เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 946

ตอนที่ 946: ร่างบรรพกาลขั้นที่สาม (2)

บัลลังก์ใหญ่ที่ทำมาจากผลึกศักดิ์สิทธิ์ได้ค่อย ๆ หดตัวลง มันเปลี่ยนไปเป็นสายพลังงานบริสุทธิ์ที่เข้าไปในร่างกายของเจี้ยนเฉินภายใต้การสกัดของจิตวิญญาณกระบี่ม่วงฟ้า จากนั้นมันก็กลายเป็นส่วนหนึ่งของพลังบรรพกาลในตัวเจี้ยนเฉิน

เจี้ยนเฉินยังอยู่ในสภาวะขั้นต้นของร่างบรรพกาล ตราบใดที่เขามีพลังงานเพียงพอ เขาก็จะสามารถสกัดมันไปเป็นพลังบรรพกาลได้ ในขณะที่จิตวิญญาณกระบี่ก็คอยช่วยเพิ่มอัตราเร็วในการสกัดของเขา

ในขณะที่พลังบรรพกาลของเจี้ยนเฉินค่อย ๆ เพิ่มขึ้น เม็ดพลังของเจี้ยนเฉินก็ขยายใหญ่ขึ้นด้วยเรื่อย ๆ เช่นกัน มันถึงขีดจำกัดอย่างรวดเร็ว

บู้ม !

ทันนั้นเอง มีเสียงดังรุนแรงขึ้นในตันเถียนของเจี้ยนเฉิน มันเสียงดังและชัดมากที่แม้แต่คนด้านนอกยังได้ยิน เม็ดพลังบรรพกาลของเขาแตกกระจายออก และเปลี่ยนไปเป็นพลังบรรพกาลจำนวนมากที่ทำลายล้างอยู่ในร่างกายของเขาอย่างรวดเร็ว

เจี้ยนเฉินสูดอากาศเข้าไปในขณะที่เขาต้านทานพลังบรรพกาลที่กำลังขยายขึ้นในอัตราที่เห็นได้อยู่ ในไม่ช้า เขาก็กลายเป็นยักษ์ที่สูง 10 เมตร

พลังบรรพกาลมหาศาลภายในร่างของเขาได้ทำลายล้างอย่างป่าเถื่อน และกระหน่ำไปทุกที่เหมือนน้ำท่วม

เจี้ยนเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย ความเจ็บปวดที่รุนแรงซึ่งเขาไม่เคยประสบมาก่อนมานานแล้วได้ทะลุเข้าไปในวิญญาณของเขาอีกครั้ง และกัดกินประสาทของเขาอย่างไม่ปราณี

เจี้ยนเฉินเคยประสบกับการตัดผ่านของร่างบรรพกาลมาก่อน ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องที่ง่ายเนื่องจากเขามีประสบการณ์มาแล้ว เขาเริ่มที่จะควบคุมพลังบรรพกาลในร่างของเขาได้ทันทีและหมุนเวียนพลังไปในเส้นทางพิเศษที่กำหนดไว้แล้วที่บันทึกอยู่ในบัญญัติกระบี่นภา

พลังบรรพกาลภายในเขาค่อย ๆ เพิ่มความบริสุทธิ์มากขึ้นเรื่อย ๆ ในขณะที่ปริมาณของมันก็ลดลง พลังบรรพกาลกำลังจะเปลี่ยนไปในขั้นที่ 3 ซึ่งเป็นการเปลี่ยนแปลงเชิงคุณภาพ

ในขณะที่พลังบรรพกาลกำลังแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ มันก็ทำลายสมดุลภายในร่างกายของเจี้ยนเฉิน ร่างของเขาได้รับความเสียหายอย่างเจ็บปวดไปถึงหัวใจทันทีในทุก ๆ ส่วนของร่างกายของเจี้ยนเฉิน เขาเริ่มกระตุกอย่างควบคุมไม่ได้

เจี้ยนเฉินกัดฟัน ไม่เพียงแต่ความเร็วในการเปลี่ยนแปลงจะไม่ลดลงเท่านั้น มันยังเพิ่มขึ้นอีก แต่เขาก็ไม่ได้ส่งเสียงใออกมาในขณะที่เขาต่อต้านความเจ็บปวดที่เข้มข้นขึ้นอย่างรวดเร็ว

