เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 918

ตอนที่ 918: การขัดขวางของม่านพลัง (1)

“พวกเราเข้าไปทั้งหมดสี่โถงแล้วและของทุกอย่างที่อยู่ในโถงทั้งหมดก็เหมือนกันเป๊ะ ข้าค่อนข้างมั่นใจว่าโถงอื่นก็มีของที่เหมือนกัน ดูเหมือนว่าพวกเราต้องเก็บของจากทุกโถงเท่านั้นถึงจะได้ทักษะเทียนระดับเซียน วิธีการฝึกฝนและความเข้าใจในการฝึกฝนที่สมบูรณ์จากจักรพรรดิของแผ่นดินทั้งแปดมาได้ ” นูบิสพึมพำในขณะที่เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ตาของเขาเป็นประกายหลายครั้งและแสดงสายตาที่ดุร้ายออกมาลาง ๆ เห็นได้ชัดว่า เขาได้คิดไว้แล้วว่าเขาจะต้องทำอย่างไร

สายตาของโมจื่อก็เป็นประกายเมื่อเขาเห็นท่าทางของเจี้ยนเฉินและนูบิส “ผู้คุมกฎ พวกเราอาจจะจะต้องรวบรวมส่วนอื่น ๆ ด้วย พวกมันทั้งหมดเป็นสมบัติที่ประเมินค่าไม่ได้ โดยเฉพาะทักษะเซียนระดับเทียน นอกเหนือจากศาลาทั้งสามแล้ว ไม่มีใครในอาณาจักรทะเลที่กว้างใหญ่นี้ที่มีมันเลย ถ้าผู้คุมกฎสามารถกลับไปที่เผ่าเต่าพร้อมกับวิชาที่สมบูรณ์ได้ มันจะทำให้ความแข็งแกร่งของเผ่าเพิ่มขึ้นอย่างมาก”

โมจื่อก็ถูกโต้กลับทันทีที่เขาพูดจบ “เจ้าบ้าหรือเปล่า? พวกเรามีแค่ 7 คนรวมทั้งเจ้าและข้า เจ้าต้องการที่จะต่อสู้กับจอมยุทธ 14 ดาวมากกว่าร้อยคนที่ไม่ได้อ่อนแอไปกว่าพวกเราอย่างนั้นหรือ ? อีกอย่าง เมื่อพวกเขาเข้ามาที่นี่แล้ว พวกเขาคงต้องเป็นคนที่มีพรสวรรค์อย่างแน่นอน ทุกคนต้องต้องมีความสามารถในการต่อสู้อย่างมากแน่นอน และใครจะไปรู้ พวกเขาอาจซ่อนไพ่ตายที่ทรงพลังเอาไว้อีกด้วย เจ้าไม่มีทางรู้หรอก บางคนอาจจะมีทักษะเซียนระดับเทียนด้วยก็เป็นได้ พวกนั้นน่าจะยากที่จะรับมือด้วย”

โมจื่อจ้องเขม็งไปที่ซี่หวังและพูดอย่างมั่นใจ “ไม่ใช่ว่าเจ้าไม่เคยเห็นความแข็งแกร่งของผู้คุมกฎมาก่อนหน้านี้ เจ้าคิดหรือว่าจะมีใครเป็นคู่มือของผู้คุมกฎได้ ? มันง่ายเหมือนปอกกล้วยเข้าปากถ้าผู้คุมกฎต้องการที่จะฆ่าพวกเขา ดังนั้นถึงพวกนั้นจะมีทักษะเซียนระดับเทียน พวกนั้นก็ไม่มีเวลาร่ายเหมือนกัน”

“เจี้ยนเฉิน เจ้าคิดว่ายังไง ? ” นูบิสมองไปที่เจี้ยนเฉินที่กำลังคิดอยู่ เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการฟังการตัดสินใจของเจี้ยนเฉิน

เจียนส่ายหัว “อย่าเพิ่งไปกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย พวกยังอยู่ที่อาณาเขตกึ่งกลางของโถงศักดิ์สิทธิ์อยู่ ดังนั้นพวกเรายังต้องไปอีกไกล อีกทั้ง ข้าเชื่อว่าของที่พวกเราจะเจอต่อจากนี้ต้องมีค่ามากขึ้นไปเรื่อย ๆ พวกเราไม่จำเป็นต้องไปประมือและต่อสู้กับคนอื่นถึงตายด้วยเรื่องเล็กน้อยเพียงเท่านี้ เอาล่ะ พวกเราหยุดเรื่องนี้เอาไว้ก่อน แล้วไปกันต่อเถอะ”

หลังจากนั้น เจี้ยนเฉินก็มุ่งตรงออกไปจากโถง ไม่มีใครตระหนักถึงแววตาแห่งความผิดหวังของโมจื่อ

ในตอนนี้เอง เกือบทุกโถงอื่นอื่นก็ถูกเข้าไปโดนคนอื่นแล้ว ประตูทั้งหมดถูกเปิดออกกว้าง ในขณะที่ของข้างในก็ถูกเอาออกไปทั้งหมด เซียนผู้คุมกฎหลายคนยืนอยู่รอบรอบอย่างระวังตัวเป็นกลุ่ม แต่ละคนหวาดระแสง เห็นได้ชัดว่าพวกเขาก็รู้ถึงความลับที่อยู่ในโถงเช่นกัน

