธงสีฟ้า ดังนั้นทุกคนในกลุ่มจักเรียกข้าว่าพี่เว่ย เกาะสามเซียนนั้นมีคนนอกเข้ามาบ้าง แต่มีน้อยมาก ถ้าหากข้าจำได้ไม่ผิด ครั้งสุดท้ายที่มีคนมาเยือนเกาะสามเซียนของเราดูเหมือนจะเป็น 10 ปีมาก่อน โอ้ ใช่ ข้าสงสัยว่าน้องชายสองคนมีนามว่ากระไร ?

ข้ามีนามว่าเจี้ยนเฉินและคนที่อยู่ข้าง ๆ ข้าคือนูบิส เจี้ยนเฉินกล่าวง่าย ๆ เขาไม่ได้มองเหยียดหยันเซียนระดับปฐพี ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นเซียนผู้คุมกฎก็ตาม