จิตวิญญาณกระบี่ยังไม่หยุดและสกัดบัลลังก์ใหญ่ต่อไป พวกมันให้พลังงานที่เพียงพอที่จะสนับสนุนการเปลี่ยนแปลงของพลังบรรพกาลของเจี้ยนเฉิน

พลังบรรพกาลในร่างของเขาลดลงอย่างรวดเร็ว ในขณะที่ร่างกายของเขาก็เล็กลงเช่นกัน เขากลับไปสู่ขนาดปกติ แต่ในตอนนี้เขาปกคลุมไปด้วยเลือด เลือดถูกดันไหลออกมาจากทุกรูขุมขนของผิวหนังของเขา ในขณะที่เลือดแต่ละหยดเปล่งประกายไปด้วยคลื่นพลังงานที่ทรงพลัง มันเพียงพอที่จะฆ่าเซียนปฐพีได้อย่างง่ายดายทีเดียว

ร่างบรรพกาลของเจี้ยนเฉินถูกทำลายและฟื้นฟูไปด้วยอย่างเร็ว แต่ละครั้งที่มันรรักษาตัวเอง ความแข็งแกร่งของพลังบรรพกาลก็จะเข้าไปหลอมรวมด้วยเช่นกัน ร่างบรรพกาลของเขาแข็งแกร่งขึ้นอย่างรวดเร็วเนื่องจากการเพิ่มขึ้นเชิงคุณภาพของพลังบรรพกาลของเขา

วิวัฒนาการของพลังบรรพกาลและร่างบรรพกาลเป็นต่อไปอย่างนี้ครึ่งเดือนก่อนที่พลังบรรพกาลด้านในเจี้ยนเฉินสงบลงในที่สุด มันหยุดบ้าคลั่ง ในขณะที่เม็ดพลังบรรพกาลขนาดเท่าหัวแม่มือไหลอยู่อย่างเงียบเงียบในปราณของเขา สายของพลังบรรพกาลที่ทรงพลังหมุดขดอยู่รอบ ๆ มันอย่างช้า ๆ

เสื้อผ้าของเจียนขาดรุ่งริ่ง ในขณะที่บัลลังก์ที่อยู่ใต้เขาก็ลดขนาดลงครึ่งหนึ่ง เลือดที่ปกคลุมอยู่รอบตัวเขาก็หายไปเช่นกัน ซึ่งมันไหลกลับเข้าไปทางรูขุมขนของเขา

เจี้ยนเฉินลืมตาขึ้นช้า ๆ และยืนขึ้นจากบัลลังก์ทันที ทันใดนั้นเอง พลังแห่งการมีอยู่ที่มหาศาลก็เปล่งประกายออกมาจากเขา พลังแห่งการมีอยู่ของเขากลายเป็นน้ำวนที่กระแทกเข้าไปที่ผนังของโถงและทำให้มันสั่นไหวอย่างต่อเนื่อง

ในตอนนี้เอง เจี้ยนเฉินดูเหมือนสัตว์อสูรในยุคแรกเริ่มที่เพิ่งตื่นจากการหลับใหล เขาสามารถทำให้แผ่นดินสั่นไหวเพียงแค่ใช้พลังแห่งการมีอยู่เท่านั้น

“ยินดีด้วยในการสำเร็จขั้นที่ 3 ” จิตวิญญาณกระบี่พูดออกมาในเวลาเดียวกัน

เจี้ยนเฉินกำหมัดในขณะที่เขารู้สึกถึงพลังและร่างบรรพกาลที่แข็งแกร่งของเขา เขาอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา

“เซียนราชาชั้นสวรรค์ที่ 3 ร่างบรรพกาลขั้นที่ 3 ทำให้ข้าก้าวกระโดดจากเซียนผู้คุมกฎชั้นสวรรค์ที่ 7ไปเป็นเซียนราชาชั้นสวรรค์ที่ 3 ได้ ข้าได้ผ่านมา 4 ระดับ จากเซียนผู้คุมกฎชั้นสวรรค์ที่ 8 และที่ 9 และผ่านระดับเซียนราชาชั้นสวรรค์ 1 และที่ 2 ไป” เจี้ยนเฉินพึมพำ เสียงของเขาเต็มไปด้วยความยินดีที่ยากที่จะเก็บเอาไว้ได้

