เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 824

ตอนที่ 824: ตามหาสมบัติสวรรค์

เจี้ยนเฉินยกเสือขาวขึ้นมาบนหินแล้วหัวเราะอย่างอ่อนโยน “เสี่ยวไป๋ เจ้าชอบกินสมบัติสวรรค์ไม่ใช่หรือ ? ทานตะวันอรุณนี้คือสมบัติสวรรค์หมื่นปี มันน่าจะทำให้ความแข็งแกร่งของเจ้าเพิ่มขึ้นเล็กน้อย”

เสือขาวดมกลิ่นด้วยจมูกของมัน และพุ่งไปหาทานตะวันอรุณอย่างรวดเร็ว มันร้องออกมาอย่างยินดีและกระโจนไปข้างหน้า อ้าปากแล้วกลืนดอกไม้เข้าไป มันเริ่มเคี้ยวอย่างมีความสุข

ตั้งแต่ที่เสือขาวเป็นระดับ 6 ผลของสมบัติสวรรค์พันปีก็ไม่ค่อยจะมีผลอะไรแล้ว มีแค่สมบัติสวรรค์หมื่นปีเท่านั้นที่มีผลกระทบอย่างมากกับมัน

เจี้ยนเฉินอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกไปในขณะที่เขาดูเสือขาวเขมือบดอกไม้เข้าไป เขากระโจนออกไปบนหินก้อนใหญ่และปกป้องก้านที่เหลือของทานตะวันอรุณเอาไว้ เขาไม่ต้องการที่จะขุดลงไปให้ถึงรากของมัน ทานตะวันอรุณนั้นหายากมาก ไม่เหมือนสมบัติสวรรค์อื่น ๆ เจี้ยนเฉินไม่ต้องการที่จะทำลายต้นทานตะวันอรุณ ตราบใดที่ก้านของมันของมันยังอยู่ มันก็ยังมีความเป็นไปได้ที่มันจะโตขึ้นอีกครั้งในอนาคต

หลังจากที่เสือขาวกินทานตะวันอรุณ มันก็ส่งเสียงเรอออกมาอย่างพอใจ ก่อนที่จะปีนขึ้นไปบนไหล่ของเจี้ยนเฉินอย่างว่องไว ตาของมันปิดลงอย่างช้า ๆ และกำลังจะกลับเพื่อย่อยผลกระทบที่เกิดจากยาของทานตะวันอรุณ

เจี้ยนเฉินจับไปที่เสือขาวอย่างรวดเร็วและส่ายหัว “เสี่ยวไป๋ นียังไม่ใช่เวลาที่จะหลับ ยังมีสมบัติสวรรค์หมื่นปีอยู่อีกมากในมหาสมุทรดวงดาว หรืออาจจะมีถึงสมบัติสวรรค์แสนปีอยู่ด้วย เจ้าไม่ควรพลาดโอกาสที่จะค้นหาไปทั่วดินแดนที่มีความอุดมสมบูรณ์แบบนี้ ทำสิ่งที่เจ้าทำได้ดีที่สุด ไปหาสมบัติสวรรค์ ตราบที่เรามีสมบัติสวรรค์จำนวนมาก ข้าเชื่อว่าเจ้าจะไปถึงระดับ 7 ได้อย่างรวดเร็ว”

เสือขาวมีความฉลาดเฉลียวมานานแล้ว มันไม่สามารถที่จะพูดได้ แต่มันสามารถเข้าใจภาษามนุษย์ได้ ตาเล็ก ๆ ทั้งสองของมันเป็นประกายขึ้นมาด้วยความสนใจในสิ่งที่เจี้ยนเฉินพูดและความง่วงของมันก็หายไปทันที มันเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังงานอีกครั้ง ก่อนที่จะยืนขึ้นบนไหล่ของเจี้ยนเฉินและดมกลิ่นในอากาศอย่างต่อเนื่อง

ตาของเสือขาวลุกวาวขึ้นเรื่อย ๆ ก่อนที่มันจะตื่นเต้นอย่างมาก หลังจากนั้น มันก็กระโจนออกจากไหล่เจี้ยนเฉินในขณะที่ร่างราง ๆ สีขาวของมันก็หายเข้าไปในป่าในพริบตา

ท่าทางของเจี้ยนเฉินเปลี่ยนไปอย่างมาก เขาตะโกนออกมา “เสี่ยวไป๋ มันอันตรายที่นี่ เจ้าวิ่งไปวิ่งมาไม่ได้” เจี้ยนเฉินกังวลอย่างมากเมื่อเห็นเสือขาวพ้นจากสายตาของเขาไป เขาเข้าใจอย่างถ่องแท้ถึงอันตรายของมหาสมุทรดวงดาว ไม่เพียงแต่มันจะมีศพมีชีวิตที่เป็นเซียนผู้คุมกฎจำนวนมากเท่านั้น แต่มันยังมีอาคมที่ตรวจจับไม่ได้มากมายรออยู่อีก แม้ว่าเสี่ยวไป๋จะเป็นพยัคฆ์ปีกเทวะแต่มันก็ยังเป็นสัตว์อสูรระดับ 6 อยู่ดี

