เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 963

ตอนที่ 963: จัดการกับซูหยุนซีและซูเทียนซี

เจี้ยนเฉินจ้องไปที่ผู้อาวุโสคุมวินัยอย่างสงบและพูดออกมา ” ผู้อาวุโส ข้ามีภารกิจให้พวกท่าน ข้าหวังว่าพวกท่านจะร่วมมือกับจอมยุทธของเผ่าเต่าเพื่อที่จะทำมันให้สำเร็จ”

จอมยุทธทั้งหมดของเผ่าเต่าและเผ่าไทฮงประหลาดใจเมื่อพวกเขาได้ยินว่าเจี้ยนเฉินต้องการให้ชายชราที่เป็นใครก็ไม่รู้ช่วยพวกเขา ทุกคนอดไม่ได้ที่จะพยายามสัมผัสถึงความแข็งแกร่งของพวกเขา แต่ไม่มีใครเชื่อว่าชายชราทั้งสามคนนี้ทั้งหมดจะเป็นจอมยุทธ 16 ดาวจริง ๆ

ท่ามกลางพวกเขาทั้งหมด มีเพียงไทโตวเท่านั้นที่สัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งของผู้อาวุโสคุมวินัยทั้งสามเพราะว่าเขาเป็นเซียนราชาชั้นสวรรค์ที่ 5 เขาอ่อนแอกว่าผู้อาวุโสคุมวินัยทั้งสามเล็กน้อยเท่านั้น ไทโตวสัมผัสได้ลาง ๆ ถึงความกดดันเล็กน้อยจากคนทั้งสามนี้ ซึ่งมันทำให้เขาตกใจ เขายากที่จะเข้าใจได้ว่า ผู้คุมกฎของเผ่าไปเจอจอมยุทธที่น่ากลัวแบบนี้ทั้ง 3 คนได้ที่ไหน

“เจ้าต้องการให้พวกเราทั้งสามทำอะไร ? ” ผู้อาวุโสคุมวินัยซินเปียนถามอย่างปกติ

เจี้ยนเฉินไม่สนใจท่าทางของทั้งสามคนนี้แล้วพูดกับไทโตว “ไทโตว ผู้อาวุโสทั้งสามเหล่านี้เป็นจอมยุทธที่ไม่ได้อ่อนแอไปกว่าเจ้าเลย นำคนทั้งสามนี้ไปอย่างเร็วและเอาเหมืองที่เคยเป็นของเรากลับมา”

“ครับ ผู้คุมกฎ ! ” ไทโตวตื่นเต้น ด้วยความช่วยเหลือจากผู้อาวุโสทั้งสามที่แข็งแกร่งกว่าเขา พวกเขาในตอนนี้มีความแข็งแกร่งที่เหนือกว่าคู่ต่อสู้แล้ว นี่ทำให้เขาเต็มไปด้วยความมั่นใจ

“ในครั้งนี้ ข้าจะสอนบทเรียนชิ้นใหญ่ให้กับพวกนั้นและเอาคืนที่พวกนั้นทำให้พวกเราอับอาย” ไทโตวสบถในใจ

หลานจิง ซินเปียน และโมชาสออกจากเผ่าเต่าไปพร้อมกับกลุ่มจอมยุทธภายใต้การนำของไทโตว และไปยังเผ่าของศัตรูด้วยท่าทีมุ่งร้าย

เจี้ยนเฉินไม่ได้กลับเข้าไปในวัตถุเซียนหลังจากที่พวกเขาจากไป แทนที่กัน เขาไปถึงที่ภูเขาที่สวยงามด้านหลังเผ่าพร้อมกับผู้ติดตาม 2 คน สุดท้าย เขาก็มาหยุดอยู่ที่หน้าเนินหลุมศพใหญ่ที่อยู่ข้างทะเลสาบ