เขาพลิกมือและยุทธภัณฑ์ราชาก็เข้ามาอยู่ในมือของเขา พลังบรรพกาลถูกถ่ายลงไปที่ยุทธภัณฑ์ราชา และทำให้มันเปล่งประกายสีดำจ้าออกมาทันที กลิ่นอายแห่งการทำลายล้างเติมเต็มไปทั่วทั้งโถง ทำให้มันสั่นไหว

วัตถุเซียนกลายเป็นแสงสีทองหายเขาไปในหน้าผากของเจี้ยนเฉิน เจี้ยนเฉินมองไปที่หินปีศาจสูงสุดแต่ก็ไม่ได้ใส่ใจมากนัก เขาติดอยู่ในโถงศักดิ์สิทธิ์ของแผ่นดินทั้งแปดและไม่ว่าเขาจะออกไปได้หรือไม่ได้ก็เป็นปัญหาทั้งนั้น เขาไม่มีเวลาหรือพลังงานในการที่จะคิดถึงเรื่องอื่นอีก

นูบิสมองไปบนเพดานที่กึ่งกลางของโถงศักดิ์สิทธิ์และพูดออกมา “ดูเหมือนโถงศักดิ์สิทธิ์จะไม่ได้ถูกควบคุมง่าย ๆ นะ ไทนิชยังทำไม่สำเร็จ เจี้ยนเฉิน ทำไมพวกเราไม่ทำลายทางเข้าเข้าไปตอนนี้เลยล่ะ ? “

“ความแข็งแกร่งของพวกเราเพิ่มขึ้นอย่างมาก แต่มันก็ยังห่างไกลนักจากการที่จะทำลายทางเข้าได้ พวกเราจำเป็นต้องหายุทธภัณฑ์จักรพรรดิให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เมื่อมันอยู่ในมือของข้าแล้ว ข้าจะแสดงความแข็งแกร่งได้มากกว่านี้ ถ้าเป็นแบบนั้น ข้ากคงมั่นใจมากขึ้นในการทำลายทางเข้า” เจี้ยนเฉินพูดเสียงแหบแห้ง น้ำเสียงของเขาเคร่งเครียดมาก

“เอาล่ะ ถ้างั้นพวกเราไปหายุทธภัณฑ์จักรพรรดิกัน” นูบิสพูด

ทันทีที่พวกเขาไปถึงชั้นที่แปด เสานั้นส่องแสงไปด้วยแสงสีแดงจ้าและกับดักก็ทำงานอีกครั้ง

แต่ในครั้งนี้ เจี้ยนเฉินและนูบิสยังคงใจเย็นอยู่ เจี้ยนเฉินพลิกฝ่ามือและยุทธภัณฑ์ราชาก็ปรากฏขึ้นมาที่มือของเขา เขาฟันออกไปและยิงปราณกระบี่ที่ทรงพลังไปที่หนึ่งในเสาในขณะที่อาวุธเปล่งประกายไปด้วยพลังแห่งการทำลายล้าง

บู้ม !

เสาแตกกระจายเสียงดัง มันถูกทำลายและกับดักก็ถูกทำลายทันทีและแสงสีแดงโลหิตในอากาศก็ค่อย ๆ หายไปช้า ๆ เจี้ยนเฉินทำลายอาคมด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวก่อนที่กับดักจะได้ทำงานอย่างเสร็จสมบูรณ์

เจี้ยนเฉินเก็บยุทธภัณฑ์ราชาเข้าไปและมองไปรอบ ๆ เขาเริ่มที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เขาพึมพำออกมา “ไม่มีวี่แววของยุทธภัณฑ์จักรพรรดิเลย มันหนีไปที่ไหนกันนะ ? “

“พวกเราไม่พบร่องรอยของมันเลยแม้แต่น้อยตอนที่พวกเรามาที่นี่จากชั้นที่เก้า ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิไม่ได้หายไปเฉย ๆ ใช่หรือไม่ ? ” คิ้วของนูบิสขมวดเล็กน้อยเช่นเดียวกันกับที่เขาถามออกมาด้วยความสับสน

เจี้ยนเฉินครุ่นคิดอย่างเงียบ ๆ สักพักในขณะที่เขามองไปยังทางที่ไปยังชั้นที่เจ็ด เขาพูดออกมา “พวกเราลงไปกันเถอะ ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิน่าจะคุ้นเคยกับโถงนี้ดี ดังนั้นข้าเดาว่า มันต้องใช้เส้นทางที่พวกเราไม่รู้ในการออกจากโถงไป มันต้องอยู่ด้านนอกแน่แน่”