เจี้ยนเฉินไม่สนใจอะไรอย่างอื่นอีกนอกจากความห่วงใยในความปลอดภัยของเสี่ยวไป๋ เขาใช้ทักษะมายาพริบตา และกลายเป็นภาพติดตาเพื่อที่จะไล่ตามไปยังทิศทางที่เสือขาวหายไป

ภาพรอบ ๆ ตัวเขาเปลี่ยนไปอย่างมากทันทีที่เขาเคลื่อนที่ไปได้สองสามกิโลเมตร โลกช่างมืดมน เขาพบท้องฟ้ากว้างใหญ่ที่ประหลาด ดาบนับไม่ถ้วนมีอยู่ทุก ๆ ตารางนิ้วในมิติ และอยู่รวมกันหนาแน่นนับไม่ถ้วน

เขาเสียสัมผัสรับรู้ทิศทางโดยสิ้นเชิงในท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดาวที่กว้างใหญ่ มันเหมือนกันไปหมดทุกที่อย่างไม่แตกต่าง เจี้ยนเฉินหลงทางอย่างสิ้นเชิงเมื่อเขาเข้ามาถึงที่นี่ และไม่สามารถบอกได้ว่าทิศไหนคือเหนือ ใต้ ตะวันออก ตะวันตก เขาไม่สามารถแม้แต่จะบอกได้ว่าทิศไหนขึ้นหรือลง

“นี่ นี่มันอาคมลวงตา” เจี้ยนเฉินพึมพำเสียงเบาขณะที่เขาเคร่งเครียด เขารู้ดีว่าอาคมในครั้งนี้นั้นทรงพลังและลึกซึ้งกว่ามาก มันเสกท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวขึ้นมาทันทีที่อาคมปรากฏ อาคมธรรมดาอื่น ๆ เปรียบเทียบไม่ได้เลยกับอันนี้

“นี่จะเป็นปัญหาแน่ ข้าสับสนไปหมด ดังนั้นข้าอาจจะไม่สามารถเดินออกไปจากที่นี่ได้ ข้าจะทำลายรูปแบบนี้ได้อย่างไร ? มันต้องถูกร่ายขึ้นมาโดยคนจากตระกูลมังกรโบราณเป็นแน่เมื่อดูจากฝีมือแล้ว ข้าอาจจะไม่สามารถที่จะทำลายมันได้ด้วยกำลังของข้าในตอนนี้” เจี้ยนเฉินพึมพำ เขารู้สึกกังวลอย่างมากในขณะที่เขาก็รู้สึกเป็นห่วงเสือขาวที่กำลังวิ่งไปมาที่มหาสมุทรดวงดาวนี้

ทันใดนั้นเอง เจี้ยนเฉินก็ได้ยินเสียงคำรามเบา ๆ ใบหน้าของเจี้ยนเฉินเผยความยินดีออกมาในขณะที่เขาร้องออกมา “เสี่ยวไป๋ ! “

ภาพสีขาวราง ๆ ปรากฏขึ้นตรงหน้าเจี้ยนเฉิน เสี่ยวไป๋กลับมาแล้วและปรากฏตัวขึ้นมาทันทีในอาคม ร่างเล็กของมันกลายเป็นร่างยาว 3 เมตรและมันพุ่งเข้ามาที่ระหว่างขาทั้งสองของเจี้ยนเฉิน มันบังคับให้เจี้ยนเฉินขึ้นไปบนหลังของมัน ก่อนที่จะกระโดดออกไป

เจี้ยนเฉินรู้สึกได้เพียงเสียงบาดหูของลมและหลังจากนั้นในไม่ช้า การมองเห็นของเขาก็ชัดเจนขึ้น เขาออกมาจากภาพลวงของท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวในที่สุดและกลับมายังมหาสมุทรดวงดาวอีกครั้ง รอบ ๆ ตัวเขามีเนินเขาและภูเขาที่เขาคุ้นเคย

เสือขาวที่ขยายขนาดขึ้นกระโจนอย่างคล่องตัวผ่านป่าในขณะที่เจี้ยนเฉินอยู่ที่หลังของมัน มันมุ่งไปที่ส่วนลึกของภูเขาด้วยความเร็วสูงมากและในไม่ช้า มันก็หยุดตรงหน้าต้นไม้เล็ก ๆ สูง 3 เมตร ต้นไม้นี้เขียวชอุ่มมากและในพุ่มที่หนาแน่นของมัน มีผลไม้สีแดงขนาดเท่ากำปั้นอยู่เล็กน้อยที่ถูกปกคลุมด้วยใบของมัน

“อืออ….” เสือขาวจ้องไปที่ผลไม้สีแดง ท่าทางอยากกินปรากฏออกมาที่ตาของมันและมันตื่นเต้นมาก

เจี้ยนเฉินจ้องไปที่ผลไม้สีแดง เขาไม่รู้แน่ชัดว่ามันคืออะไร แต่เขารู้ว่าพวกมันคือสมบัติสวรรค์ที่ไม่รู้ที่มาแน่ เมื่อดูจากท่าทางที่เสี่ยวไป๋แสดงออกมา

เจี้ยนเฉินปีนลงมาจากหลังของเสือขาวอย่างช้า ๆ และไปที่ต้นไม้เพื่อเอาผลไม้สีแดงออกมา