เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 953

ตอนที่ 953: พิจารณาคดีกับผู้อาวุโสทั้งสอง

การกลับมาอย่างกะทันหันของเจี้ยนเฉินทำให้ผู้นำเผ่าไทฮงอึ้งไปเล็กน้อย แต่เขาก็กลับมาได้สติอย่างรวดเร็ว เขาหัวเราะออกมาเสียงดังแล้วพูดว่า “อ้าว บังเอิญจริง ข้ากำลังสงสัยเลยว่าผู้คุมกฎสบายดีหรือไม่จากการไปที่โถงศักดิ์สิทธิ์ของแผ่นดินทั้งแปด”

เจี้ยนเฉินและนูบิสยืนอยู่ห่าง 5 เมตรจากเขา เจี้ยนเฉินมองไปที่เขาอย่างสงบแล้วพูด “ข้าไม่จำเป็นต้องบอกเจ้าเกี่ยวกับเรื่องนี้ ไทโตว ห้าปีมาถึงแล้วในตอนนี้ มันถึงเวลาแล้วที่พวกเราจะต้องมาจบเรื่องระหว่างพวกเรากัน”

เจี้ยนเฉินได้ไปยั่วยุจอมยุทธคนอื่นของเผ่าไทฮงเพราะว่าเขาไปเรียกชื่อของผู้นำเผ่าของพวกเขาตรง ๆ เซียนผู้คุมกฎชั้นสวรรค์ที่ 9 ชี้ไปที่เขาแล้วตะโกนออกมา “เจ้ากล้าที่จะมาเรียกชื่อของผู้นำเผ่าของพวกเราตรง ๆ แบบนี้ได้ยังไงกัน ! เจ้าไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วงั้นหรือ ? ทำไมเจ้าไม่รีบมาขอโทษล่ะ ? ถ้าคิดเรื่องที่เผ่าเต่าของเจ้าจะเป็นสาขาของเผ่าไทฮงในไม่ช้า ข้าจะยกโทษให้กับความไม่เคารพของเจ้า ถ้าเจ้าขอโทษ”

ในตอนนี้ ทุกคนจากกลุ่มของเผ่าไทฮงเริ่มที่จะปฏิบัติต่อเผ่าเต่าเหมือนว่าเป็นเผ่าสาขาของตัวเองมานานแล้ว แม้ว่าเจี้ยนเฉินจะเป็นผู้คุมกฎ แต่เขาก็ไม่ใช่คนที่ควรค่าแก่การเคารพในสายตาของพวกเขา เพราะว่าสำหรับพวกเขาแล้ว เผ่าเต่านั้นเต็มไปด้วยคนที่มีการป้องกันที่แข็งแกร่งแต่อ่อนแอในเรื่องการโจมตี พวกเผ่าเต่าไม่ได้มีอันตรายมากเท่าไร

แววตาของเจี้ยนเฉินเป็นประกายเย็นชา แต่ก่อนที่เขาจะได้ลงมือทำอะไร นูบิสก็ได้พุ่งเข้าไปที่คนหนึ่งเหมือนลำแสงสีทอง ก่อนที่คนผู้นั้นจะทันได้ตั้งตัว นูบิสก็ใช้มือของเขาแทงเข้าไปที่หน้าอกของจอมยุทธของเผ่าไทฮงและกระชากเอาหัวใจของคนผู้นั้นออกมา

“อ้าก ! ” คนคนนั้นร้องโหยหวนออกมาอย่างน่าเวทนา เขาเต็มไปด้วยความทุกข์ทรมาน แต่ว่ามันยังไม่เพียงพอที่จะจบชีวิตของเขาลง ความเจ็บปวดที่ถูกดึงหัวใจออกไปนั้นยากเกินกว่าจะทน

