เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 847

ตอนที่ 847 โลกแห่งเซียนที่ถูกทอดทิ้ง

สีหน้าของโมเทียนหยุนเต็มไปด้วยความโศกเศร้า “การต่อสู้ในปีนั้นเป็นการทำลายล้าง สมบัติศักดิ์สิทธิ์ทั้งสิบล้วนถูกทำลาย แม้แต่กระบี่ม่วงฟ้าที่เป็นสมบัตินิกายของนิกายกระบี่สวรรค์ม่วง ผู้นำนิกายของนิกายที่ยิ่งใหญ่ทั้งเก้าต่างก็ถูกทำลายเนื่องจากล้มเหลวในการหลอมกระบี่ กระบี่จึงแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ และจิตวิญญาณกระบี่ก็ได้สูญหายไป ข้าไม่เคยคิดว่า ข้าจะพบจิตวิญญาณกระบี่ม่วงฟ้าที่นี่วันนี้ ช่างนึกไม่ถึงทีเดียว”

“จิตวิญญาณกระบี่ พวกเจ้าไม่จำเป็นต้องถามข้าว่าข้าเป็นใคร ข้าอาจรู้เรื่องบ้างจากยุคนั้นแต่ข้าหาได้เกิดในยุคนั้น ดังนั้นต่อให้ข้าบอกว่าข้าเป็นใคร บางทีพวกเจ้าอาจไม่รู้”

“เจ้าเป็นคนของโลกนั้น ? “จือหยิงถามเสียงต่ำ

ความทรงจำต่าง ๆ ถูกย้อนกลับมาในสายตาของโมเทียนหยุน ก่อนที่เขาจะทอดสายตามองไปในท้องฟ้า สีหน้าเขากลายเป็นผสมผสานหลากหลาย มีทั้งความรำพึงและความเคียดแค้น พร้อมความโศกเศร้าเล็ก ๆ ที่ซึ่งสุดจะพรรณนาคละเคล้ากัน

“ไม่ว่าอย่างไร ทุกอย่างในอดีต ไม่ควรค่าการกล่าวถึง” โมเทียนหยุนกล่าวเสียงเบา ท่าทางเขาเต็มไปด้วยความโดดเดี่ยวแต่ก็หายไปอย่างรวดเร็ว และกลายเป็นจริงจังอีกครั้ง เขากล่าวกับจิตวิญญาณกระบี่ว่า “ตำนานกล่าวไว้ว่ากระบี่ม่วงฟ้าเกิดจากเศษเสี้ยวพลังงานจากพลังหยิน-หยาง ก่อนที่จะถูกครอบครองโดยผู้นำนิกายรุ่นที่ 2 ของนิกายกระบี่สวรรค์ม่วง ต่อมาเขาได้เก็บรวบรวมวัสดุคุณภาพสูงต่าง ๆ ในโลกด้วยความสามารถผิดธรรมดาของเขาและตีพวกมันออกมาเป็นกระบี่ นั่นถูกต้องหรือไม่ ? “

“ถูกต้อง ทุกอย่างมันเป็นเรื่องจริง” จือหยิงกล่าว

โมเทียนหยุนได้พูดต่อว่า “นับแต่พวกเจ้าทั้งสองเกิดจากพลังหยิน-หยาง พวกเจ้าย่อมคุ้นเคยกับวัตถุด้านหลังข้าสินะ”

จือหยิงและฉิงโซวมองไปยังศิลาหยิน-หยางด้านหลังโมเทียนหยุนพร้อมกันในเวลาเดียว จือหยิงกล่าวว่า”สิ่งนี้คือศิลาหยิน-หยางที่ถูกควบแน่นจากพลังหยิน-หยาง เจ้าได้มันมาเช่นไร ? “

ภาพแห่งห้วงคำนึงเต็มอยู่ในดวงตาโมเทียนหยุน “ศิลาหยิน-หยางนี้บินมาจากนอกมิติและตกลงบนเกาะ โชคดีที่ความทรงจำข้ามีการบันทึกเกี่ยวกับของชิ้นนี้ ในตอนนั้น ข้าไม่กล้าเข้าไปยุ่งเกี่่ยวกับมันโดยไม่รู้ หลังจากที่ข้าระบุได้ว่ามันคืออะไร ข้าจึงกังวลว่าพลังหยิน-หยางที่ซ่อนไว้ภายในจะระเบิดออกมาและชักนำยิ่งกว่าภัยพิบัติ เป็นผลให้ข้าติดตั้งค่ายกลหยิน-หยางแปดทิศในหลุม แล้วเชื่อมต่อมันไปสู่นอกมิติด้วยค่ายกลและสร้างสะพานที่นำไปสู่ดวงดาว ผ่านสะพาน ข้าได้ย้ายศิลาหยิน-หยางไปสู่นอกมิติด้วยการระมัดระวังสูงสุด ให้ห่างไกลจากเกาะมังกร”

“มิตินี้เป็นดินแดนที่ข้าเก็บรักษาศิลาหยิน-หยางไว้ หลังจากหลายปีที่ผ่านมา ศิลาจะรั่วไหลออกมาในบางครั้งเป็นพลังหยิน-หยาง แล้วปรับเปลี่ยนกฎของโลกและเปลี่ยนแปลงสิ่งต่าง ๆ ในที่นี้ ดินแดนเดิมของนอกมิติกลับกลายเป็นพื้นที่อิสระของตนเองที่ไม่ขึ้นกับใคร ซึ่งเป็นอย่างที่พวกเจ้าเห็นอยู่ในตอนนี้”

