ตอนที่ 817: ศพที่มีชีวิต
เจี้ยนเฉินจ้องไปที่สัตว์อสูรสงครามตัวใหญ่ที่มีรูและไร้หัวด้วยความประหลาดใจในแววตาของเขา เขาตกอกตกใจ สัตว์อสูรสงครามนั้นได้รับบาดเจ็บถึงตาย แต่มันก็ยังไม่ตาย นี่มันน่าเหลือเชื่อจริง ๆ
เสียงพิณที่นุ่มนวลซึ่งเต็มไปด้วยจิตสังหารยังคงดังขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง สายตาของหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ยังคงสงบเหมือนเดิมตั้งแต่ต้น มือขาวของนางโลดแล่นไปที่สายของพิณและส่งคลื่นเสียงที่ทรงพลังออกไปที่สัตว์อสูรสงครามตัวใหญ่
สัตว์อสูรสงครามได้รับการโจมตีที่รุนแรงและหนาแน่นมากขั้น แขนทั้งสองของมันได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรง ในขณะที่พื้นที่ส่วนใหญ่ของหน้าอกของมันก็แตกสลายไป มันตัวเล็กลงจากเดิมสูง 300 เมตรเหลือเพียง 150 เมตร
ถ้าเป็นสัตว์อสูรอื่น ๆก็น่าจะตายไปนานแล้วถ้าอยู่ในสภาพแบบนี้ อย่างไรก็ตามสัตว์อสูรสงครามเหมือนกับว่าไม่ได้รับบาดเจ็บใดใดเลย ส่วนท้องของมันเหลือเพียงครึ่งเดียวในตอนนี้และขาที่หนาใหญ่ของมันวิ่งด้วยก้าวที่ยาวมาก แต่ละก้าวดูเหมือนจะสามารถถล่มทลายภูเขาได้ ซึ่งทำให้พื้นสั่นไหว
สัตว์อสูรสงครามอยู่ห่างจากทั้งคู่ไม่ถึงหนึ่งกิโลเมตรแล้วตอนนี้
เจี้ยนเฉินเคร่งเครียดมาก ยุทธภัณฑ์ผู้คุมกฎ กระบี่สังหารมังกรได้ปรากฏขึ้นมาอยู่ในมือของเขา รอยแตกเล็ก ๆ บนดาบทำให้มันดูเหมือนมีตำหนิ
ภาพตรงหน้าเขานั้นแปลกมาก สัตว์อสูรสงครามดูไม่เหมือนสัตว์อสูรระดับ 7 เจี้ยนเฉินไม่สามารถที่จะสงบใจลงได้เมื่อเห็นมัน
ในตอนนี้ เสียงโน้ตดังออกมาจากพิณอย่างต่อเนื่อง มือขวาของหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์เลื่อนผ่านพิณไป และกำลังดีดสาย 16 สายจาก 36 สายไปพร้อมพร้อมกัน ทันใดนั้นเอง คลื่นเสียงจำนวนมากได้เปล่งออกไปข้างหน้าและเต็มไปทั่วด้านหน้าของพวกเขา
คลื่นที่มองเป็นได้รวมตัวกันเป็นเหมือนใยแมงมุมและพุ่งอย่างรวดเร็วเข้าไปที่สัตว์อสูรสงครามเหมือนแหจับปลา
แหที่สร้างมาจากเสียงได้ทะลุผ่านร่างกายของสัตว์สงครามไปอย่างไม่ติดขัดและทะลุหายไปไหล สัตว์สงครามตัวใหญ่ล้มลงอย่างดัง ร่างทั้งหมดของมันกลายเป็นทรงลูกบาศก์ขนาดความกว้าง 1 เมตรและร่วงหล่นไปที่พื้น ตามจำนวนช่องของแหเสียงที่ผ่านมันไป สัตว์อสูรสงครามตายด้วยร่างที่ถูกทำลาย
เจี้ยนเฉินจ้องเขม็งไปที่ชิ้นเนื้อที่นับไม่ถ้วนของสัตว์อสูรสงครามด้วยสายตาที่สนใจ เขาไม่เห็นเลือดเลยแม้แต่น้อย นี้มันผิดปกติมาก
“นี่มันคืออะไรกันแน่หรือท่าน ? ” เจี้ยนเฉินถามหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ จิตใจของเขาเต็มไปด้วยความสงสัยที่ไม่มีที่สิ้นสุด
