เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 845

ตอนที่ 845 ความแข็งแกร่งที่เพิ่มพูนอย่างมาก

หลังจากนั้นไม่นานภาพทั้งหมดจากไม่กี่วันที่ผ่านมาได้กระพริบผ่านความคิดของพวกเขาเช่นดังฉากหนัง มันทำให้พวกเขาลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างทันทีและสีหน้าของหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์เริ่มปะปนไปด้วยทั้งความโกรธและความอับอาย

ในขณะนั้นเอง นางผลักเจี้ยนเฉินจนกระเด็นออกไปที่ไกล ๆ ด้วยพลังงานดั้งเดิมที่ไม่รู้จัก จากนั้นก็นางตะเกียกตะกายลุกขึ้นทันที เมื่อนางเห็นว่านางเปลือยกายอยู่ใต้ท้องฟ้าโดยไร้อาภรณ์ใด ๆ ปิดบังร่างกายที่ราวกับหยกของนาง ผนวกกับหยดเลือดที่บนพื้น ทำให้จู่ ๆ น้ำตาของนางก็เริ่มคลออยู่ในดวงตาคู่สวยของนาง ดวงตาคู่งดงามของนางเต็มไปด้วยความโกรธและความเศร้าหมอง

กดข่มความโกรธของนาง หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ได้ดึงชุดสีม่วงออกจากแหวนมิติและรีบสวมมันอย่างรวดเร็ว นางจ้องเขม็งไปที่เจี้ยนเฉินด้วยเปลวไฟแห่งโทสะขณะที่น้ำตาไหลรินลงมา ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความทุกข์ทรมาน

เจี้ยนเฉินรีบหยิบชุดสีขาวและเสื้อคลุมมาสวมใส่ไว้เช่นกัน เมื่อเห็นความงามสุดจะพรรณนาของหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ เขาก็สูญเสียความรู้สึกไป เขาไม่เคยพบเห็นหญิงสาวเช่นนี้มาก่อน อาจกล่าวได้ว่านางเป็นหญิงสาวที่สวยที่สุดในบรรดาหญิงสาวที่เขาเคยพบเห็น ความงามของนางสามารถแทนที่นางฟ้าบนสวรรค์ราวกับเทพธิดาเหนือสวรรค์เก้าชั้นฟ้า นางไร้ที่ติและมีแต่เพียงความสมบูรณ์แบบ

อย่างไรก็ตามเขาก็เข้าใจดีว่านี่ไม่ใช่เวลาที่มัวแต่ชื่นชมกับความงดงามของหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ เขารีบอธิบายว่า หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ ข้าหวังว่าท่านจะสามารถเข้าใจได้นะ ภายใต้สถานการณ์เช่นนั้นข้าก็ไม่มีทางเลือกเหมือนกัน มิฉะนั้นเราทั้งสองคนจะต้องเสียชีวิต ต้องทำเช่นนี้เท่านั้นเราถึงจะสามารถรอดชีวิตได้

“หุบปาก ! ” หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ตัดบทคำพูดเจี้ยนเฉิน นางจ้องมองที่เจี้ยนเฉินด้วยความโกรธแค้นและคำรามว่า “เจ้าสารเลว เจ้าเดรัจฉาน อย่าได้เอาเปรียบผู้คนให้มากนัก ที่จริงแล้วเจ้าใช้วิธีต่ำช้าเช่นนี้เพื่อฉวยโอกาสกับร่างกายข้า ข้าจะไม่มีวันให้อภัยเจ้า หลังจากข้าฆ่าเจ้าแล้ว ข้าจะฆ่าตัวตาย” หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์เป็นอิสตรีที่ดูเหมือนอ่อนโยนจากภายนอกแต่ที่จริงแล้วนางนั้นเข้มแข็งภายใน นางดูเหมือนจะอ่อนโยนและเป็นคนเงียบ ๆ แต่ทว่านิสัยของนางนั้นเด็ดเดี่ยวมาก นางไม่สามารถกล้ำกลืนต่อการมีมลทินเช่นนี้ได้

พิณปีศาจร่ำไห้ได้ปรากฏออกมาในมือของนาง นางวางมันไว้กลางอากาศและเริ่มบรรเลงด้วยมือทั้งสองอย่างรวดเร็ว ทุกครั้งที่นางดีดสายพิณเบา ๆ จะมีคลื่นเสียงที่ทรงพลังพุ่งออกไปที่เจี้ยนเฉิน

เจี้ยนเฉินย่อมไม่ยืนนิ่งเฉยและรอรับการโจมตีแน่ ความแข็งแกร่งของหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์นั้นมีมากกว่าเขา ต่อให้ร่างบรรพกาลของตนมีการป้องกันที่ทรงพลัง เขาก็ไม่กล้าพอที่จะรับการจู่โจมของคลื่นเสียง ทันใดนั้นเขากลายเป็นภาพพร่ามัวและเคลื่อนย้ายออกห่างอย่างรวดเร็ว เพื่อหลบเลี่ยงคลื่นเสียงจากหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์

“หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ ใจเย็นลงก่อน เหตุใดเจ้าจึงหัวรั้นยิ่งนัก ? เจ้าก็รู้ว่าข้าไม่มีทางเลือกภายใต้สถานการณ์เช่นนั้น” เจี้ยนเฉินอธิบายพลางหลบหนีไปด้วย และพยายามโน้มน้าวใจหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์

ดวงตาของหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์เริ่มเปลี่ยนกลับมาเยือกเย็นเช่นแต่ก่อนและนางก็ได้บรรเลงพิณด้วยมือทั้งสองด้วยความเร็วมากกว่าเดิม ทุกตัวโน้ตถูกสร้างขึ้นอย่างเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า แล้วพุ่งไปยังเจี้ยนเฉิน คลื่นเสียงขยายโตขึ้นและหนาแน่นขึ้นและอยู่เต็มไปทั่วสภาพแวดล้อม มันค่อย ๆ ก่อเป็นรูปแบบกรงขังซึ่งปิดล้อมเจี้ยนเฉินไว้และตัดเส้นทางหลบหนีของเขาทั้งหมด

ประกายแสงในดวงตาของเจี้ยนเฉินหรี่ลง พลังบรรพกาลพลุ่งพล่านในร่างกายของเขา แล้วเร่งเร้าร่างบรรพกาลถึงขีดสุด ต่อจากนั้น ก็ชกหมัดออกไป เพื่อเปิดทางออกแล้วหลบหลีบด้วยทักษะมายาพริบตา อย่างไรก็ตามก็ต้องเผชิญกับการจู่โจมคลื่นเสียงที่อัดแน่น ทำให้เขาถูกโจมตีหลายครั้งโดยคลื่นเสียง เขาไม่สามารถออกมาได้โดยปราศจากอันตราย

อย่างไรก็ตาม คลื่นเสียงนั้นผิดแปลกมาก เพราะพวกมันเปลี่ยนเป็นพลังงานเมื่อเข้าปะทะกับเจี้ยนเฉิน และเข้าสู่ร่างกายของเขาอย่างเงียบ ๆ ต่อจากนั้น มันก็ถูกดูดซับโดยพลังบรรพกาลและถูกเปลี่ยนเป็นพลังของตัวเอง

เมื่อรู้สึกถึงความแตกต่างในร่างกาย เจี้ยนเฉินก็ตกใจทันที ประกายแสงในดวงตาของเขาหรี่ลงหลายครั้งและไม่นานเขาก็หยุดวิ่ง เขาปล่อยให้พลังคลื่นเสียงที่อัดแน่นในสภาพแวดล้อมโจมตีร่างกายของเขาขณะที่เขายืนเฉย ๆ อยู่อย่างนั้น

พลังคลื่นเสียงโจมตีเจี้ยนเฉินดุจดั่งแมลงเม่าบินเข้ากองไฟ อย่างไรก็เสีย ไม่มีข้อยกเว้นใด ๆ พลังคลื่นเสียงไม่สามารถทำอันตรายต่อเขาได้ พวกมันล้วนถูกดูดซับโดยพลังบรรพกาลในร่างเขาทันทีที่พวกมันเข้ามาสัมผัสกับร่างกายของเขา และแปลงเป็นพลังของเจี้ยนเฉินเอง อย่างไรก็ตาม พลังงานเท่านี้เล็กน้อยเกินไปต่อเจี้ยนเฉิน ซึ่งทำให้แทบจะไม่มีความแตกต่างเลย

“เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น ? ” เจี้ยนเฉินเต็มไปด้วยความสงสัย เขาไม่รู้ว่ามีอะไรในร่างกายของเขาที่อนุญาตให้เขาดูดซับพลังโจมตีของคลื่นเสียงจากหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ได้

“เป็นเช่นนี้ไปได้อย่างไร ! ” เมื่อเห็นว่าการโจมตีของนางไม่สามารถทำอันตรายต่อเจี้ยนเฉินได้ นางก็ทำท่าตกใจ ต่อจากนั้น บทเพลงที่นางบรรเลงก็ได้เปลี่ยนไปและนางตะโกนออกมาว่า “การกลืนกินวิญญาณของปีศาจจากสวรรค์ ! “

การกลืนกินวิญญาณของปีศาจจากสวรรค์เป็นหนึ่งในบทเพลงที่ทรงพลังมากที่สุดที่หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์รู้จัก มันใช้พิณเพื่อสร้างความสับสนให้แก่ผู้คน ทำให้วิญญาณของพวกเขาสูญหายและกระจัดกระจายไปในสภาพแวดล้อมลึกลับ มันเป็นบทเพลงที่น่าสะพรึงกลัวที่สามารถฆ่าได้โดยไร้ซึ่งสัญญาณเบ่งบอกและมันเป็นไปไม่ได้ที่จะสามารถป้องกันได้

เสียงดีดพิณเบา ๆ ดังก้องไปทั่วบริเวณโดยรอบ เสียงนั้นดูเหมือนเต็มไปด้วยความเบาบาง ความเสน่ห์หา ความสงบ ซึ่งสามารถสยบทุกสิ่งอย่างในโลกใบนี้ได้ในขณะนี้ แม้แต่ลมโชยอ่อน ๆ ในพื้นที่ก็ยังถูกหยุดชะงัก

เจี้ยนเฉินยืนอยู่ห่าง 3 เมตร ยืนฟังบทเพลงอย่างเงียบ ๆ เขาเผยสีหน้าให้เห็นถึงความเจ็บปวด เป็นธรรมดาอยู่แล้วที่เขาจะสามารถรู้สึกถึงเสียงพิณที่ซ่อนเจตนาฆ่าไว้ แต่เมื่อเขาได้ยินมัน เขาหาได้มีความรู้สึกใด ๆ ราวกับว่าพวกมันไม่สามารถส่งผลและทำอันตรายต่อเขาได้เลย