เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 852

ตอนที่ 852: ทักษะการต่อสู้ระดับเซียน

เมื่อเห็นไป่เจี้ยนบินไปทางเกาะสามเซียน เจี้ยนเฉินก็เริ่มที่จะตระหนก เขาตะโกนออกมา “ไป่เจี้ยน ถ้าเจ้าไปยุ่งกับการตัดผ่านระดับของท่านปู่ของข้า ข้า เจี้ยนเฉิน สาบานว่าข้าจะไล่ตามเอาชีวิตเจ้าไปจนสุดขอบโลก”

อย่างไรก็ตาม จิตใจของไป่เจี้ยนเต็มไปด้วยเรื่องของหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ ทำไมเขาจะต้องมาสนใจกับคำขู่ของเจี้ยนเฉินด้วย ? เขามุ่งหน้าต่อไปอย่างไม่ลดความเร็ว เขายิ่งเพิ่มความเร็วขึ้นไปกว่าเดิมอีก

ติ้ง !

ในตอนนี้ เสียงที่อ่อนโยนจากพิณได้ดังออกมาจากมิติและส่งคลื่นเสียงที่มองเห็นไปที่ไป่เจี้ยนด้วยความเร็วแสง

“หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ เจ้ากล้าที่จะโจมตีข้าอย่างนั้นหรือ ? ” ไป่เจี้ยนโกรธมากยิ่งขึ้นไปอีก เขาคำรามออกมาในขณะที่เขาถ่ายพลังเซียนลงไปที่อาวุธเซียน จากนั้นเขาก็เหวี่ยงมันไปที่คลื่นเสียง

เกิดเสียงดังอื้ออึง คลื่นพลังที่รุนแรงกระแทกให้ไป่เจี้ยนกระเด็นออกไปไกล ครั้งนี้เขากระเด็นไปเกือบ 10 กิโลเมตรก่อนที่จะหยุด

“หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ ข้าไม่คิดเลยว่าความแข็งแกร่งของเจ้าจะยอดเยี่ยมขนาดนี้ ทำไมเจ้าถึงได้หยุดข้าไว้ ? ทำไม ? ทำไมเจ้าถึงทำแบบนี้ ? ทำไมเขาถึงเข้าไปในเกาะได้แต่ข้าไม่ ? บอกข้ามาว่าทำไม ! ” ไป่เจี้ยนคำรามออกมาเสียงดัง ความอิจฉาของเขาเพิ่มมากขึ้นจนถึงขั้นที่เขาเกือบจะคลั่ง ในใจของไป่เจี้ยน เขาได้จินตนาการเอาไว้แล้วว่าหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์นั้นคือคู่ของเขา แม้ว่านางจะไม่เคยแสดงท่าทีให้เห็นตามนั้นเลย เขาก็ยังเชื่อว่ามันแค่ต้องใช้เวลาเท่านั้นก่อนที่พวกเขาจะกลายเป็นคู่กัน ขอบคุณการตามตื้อที่มากมายและการหนุนหลังจากพ่อของเขา

แต่ในตอนนี้ หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ทำแบบนี้กับชายที่ไม่รู้จักต่อหน้าเขา ไป่เจี้ยนยากที่จะยอมรับได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่สุดยอดมากขนาดนี้ คนผู้นี้ไม่ได้ด้อยไปกว่าเขาเลย ทั้งในด้านความแข็งแกร่งและรูปร่างหน้าตา ยิ่งไปกว่านั้น หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์เหมือนจะปฏิบัติกับคนผู้นี้อย่างสนิทสนม ความคิดอื่น ๆ ผุดขึ้นมาในหัวของไป่เจี้ยนอย่างช่วยไม่ได้

“ไป่เจี้ยน เจ้าและข้าคือคนแปลกหน้าต่อกันและกัน ทำไมข้าต้องอธิบายอะไรมากมายกับเจ้าด้วย ? ในฐานะที่เป็นเจ้าของเกาะ ข้ามีสิทธิ์ที่จะห้ามไม่ให้คนเข้ามา ไปซะ แล้วอย่ากลับมาอีก” เสียงเย็นชาของหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ระเบิดออกมาในท้องฟ้า มันเต็มไปด้วยความไม่ปราณีและไม่แสดงอารมณ์ใดใด

“คนแปลกหน้า ! คนแปลกหน้า ! เจ้าพูดว่าคนแปลกหน้า ! หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ ที่ของข้าในใจของเจ้าเป็นได้แค่นั้นใช่หรือไม่ ได้ เมื่อเจ้าไม่ปรารถนาข้า ข้าจะไปหาพ่อของข้า ข้าจะไปให้พ่อของข้ามาสู่ขอเจ้า ! ” ไป่เจี้ยนหอบหายใจอย่างแรงและกำลังจะจากไป

“เฮ้อ”

