เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 920

ตอนที่ 920: แขวนอยู่บนเส้นด้าย

ไทนิชเต็มไปด้วยเลือด แม้ว่าเขาจะทรงพลังมาก แต่เขาก็ยากที่จะไร้รอยขีดข่วนได้เมื่อเจอกับการโจมตีจากสัตว์อสูรจำนวนมากที่อยู่ในระดับการฝึกฝนเดียวกับเขา ร่างที่กำยำของเขาเต็มไปด้วยรอยเขี้ยวและรอยข่วนจากสัตว์อสูร ในขณะที่ตัวเขาถูกย้อมไปด้วยสีแดงจากเลือด ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเป็นเลือดของเขาหรือของสัตว์อสูรกันแน่

นูบิสบาดเจ็บและเลือดไหลไปทั่วเช่นกัน บางทีอาจจะมีแค่เจี้ยนเฉินเท่านั้นที่ไม่ได้รับอันตรายใดในจอมยุทธทั้งร้อยหกสิบคน การป้องกันของร่างบรรพกาลของเจี้ยนเฉินนั้นเหนือเกินกว่าที่สัตว์อสูรระดับ 7 ที่ดุร้ายจะทำอันตรายเขาได้ กรงเล็บและฟันที่แหลมคมไม่สามารถเจาะทะลุผิวหนังของเขาได้ เฉพาะสัตว์อสูรที่เหนือกว่าระดับ 7 เท่านั้นที่จะทำอันตรายกับเขาได้ แต่เจี้ยนเฉินก็ฆ่ามันทันทีที่เขาเห็นมัน

ซี่หวัง โมจื่อ และคนอื่น ๆ โจมตีอยู่ใกล้ ๆ ด้านหลังของเจี้ยนเฉินและนูบิส พวกเขานั้นอ่อนแอกว่าเมื่อเปรียบเทียบกับเจี้ยนเฉินและนูบิส ดังนั้นพวกเขาจึงยากที่จะป้องกันการโจมตีจากสัตว์อสูรหลายตัว พวกเขาจึงมีบาดแผลทั้งตัว

เสียงของการต่อสู้ดังระงมอยู่ทุกที่ ในขณที่เสียงอื้ออึงรุนแรงจากการปะทะกันก็ดังออกมาอย่างต่อเนื่อง คลื่นพลังงานที่รุนแรงทำลายล้างไปทั่วทั้งโถงและพื้นดินก็ถูกย้อมไปด้วยเลือดสีแดง เลือดเกลื่อนกลาดมากมายจนเหมือนเป็นสระเล็ก ๆ

ทันใดนั้นเอง จำนวนของเลือดที่พื้นก็ลดลงอย่างรวดเร็ว มันจมหายลงไปในพื้นอย่างไวก่อนที่ทั้งหมดจะไหลไปที่ม่านพลังของโถง

ไม่มีใครสังเกตเห็นสิ่งนี้

ในเวลาเดียวกัน วิญญาณที่ทรงพลังมากก็ฉีกตัวออกมาจากโถง เหมือนว่ามันเป็นวิญญาณที่กำลังตื่นขึ้นอย่างช้า ๆ

วิญญาณที่ฉีกตัวออกมาถูกขัดขวางไว้โดยม่านพลัง ดังนั้นมันจึงออกมาไม่ได้ ไม่มีจอมยุทธที่กำลังสู้อยู่สังเกตเห็นสิ่งนี้

“20,000 ปีแล้ว ในที่สุดก็มีคนมาที่นี่ ฆ่ากันเลย ฆ่า ฆ่า ฆ่าเพื่อไปถึงใจกลางให้ได้ ให้เลือดย้อมโถงนี้ให้เป็นสีแดง…” เสียงแหบห้าวดังมาจากโถงที่ว่างเปล่า มันเป็นไปไม่ได้ที่จะบอกว่าเสียงนั้นเป็นชายหรือหญิง แต่เสียงนั้นเต็มไปด้วยความมุ่งร้าย

ไม่มีใครรู้ถึงเหตุการณ์ประหลาดที่เกิดขึ้นในโถง จอมยุทธต่อสู้กันกับสัตว์อสูรหลายพันตัวเป็นเวลากว่าสามวันเต็มก่อนที่จะฆ่าพวกมันได้ทั้งหมด สัตว์อสูรระดับ 7 นับไม่ถ้วยตายลงด้วยน้ำมือของพวกเขา ในขณะที่จำนวนของสัตว์อสูรระดับ 8 มีด้วยกันยี่สิบกว่าตัว อย่างไรก็ตาม พวกมันอยู่ต่ำกว่าชั้นสวรรค์ที่ 5 ทั้งหมด