นูบิสบีบหัวใจแหลกคามือในขณะที่เขาจ้องอย่างเย็นชาไปที่คนผู้นั้น “นี่เป็นสิ่งที่เจ้าจะได้รับในการดูหมิ่นพี่น้องของข้า ครั้งต่อไป ข้า นูบิสผู้ยิ่งใหญ่ จะฆ่าเจ้าซะ” นูบิสเย็นชาและไม่ได้แสงความเคารพใดใดต่อเผ่าไทฮงเลย

บรรยากาศอึมครึมทันทีหลังจากสิ่งที่เกิดขึ้น ทุกคนมุ่งความสนใจไปที่มือที่เปื้อนเลือดของนูบิสและกลัวจับใจทันที

ผู้อาวุโสสองและผู้อาวุโสสามตกใจในความเหี้ยมโหดของนูบิส เขาต้องทรงพลังและกล้าหาญมากถึงขนาดกล้าควักหัวใจของบางคนออกมาต่อหน้าผู้นำเผ่าไทฮง

สิ่งที่ทำให้พวกเขายิ่งตกใจมากกว่าคือความแข็งแกร่งของนูบิสที่เขาได้ระเบิดออกมา มันไม่ได้อ่อนแอไปกว่าความแข็งแกร่งของพวกเขาเลย

ไทโตวหน้าซีด เขาไม่สามารถบอกเกี่ยวกับความแข็งแกร่งของนูบิสได้ก่อนหน้านี้ และไม่คิดว่าเขาจะโจมตีไปที่คนของเผ่าเขาอย่างกะทันหันแบบนี้ นี่เป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเขาจึงไม่ได้ใส่ใจ และทำให้นูบิสทำให้คนของเขา 1 คนบาดเจ็บต่อหน้าเขา

“เจ้าช่างพูดจาใหญ่โตจริง แสดงให้ข้าเห็นสิว่าเจ้าแน่แค่ไหนถึงได้กล้าทำตัวโอหังแบบนี้ต่อหน้าข้า” ผู้นำเผ่าคำรามออกมา จิตสังหารที่แหลมคมปรากฏขึ้นที่ตาของเขาทันที

“ไทโตว ข้าเป็นคู่ต่อสู้ของเจ้า” เจี้ยนเฉินกันนูบิสเอาไว้และจ้องอย่างไร้อารมณ์ไปที่ผู้นำเผ่า

ความสุภาพของไทโตวหายไปทันที เขาเย้ยออกมาทันที “ดีถ้างั้น ผู้คุมกฎเผ่าเต่า ให้ข้าปราบเจ้าก่อนที่จะไปสอนบทเรียนให้เจ้าหนูนั่น”

เจี้ยนเฉินเย้ยกลับไปเช่นกัน “ไทโตว อย่าลืมเกี่ยวกับข้อตกลงของพวกเรา ถ้าข้าแพ้ในการต่อสู้นี้ เผ่าเต่าจะจเป็นของเผ่าไทฮง แต่ถ้าเจ้าแพ้ มันจะกลับกัน” เจี้ยนเฉินขึ้นไปที่ท้องฟ้าทันทีที่เขาพูดจบ

“เอาล่ะ ถ้าข้าแพ้ เผ่าไทฮงจะอุทิศตัวให้กับเผ่าเต่า แต่ผู้คุมกฎเผ่าเต่า เจ้าคิดว่าข้าจะแพ้งั้นหรือ ? ” ไทโตวเต็มไปด้วยความมั่นใจ เขารู้ถึงความแข็งแกร่งของเจี้ยนเฉินดี แม้ว่าเจี้ยนเฉินจะได้เข้าไปในโถงศักดิ์สิทธิ์ของแผ่นดินทั้งแปด แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะเหนือกว่าระดับ 14 ดาว อย่างมากที่สุด เขาก็เป็นได้แค่ในขั้นสูงสุดของ 14 ดาว เขาปฏิเสธที่จะเชื่อว่าเจี้ยนเฉินจะอยู่ในระดับที่สามารถสูสีกับเขาได้ในระยะเวลา 5 ปีอันสั้นนี้