“ทุกทุกคน ขอขอถามได้ไหมว่าของที่พวกเจ้าได้มาจากแต่ละโถงนั้นเหมือนกันเป๊ะเลยหรือเปล่า? ซึ่งสิ่งเหล่านั้นก็คือ ชิ้นส่วนของวิชาเซียนระดับเทียน ความเข้าใจในการฝึกฝนของจักรพรรดิของแผ่นดินทั้งแปด วิธีการฝึกฝนของจักรพรรดิของแผ่นดินทั้งแปด และแหวนมิติใช่ไหม?” ในตอนนี้เอง เสียงหนักแน่นก็ดังออกมา มันสะท้อนไปทั่วทั้งบริเวณและทุกทุกคนก็ได้ยินมันอย่างชัดเจน

คนพูดเป็นชายวัยกลางคนร่างกำยำ เขาไม่ใส่เสื้อและเผยให้เห็นถึงกล้ามเนื้อที่ทรงพลังและเขาใส่กางเกงขาสั้น การแต่งกายของเขานั้นธรรมดามากแต่เขาก็เปล่งประกายไปด้วยพลังแห่งการมีอยู่ที่ยิง่ใหญ่ เขาดูเหมือนสัตว์อสูรที่ดุและโหดร้าย

รอบรอบตกอยู่ในความเงียบ คนที่จำชายคนนี้ได้ก็เผยให้เห็นถึงความกลัวออกมา ชายนี้เป็นที่รู้จักกันดีที่ศาลาวิญญาณสวรรค์ ชื่อของเขาคือไทนิช อัจฉริยะของเผ่าใหญ่และเป็นผู้คุมกฎของเผ่านั้นด้วย ในการฝึกฝนแค่พันปีของเขา เขาก็มาอยู่ในจุดสูงสุดของสิบสี่ดาวและยังเข้าใจในวิชาเซียนระดับเทียนซึ่งเขาสามารถร่ายมันได้อย่างคล่องแคล่วอีกด้วย เขาทรงพลังมาก น้อยคนนักที่กล้าที่จะไปยั่ง

มีข่าวลือในอาณาจักรทะเลว่า ไทนิชนั้นได้ไปฝึกวิชาของผู้คุมกฎที่ยอดเยี่ยมมาทำให้เขาฝึกฝนอย่างอื่นได้ช้า ไม่อย่างนั้นเขาคงอยู่ในขั้นสิบห้าดาวไปนานแล้ว

ผู้คุมกฎที่มีพรสวรรค์นั้นไม่ได้อ่อนแอไปว่าสัตว์อสูรโบราณเลย พวกเขาทีชะตาที่จะกลายเป็นผู้เฒ่าประจำศาลาในอานาคตหรือเป็นแม้แต่เซียนระดับจักรพรรดิ พวกเขานั้นดูถูกไม่ได้เลย

ไทนิชมองไปที่ผู้คนรอบรอบอย่างช้าช้าด้วยสายตาที่แหลมคมทำให้หลายคนเก็บซ่อนท่าทีของพวกเขาเอาไว้ เขาหัวเราะและพูดออกมา “ทุกคน ข้าเดาว่าทุกทุกคงเข้าใจว่านี่คือแผนการของจักรพรรดิของแผ่นดินทั้งแปด เขาแยกสิ่งของของเขาเป็นหลายหลายชิ้นและเก็ยมันไว้ที่โถงต่างต่างเพื่อหวังที่จะให้พวกเราฆ่าฟันกันเอง”

ไทนิชหยุดแล้วพูดต่อ “ถูกต้อง ข้าต้องพูดว่า วิชาเซียนระดับเทียน วิธีการฝึกฝน ความรู้ของเขา และประสบการในการฝึกฝนของเขานั้นเป็นสมบัติที่ทุกคนตามหา แต่อย่าลืมว่าพวกเราเพิ่งมาถึงที่กึ่งกลางของโถง ข้าเชื่อว่ายังมีสมบัติที่มีค่าอีกมากลึกเข้าไป ดังนั้นพวกเราไม่จำเป็นต้องต่อสู้ฆ่าฟันกันเพื่อของเหล่านั้น และทะให้พวกเราพลาดโอกาสที่จะได้สมบัติที่อยู่ลึกเข้าไปอีก”

ทันทีที่ทุกคนได้ยินคำพูดของเขา หลายคนก็เปลี่ยนใจ พวกเขาเข้าใจทันที และออร่าที่ไม่เป็นมิตรของทุกคนก็ลดลงเล็กน้อย

“ดูเหมือนสุดท้ายพวกเราจะไม่ต้องสู้กันเอง” นูบิสพูดออกมาด้านหลังเจี้ยนเฉินด้วยน้ำเสียงผิดหวังเล็กน้อย เขาดูกระตือรือร้นที่จะให้ทุกคนเริ่มต่อสู้กันมาก