คำพูดของโมเทียนหยุนดั่งพลังจิตที่ทรงพลังกระแทกใส่เจี้ยนเฉินและหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ ดูเหมือนเรื่องโกหกต่อพวกเขา นั่นเป็นเรื่องที่ไม่สามารถจะจินตนาการได้ จอมยุทธมนุษย์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด โมเทียนหยุน แท้จริงแล้วครอบครองพลังที่สามารถสร้างสะพานเดินทางสู่ดวงดาวผ่านค่ายกลในมิติ ความสามารถของเขายิ่งใหญ่เกินจะหยั่งถึง ยิ่งใหญ่จนเหลือเชื่อ

ทุกคนมองไปรอบพื้นที่มิติที่กว้างใหญ่โดยไม่ตั้งใจ พวกเขาพยายามจะจินตนาการว่าพื้นที่มิตินี้แท้จริงแล้วเป็นถูกสร้างจากศิลาหยิน-หยาง

โมเทียนหยุนกลายเป็นไร้ตัวตนยิ่งขึ้น เขากล่าวว่า “แกนหลักของจิตมุ่งร้ายนี้อยู่ภายในศิลา ในตอนนี้ ศิลายังคงกำลังเพิ่งเติบโต มันยังคงอยู่ในช่วงอ่อนแอเหมือนทารกอยู่ ดังนั้นมันจึงสามารถได้รับผลกระทบโดยจิตมารได้โดยง่าย ตอนที่ข้าเอาศิลาเข้าสู่หมู่ดาวในปีนั้น ข้าต้องการจะเสียสละตัวเองเพื่อทำลายมันให้หมดสิ้นไป ก่อนที่มันจะเติบโตขึ้นโดยเต็มที่ อย่างไรก็ตามผลพวงจากการระเบิดของพลังหยิน-หยางคงจะมากมายเกินไป ดังนั้นหลังจากคิดถี่ถ้วน ข้าจึงไม่ดำเนินการกับมัน ข้าปล่อยให้แกนหลักของจิตมุ่งร้ายปกป้องพื้นที่นี้เแทน และหวังว่าศิลาหยิน-หยางจะสามารถกำจัดจิตมารได้ ถ้าศิลาปราชัยต่อจิตมาร ถึงตอนนั้นข้าจะใช้ตัวตนนี้ทำลายเพื่อปรับสมดุลของหยิน-หยางภายในศิลาโดยไม่รั้งกลับแต่อย่างใด และทำให้มันระเบิดขึ้นเสีย”

“หลายปีที่ผันผ่าน ไม่ว่าข้าจะคิดยังไง ข้าไม่เคยคาดหวังว่าจะพบกับจิตวิญญาณกระบี่ม่วงฟ้าที่เกิดจากพลังหยิน-หยางแม้แต่น้อย นับแต่พวกเจ้าอยู่ที่นี่ตอนนี้ พวกเจ้าย่อมมีหนทางที่ดีกว่าในการจัดการกับศิลาหยิน-หยางอยู่แล้ว ข้าสามารถวางใจได้แล้วในตอนนี้”

“ตัวตนของข้าสามารถปรากฏได้เพียงอีกครั้งเดียวเท่านั้น ไม่มีเวลาเหลือมากแล้ว ข้าจะปล่อยศิลาให้พวกเจ้าวิญญาณทั้งสองจัดการ” โมเทียนหยุนค่อย ๆ จางลง ๆ ตัวตนของเขาคงอยู่มานานเกินไป ก่อนหน้านี้มันมักจะดำรงอยู่เฉย ๆ มันไม่สามารถดำรงอยู่ได้นานอยู่แล้วนับตั้งแต่ต้น และตอนนี้ที่มันได้ปรากฏ มันได้ใช้พลังของมันจำนวนมาก ทำให้การเร่งเวลาสลายตัวของมันเร็วขึ้น

ผู้อาวุโสโมเทียนหยุน จิตวิญญาณม่านพลังของเมืองทหารรับจ้างคิดถึงท่านเป็นอย่างมาก นอกจากนี้ชิ้นส่วนขนสัตว์พวกนี้ก็ยังไม่ทราบต้นกำเนิดของพวกมันเลย ? สุดท้ายเราจะต้องออกจากที่นี่ได้อย่างไรหรือ ? เจี้ยนเฉินดึงชิ้นส่วนขนสัตว์ที่ลึกลับออกจากวงแหวนมิติของเขาและถามคำถามหลายข้อติดต่อกัน

โมเทียนหยุนจ้องมองขนสัตว์ในมือของเจี้ยนเฉินอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า มีทั้งหมด 8 ชิ้น ในตอนที่เจ้าเก็บรวบรวมทั้งหมดได้ เจ้าสามารถรวมพวกมันโดยใช้พลังจิตวิญญาณ ในเวลานั้นเจ้าจะเข้าใจความลับที่ซ่อนอยู่เอง อย่างไรก็ตาม มีเพียงวิญญาณในระดับเซียนจักรพรรดิเท่านั้นที่สามารถรวมพวกมันเป็นหนึ่งเดียวกันได้

สำหรับเสี่ยวหลิง มีอุบัติเหตุที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้นในตอนที่ข้าใช้ความสามารถเพื่อทำให้นางมีจิตสำนึกและสติปัญญา ทำให้จิตวิญญาณของนางไม่สมบูรณ์ ต่อมานางในที่สุดก็ปลอดภัยโดยสมบูรณ์และไม่เป็นอันตรายอีก แต่ก็ทำให้นางไม่สามารถฟื้นคืนได้ จิตใจของนางจะยังคงเดิมเหมือนเด็กอายุ 5 หรือ 6 ขวบ นางจะไม่มีวันเติบโตได้อีก ไม่ว่านางจะผ่านพ้นเวลาไปเนิ่นนานเท่าไหร่ นางจะไม่มีวันเติบโตขึ้น