เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 84

ตอนที่ 84 – เมืองเวค

เมื่อเห็นทหารรับจ้างที่เหลือสองคนลงมือดังกล่าว ทุกคนในโรงเตี๊ยมต่างก็ตกใจ ไม่นานหลังจากนั้น สีหน้าของพวกเขาเปลี่ยนไปตามที่คาดไว้ มีผู้คนมากมายในทวีปเทียนหยวน บางคนยอมเสียชีวิตมากกว่าที่จะก้มหัวและยอมรับความผิดพลาด คนอื่น ๆ ยึดติดกับชีวิตของพวกเขาและกลัวความตาย คนเหล่านี้จะขายพี่น้องของพวกเขาหรือแม้แต่เพื่อนของพวกเขา เมื่อชีวิตของพวกเขาถูกคุกคาม

เจี้ยนเฉินค่อย ๆ ลดกระบี่ลง ตอนนี้ปลายกระบี่ชี้ไปที่พื้นดิน เจี้ยนเฉินจ้องมองอย่างเฉยเมยไปยังทั้งสองคนที่ร้องขอชีวิตของพวกเขา เจี้ยนเฉินขมวดคิ้วขณะที่เขาจ้องมองดูทั้งสองด้วยความดูถูก คนที่กลัวตายเช่นนี้ เขารังเกียจพวกเขา

เมื่อเห็นเจี้ยนเฉินลดกระบี่ลง ทหารรับจ้างสองคนคิดว่าเขาปล่อยพวกเขาไปและพวกเขายิ้มอย่างโล่งอก แต่ก่อนที่พวกเขาจะมีความสุขได้นานเกินไป วลีเดียวก็ทำให้รอยยิ้มบนใบหน้าของพวกเขาแข็งค้าง

“ข้าปล่อยให้เจ้าไปก่อนหน้านี้แล้ว แต่มันเป็นความอัปยศที่เจ้าไม่รับมัน เวลาแห่งการให้อภัยสิ้นสุดลงแล้ว” เสียงที่เย็นชาและไม่แยแสดังมาจากปากของเจี้ยนเฉิน ขณะที่เขาพูดจบมือขวาของเขาพุ่งออกมาเป็นท่าทางเหมือนเงาพร่ามัว พลันกวาดไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วด้วยความเร็วสูง กระบี่วายุโปรยเปลี่ยนเป็นเส้นสีเงินแทงไปที่คนสองคน

กระบี่วายุโปรยเคลื่อนที่เร็วมากจนคนสองคนไม่ได้มีโอกาสโต้ตอบ พวกเขาเจ็บปวดเล็กน้อยที่ลำคอของพวกเขา แผลขนาดเล็กสามารถมองเห็นได้และเลือดจำนวนมากเริ่มไหลออกมาจากคอที่แดงของพวกเขา

หากทหารรับจ้างสองคนต้องการที่จะต่อต้านในขณะที่เจี้ยนเฉินต้องการฆ่าพวกเขา เขาจะต้องใช้ความพยายามเพิ่มขึ้นอีกเล็กน้อย และพวกเขาอาจหนีจากเจี้ยนเฉินได้หากโชคดี น่าเสียดายที่พวกเขาถูกข่มขู่ด้วยพลังของเจี้ยนเฉินซึ่งแสดงให้เห็น เมื่อเขาฆ่าสหายทั้งสองของพวกเขาด้วยความเร็วสูง สิ่งนี้ทำให้ความคิดที่จะวิ่งหนีหรือต่อต้านหายไป ทำให้เจี้ยนเฉินง่ายต่อการฆ่าพวกเขา

หลังจากฆ่าคนทั้งสองได้อย่างง่ายดาย เจี้ยนเฉินหันกลับมามองทหารรับจ้างที่กำลังหวาดกลัวคนสุดท้าย เหมือนลำแสงที่ส่องแสง กระบี่วายุโปรยเชือดเข้าที่คอของเขาเช่นกัน

สมาชิกห้าคนของทหารรับจ้างทะเลทรายถูกสังหารโดยเจี้ยนเฉินภายในไม่กี่สิบลมหายใจ

เจี้ยนเฉินไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ ต่อการเสียชีวิตของคนทั้งห้า เขาดึงเหรียญทองสองสามอันออกมาจากเข็มขัดมิติและวางไว้บนโต๊ะ “เหรียญทองเหล่านี้สำหรับเจ้าในการทำความสะอาดสถานที่แห่งนี้” จากนั้นเจี้ยนเฉินก็ออกจากโรงเตี๊ยมโดยไม่รีบร้อน

ทวีปเทียนหยวนเป็นสถานที่ที่โหดร้ายที่มีข้อพิพาทและการฆาตกรรมอาละวาดอยู่ทั่วไป ดังนั้นการฆาตกรรมจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่ทุกคนคุ้นเคย แม้ว่าการฆาตกรรมเกิดขึ้นภายในโรงเตี๊ยม ลูกค้ารายอื่นก็ไม่สนใจ ตราบใดที่พวกเขาไม่ได้มีส่วนร่วม พวกเขาก็จะถือว่ามันเป็นการแสดงที่ดีที่จะดูโดยไม่มีผลกระทบต่อความอยากอาหารของพวกเขา

ลูกค้ารายอื่นเฝ้าดูเจี้ยนเฉินออกจากโรงเตี๊ยมแล้วทั้งร้านก็คืนสู่ความเงียบ ณ จุดนี้ทุกคนได้ลืมเกี่ยวกับอาหารของพวกเขาและเพียงแค่จ้องอย่างว่างเปล่าไปที่เจี้ยนเฉินและจากนั้นก็กลับมาที่ห้าทหารรับจ้างที่ตาย พวกเขาไม่เชื่อสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นในโรงเตี๊ยมนี้

ชั่วครู่หนึ่งความเงียบแปลก ๆ ก็แทรกซึมเข้าไปในโรงเตี๊ยมก่อนที่จะได้ยินเสียงถอนหายใจดัง ๆ

” ช่างเป็นกระบี่ที่รวดเร็ว พวกเขาไม่สามารถตอบสนองต่อมันได้ และเขาสามารถควบคุมได้แม่นยำอะไรเช่นนี้ ข้าเดินทางไปทั่วทวีปเทียนหยวนมาหลายปีแล้วข้าไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อนเลย ! ” ชายวัยกลางคนสวมเสื้อคลุมสีฟ้ากล่าว เขาเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่สามารถเห็นการเคลื่อนไหวของเจี้ยนเฉิน

“ชายคนนั้นดูเหมือนจะยังเด็กแต่ก็ค่อนข้างแข็งแกร่ง การเคลื่อนไหวของเขาก็ดุดันเช่นกันและการใช้กระบี่ในแต่ละครั้งก็เป็นเรื่องที่อันตรายถึงชีวิต หากเขาไม่ได้มาจากตระกูลใหญ่ เขาจะต้องมีปรมาจารย์ที่ยอดเยี่ยมคอยหนุนหลังเขา”