เสียงถอนหายใจที่นุ่มนวลของหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ดังขึ้นมากลางอากาศ หลังจากนั้นร่างสีม่วงก็ปรากฎขึ้นมาบนเกาะ แค่ก้าวเดียว ร่างนั้นก็เดินทางมากว่าสิบกิโลเมตรและมาปรากฏอยู่ข้างหน้าไป่เจี้ยน

“ไป่เจี้ยน เจ้าควรล้มเลิกความคิดนั้นซะ แม้ว่าเจ้าจะให้พ่อของเจ้ามา มันก็เปล่าประโยชน์” หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์พูดอย่างเฉยเมย นางมีผ้าคลุมหน้าอยู่และยืนอยู่ห่างออกไปร้อยเมตรกลางอากาศพร้อมกับมีพิณปีศาจร่ำไห้อยู่ในมือของนาง

“หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ ในที่สุดเจ้าก็ออกมา” ความยินดีปรากฏขึ้นที่ใบหน้าของไป่เจี้ยน เขามองไปที่นางอย่างหลงใหล หลังจากนั้นท่าทางของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว เขาจ้องไปที่นางอย่างเหลือเชื่อ เขาพูดด้วยเสียงสั่นเทา “หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ จะ จะ จะ เจ้า เจ้าเสียพรหมจรรย์ไปแล้ว เป็นไปไม่ได้ นี่มันเป็นไปไม่ได้ ! “

หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์หดหู่ใจ นางมองไปที่เจี้ยนเฉินที่อยู่ใกล้ ๆ และตาของนางก็เต็มไปด้วยความเจ็บปวดอย่างทุกข์ยาก หลังจากนั้น นางก็หันหลังและบินกลับไปที่เกาะ มีแต่เสียงด้วยอารมณ์สงบเสงี่ยมปรากฎขึ้นในหัวของไป่เจี้ยน

“ไป่เจี้ยน เจ้าน่าจะไปซะ อย่ามารบกวนข้าอีก”

“”

ไป่เจี้ยนยืนอึ้งอยู่ เขาเสียสติ เขาไม่สามารถยอมรับมันได้และไม่ยอมรับผลลัพธ์แบบนี้

“ไม่ ! “

นานสักพัก ไป่เจี้ยนก็คำรามขึ้นไปบนท้องฟ้า ท่าทางของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด ก่อนหน้าที่เขายังดูเหมือนชายวัยกลางคน เขาตกหลุมรักหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ตั้งแต่แรกพบ หลังจากนั้นเขาก็ใช้ทักษะลับในการเปลี่ยนรูปร่างหน้าตาของเขา เพื่อใช้ในการจีบหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ แม้ว่าเขาจะล้มเหลวมาหลายครั้งในปีเหล่านี้ เขาก็ไม่เคยยอมแพ้ เขาเชื่อว่าตราบใดที่เขาพยายาม เขาจะประสบสำเร็จเข้าสักวัน

ในตอนนี้ ความหวังและความฝันของเขาได้แตกออกเป็นเสี่ยง ๆ เทพธิดาในสายตาของเขา หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ไม่บริสุทธิ์อีกต่อไปแล้ว เขาพบว่ามันยากที่จะยอมรับได้และมันทำให้ใจของเขาแตกสลาย

ดวงตาของไป่เจี้ยนแดงก่ำ จิตสังหารรุนแรงเปล่งออกมาจากร่างของเขาและเขาจ้องไปที่เจี้ยนเฉินด้วยความเกลียดชังและไม่พอใจ เขาขบฟันตัวเอง “เจ้านั้นเอง เจ้านั้นเอง มันต้องเป็นเจ้าแน่ ! คนผู้นั้นต้องเป็นเจ้า ! ข้า ไป่เจี้ยน จะจัดการเจ้าซะ ! ” ไป่เจี้ยนพุ่งเข้ามาอย่างบ้าคลั่งและโจมตีอย่างป่าเถื่อน

“ไป่เจี้ยน มันยังยากที่จะทำให้ข้าบาดเจ็บด้วยกำลังของเจ้า ข้าจะดูซิว่าเจ้าจะจัดการข้ายังไง” เจี้ยนเฉินพูดในขณะที่เขารับการโจมตีจากไป่เจี้ยน น้ำเสียงของเขานั้นเย็นชามาก

“ข้าอยากให้เจ้าตายไปซะ ! ” ไป่เจี้ยนเหมือนกับราชสีห์ที่บ้าคลั่งในตอนนี้ เขาคำรามและถอยกลับไปเพื่อที่จะพุ่งเข้ามาโดยใช้ทักษะการต่อสู้ระดับเซียนอีกครั้ง

“ถ้างั้น แสดงให้ข้าเห็นถึงทักษะการต่อสู้ระดับเซียนในตำนานออกมา ข้าจะให้โอกาสเจ้าได้ใช้มัน” เจี้ยนเฉินพูดอย่างเย็นชา