เพื่อที่จะไม่ให้คนในเผ่าได้รับบาดเจ็บ เจี้ยนเฉินและไทโตวจึงพุ่งขึ้นไปหลายสิบกิโลเมตร พวกเขาหยุดอยู่ที่แนวภูเขา ในขณะที่ จอมยุทธจากทั้งสองเผ่ารีบตามไปดูรอบ ๆ

“ผู้คุมกฎเผ่าเต่า ข้าจะไม่รังแกเจ้า ดังนั้นข้าจะให้เจ้าโจมตีก่อน 10 กระบวนท่า” ไทโตวพูดออกมาอย่างเย่อหยิ่งในขณะที่เขาลอยกอดอกอยู่กลางอากาศ

นูบิสอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเมื่อเขาได้ยินทุกสิ่งที่ไทโตวพูด นูบิสพูด “เจี้ยนเฉิน เจ้าได้ยินหรือไม่ ? เขาบอกว่าจะให้เจ้าโจมตีก่อน 10 กระบวนท่า อย่าทำให้เขาผิดหวังล่ะ”

มุมปากของเจี้ยนเฉินบิดไปด้วยความเย้ยหยันในขณะที่เขามองไปที่ไทโตวด้วยความเหยียดหยาม “ไทโตว เจ้าไม่จำเป็นต้องต่อให้ข้าถึง 10 กระบวนท่าโจมตี เพียงการโจมตี 1 กระบวนท่าจากกระบี่ของข้าเท่านั้นก็เพียงพอที่จะทำให้เจ้าได้รับบาดเจ็บสาหัส” ในขณะที่เจี้ยนเฉินพูด พลังแห่งการมีอยู่ที่มหาศาลก็พวยพุ่งออกมาจากเจี้ยนเฉิน มันเป็นพลังจากเซียนราชาชั้นสวรรค์ที่ 3 ในเวลาเดียวกัน ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา มันเริ่มเปล่งประกายจ้าสีดำและเติมเต็มพื้นที่รอบ ๆ ไปด้วยพลังแห่งการทำลายล้าง มันสร้างความกดดันอย่างมหาศาลไปรอบ ๆ ทำให้ท่าทางของคนที่สังเกตการณ์อยู่เปลี่ยนไปอย่างมาก

ในตอนนี้เอง สายตาของทุกคนที่มองไปยังเจี้ยนเฉินได้เปลี่ยนไป รวมถึงไทโตวด้วย ตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความกลัวลึกลึกและความเหลือเชื่อ

เจี้ยนเฉินยกยุทธภัณฑ์จักรพรรดิขึ้นมาด้วยมือขวาของเขา และมันก็เปล่งประกายไปด้วยปราณกระบี่ที่สูงส่งทันที เขาฟันมันห่างออกไปหลายร้อยเมตร และยิงปราณกระบี่ที่ทรงพลังซึ่งกลายเป็นแสงสีดำ มันลอยไปทางไทโตว

ไทโตวเคร่งเครียดอย่างไม่รู้ตัว เขาสัมผัสได้อย่างชัดเจนถึงพลังของการโจมตีและไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย เขาขับพลังของเขาทั้งหมดออกมา และใช้พลังธรรมชาติที่รวมตัวกันเป็นโล่วงกลมกว้าง 3 เมตรเพื่อป้องกันปราณกระบี่ที่กำลังพุ่งเข้ามา

บู้ม ! ทันทีที่โล่สัมผัสกับปราณกระบี่ มันก็แตกออกเป็นเสี่ยง ๆ ด้วยเสียงอันดัง ในขณะที่ปราณกระบี่ยังคงพุ่งต่อไปอย่างกำลังไม่ลดลง มันพุ่งต่อไปที่ไทโตวและผ่านหน้าอกของเขาไป