หลังจากที่เงียบไปสักพัก หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ก็ตอบกลับ “สัตว์อสูรสงครามนี้ตายมาหลายปีแล้ว แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างในมหาสมุทรดวงดาวนี้ มันจึงกลายเป็นศพที่มีชีวิต มันไม่มีวิญญาณหรือเลือด และไม่รู้สึกเจ็บปวด สิ่งที่เหลืออยู่คือร่างที่ไม่สามารถทำลายได้ของเซียนผู้คุมกฎ”
“ทำลายไม่ได้ ? ” เจี้ยนเฉินพึมพำเบา ๆ เขาคิดกลับไปถึงเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้
“สัตว์อสูรสงครามที่อยู่ตรงหน้าเจ้าไม่สามารถฆ่าให้ตายได้ ไม่ว่าเจ้าจะทำยังไงก็ตาม ถึงแม้เจ้าจะทำลายมันจนสิ้นซาก แต่มันก็จะฟื้นตัวขึ้นมาในไม่ช้า” หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์พูดต่อ
ชิ้นเนื้อนับไม่ถ้วนบนพื้นเริ่มที่จะเคลื่อนที่มารวมในที่เดียวกันทันทีที่นางพูดจบ เหมือนกับว่ามันกำลังพิสูจน์คำพูดของนาง มันรวมเป็นสัตว์สงครามสูง 300 เมตรอีกครั้งในเวลาอันสั้น ร่างกายของมันไม่ได้รับอันตรายใดเลย และแม้แต่หัวของมันก็ยังฟื้นฟูเป็นเหมือนเดิมโดยไม่มีอาการบาดเจ็บเลยแม้แต่น้อย
ดวงตาของเจี้ยนเฉินหรี่เล็กลง เขาอ้าปากค้างและอุทานด้วยความประหลาดใจ “มีสิ่งแปลกประหลาดแบบนี้ในโลกด้วย นับว่าข้าได้เปิดหูเปิดตาแล้ว” เจี้ยนเฉินหันไปหาหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์และถาม “แล้วเราจะจัดการกับสัตว์อสูรสงครามนี้อย่างไรหรือท่าน ? “
“มันจะใช้พลังงานปริมาณมากทุกครั้งเมื่อมันสร้างร่างกายขึ้นมาใหม่ และความแข็งแกร่งของมันจะลดลงเล็กน้อยด้วยเช่นกัน นี่เป็นทางเดียวที่จะรับมือกับมัน ซึ่งก็คืออการทำลายร่างกายของมันให้สิ้นซากเพื่อให้มันใช้พลังงานไปเรื่อย ๆ จนกว่ามันจะใช้พลังงานไปมากจนไม่สามารถสร้างร่างกายของมันกลับมาได้ใหม่ได้” หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์กล่าว
“พวกเราไม่สามารถหนีมันไปได้เฉย ๆ งั้นหรือ ? ” เจี้ยนเฉินถาม
“ถ้าเจ้าทำแบบนั้น มันก็จะตามเจ้าไปเรื่อย ๆ อีกทั้งพวกเราไม่สามารถไปไหนมาไหนอย่างสะเปะสะปะได้ในมหาสมุทรดวงดาว ดังนั้นพวกเราจึงสลัดมันหลุดไม่ได้ เมื่อเจ้าปล่อยให้มันตามเจ้าแล้ว ความโกลาหลวุ่นวายจะยิ่งลากสัตว์อสูรกลายพันธุ์ระดับ 7 มากกว่านี้เข้ามา” ในขณะที่นางพูด นางก็ได้ใช้พิณโจมตีออกไปแล้วและส่งคลื่นเสียงไปโจมตีสัตว์อสูรสงครามต่อ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพกระบี่มรณะ
ลงครั้งละ สี่ ห้า บท ได้ไหม...
กรุณาลงบทครั้งละหลายบทหน่อยนะครับ ชอบ ๆ...
รออ...
ตอน 1419-1420 หายครับ...
จบแล้ว......
มีต่อไหมครับ...
เมื่อไรจะอัพเดทค้าบ รอนานแล้ว...
ต่อๆๆๆ...
เลิกอัพแล้วหรา...
good novel...