ในตอนนี้ พื้นเกลื่อนกลาดไปด้วยศพของสัตว์อสูร จอมยุทธร้อยกว่าคนนั่งอยู่บนศพในขณะที่พวกเขาหอบหายใจและพยายามที่จะสงบลง ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า พวกเขาเต็มไปด้วยบาดแผลที่น่ากลัวและอยู่ในสภาพที่น่ากลัว

การต่อสู้นั้นตึงเครียดมาก มีสัตว์อสูรมากมายมากในครั้งนี้และมากกว่าฝูงที่พวกเขาเจอในตอนแรกมากมาย จากการต่อสู้ เกือบทุกคนได้ใช้พลังของเซียนราชาที่เก็บไว้ไปแล้ว ในขณะที่พวกเขาเหลือยาอยู่เล็กน้อยเท่านั้น

จอมยุทธมากกว่าสี่สิบคนตายลงในการต่อสู้ครั้งนี้ พวกเขาพลาดท่าให้กับสัตว์อสูรระดับ 8 ทำให้พวกเขาเหลือรอดกันอยู่ร้อยคนเศษเศษ ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะเกราะที่ควบแน่นมาจากพลังของเซียนราชาละก็ พวกที่มีชีวิตอยู่คงพลาดท่าและตายไปนานแล้วในตอนนี้

เจี้ยนเฉินอยู่ในสภาพที่ดีที่สุดเมื่อเทียบกับทุกคน แม้ว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บจากสัตว์อสูรระดับ 8 แต่เขาก็ฟื้นฟูได้เองโดยไม่ต้องใช้ยาใดเพราะพลังในการฟื้นฟูที่ทรงพลังของร่างบรรพกาลของเขา ในตอนนี้ เขากำลังง่วนอยู่กับศพกองเป็นภูเขาของสัตว์อสูรและเก็บแกนอสูรอยู่

ไทนิชนั่งขัดสมาธิอยู่บนศพของสัตว์อสูรระดับ 8 ในขณะที่เขากำลังฟื้นตัวอยู่อย่างเงียบ ๆ เขาจ้องไปที่เจี้ยนเฉินที่กำลังวุ่นวายอยู่แล้วเขาก็พูดออกมาอย่างมีอารมณ์ว่า “ผู้คุมกฎของเผ่าเต่านั่นมีการป้องกันที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ ข้าได้เห็นแล้วในวันนี้”

เจี้ยนเฉินเงยหน้าขึ้นมาแล้วจ้องไปที่ไทนิชหลังจากที่ได้ยินแบบนั้นแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร จากนั้นเขาก็เก็บแกนอสูรต่อไป แกนอสูรเหล่านี้มีสำคัญกับเจี้ยนเฉินเกินกว่าที่เขาจะปล่อยมันทิ้งไป

ในตอนนี้เอง เจี้ยนเฉินดูเหมือนจะตระหนักได้ถึงบางอย่าง เขาหยุดแล้วตะโกนออกมา “เลือดบนพื้นทั้งหมดหายไปแล้ว”

เมื่อทุกคนได้ยินแบบนั้น จอมยุทธที่เหลือทุกคนก็พลิกศพขึ้นมาและไม่สนใจอาการบาดเจ็บ พวกเขาเตะศพออกไปข้าง ๆ เพื่อจะแหวกไปให้ถึงพื้น

พื้นแห้งมาก นอกเหนือจากชิ้นส่วนของสัตว์อสูรที่ดุร้ายแล้วก็ไม่มีเลือดอยู่เลยแม้แต่น้อย

“แปลกจริง เลือดของสัตว์อสูรไปไหนกันนะ ? ไม่มีอาคมอยู่ที่พื้นด้วย มันแตกต่างจากการที่พวกเราหนีจากเขาวงกตมาได้งั้นหรือ ? ” บางคนพูดออกมาอย่างสับสน น้ำเสียงของเขาอ่อนแอมาก

“ทุกคนดู ไม่มีเลือดอยู่ในตัวสัตว์อสูรเหมือนกัน” อีกคนตะโกนออกมา หลังจากนั้น บางคนก็ผ่าตัวสัตว์อสูรบางตัวออก เป็นไปตามที่คิด พวกเขาพบว่าเลือดได้หายไปทั้งหมดโดยไม่มีเหลือซักหยด

ท่าทางของเจี้ยนเฉินเปลี่ยนไป เขาคิดกลับไปตอนที่เขาเอาแกนอสูรออกมาจากหัวของสัตว์อสูร เขาไม่ได้คิดอย่างถี่ถ้วนในตอนนั้นแต่คิดดูดี ๆ แล้วตอนนี้ เขาไม่เห็นเลือดในตัวสัตว์อสูรเช่นเดียวกัน