เนินนั้นกว้างใหญ่มากและมีพลังแห่งการมีอยู่ที่มหาศาล มันกว้าง 100 เมตรและสูง 30 เมตร ในขณะที่มีป้ายหลุมศพสูง 300 เมตรตั้งอยู่ตรงหน้ามัน มีคำที่สลักอยู่ว่า ‘หลุมศพของผู้อาวุโสสูงสุด’

นี่เป็นที่ซึ่งผู้อาวุโสสูงสุดของเผ่าเต่านอนพักจากโลกนี้

เจี้ยนเฉินหนักใจหลังจากที่เขามาที่นี่ เขายืนอยู่หน้าป้ายหลุมศพและจ้องไปที่คำที่อยู่บนนั้นอย่างงุนงง

ในความงุนงงนี้ เขาเห็นรูปของผู้อาวุโสสูงสุดที่หลังค่อมอยู่ ใบหน้าที่เมตตากรุณาและห่วงใยของเขา มันเหมือนว่าผู้อาวุโสสูงสุดกำลงยิ้มให้เขา และพูดกับเขาอยู่เบา ๆ ผู้อาวุโสสูงสุดดูดีใจมาก

“ท่านผู้อาวุโสสูงสุด…” เจี้ยนเฉินพึมพำออกมาอย่างไม่รู้ตัว ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด

ในตอนนั้น ผู้อาวุโสสูงสุดของเผ่าเต่าได้ตายเพราะช่วยชีวิตเขาเอาไว้ เขาเปลี่ยนเป็นร่างจริงและขังซูเทียนซี ซูหยุนซีและหลีเฟิงซินเอาไว้ในกระดองของเขา และต้านทานการโจมตีที่ดุร้ายจากจอมยุทธที่ยิ่งใหญ่ทั้งสามคนนั้น ในตอนสุดท้าย วิชาเซียนระดับเทียนจากซูเทียนซีและซูหยุนซีได้กำจัดวิญญาณของเขาไป และทำให้กระดองของเขาแตกกระจายเป็นชิ้น ๆ จนแม้แต่ศพของเขายังไม่เหลือเลย เขาตายอย่างน่าอนาถที่แม้แต่เซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงระดับ 7 ก็ยังไม่สามารถที่จะชุบชีวิตเขาขึ้นมาได้

ถ้าไม่เป็นเพราะผู้อาวุโสสูงสุดเสียสละตัวเองเพื่อทำให้จอมยุทธทั้งสามวุ่นวายอยู่ล่ะก็ เจี้ยนเฉินก็คงไม่รอดจนกระทั่งผู้อาวุโสฮงมา เพราะว่าเขาไม่มีกำลังพอที่จะต่อต้านได้เลยในตอนแรกที่เขาถูกทั้งสามคนนั้นไล่ล่า

การเสียสละของผู้อาวุโสได้สร้างความซาบซึ้งให้กับเจี้ยนเฉินอย่างมาก และเจี้ยนเฉินก็รู้ซึ้งถึงบุญคุณครั้งนี้ นอกเหนือจากนี้เขายังรู้สึกละอายใจและโทษตัวเองอีกด้วย

ผู้อาวุโสสูงสุดตายไปแล้วในตอนนี้ แต่เจี้ยนเฉินยังไม่ได้ตอบแทนบุญคุณของผู้อาวุโสสูงสุดจนหมดและเขายังไม่ล้างความอัปยศของเขาเลย

เขายังคงจำได้อย่างชัดเจนถึงความปรารถนาของผู้อาวุโสสูงสุดที่กระจายอยู่และยังไม่หายไปหลังจากที่ผู้อาวุโสตายไปแล้ว เขาเป็นห่วงถึงอนาคตของเผ่าเต่า ในขณะที่เจี้ยนเฉินจะเติมเต็มความปรารถนาสุดท้ายของผู้อาวุโสในการฟื้นฟูเผ่าเต่าให้กลับสู่ความรุ่งเรือง แบบนั้น เขาจะสามารถชดใช้ความใจดีของผู้อาวุโสสูงสุดและทำให้วิญญาณของผู้อาวุโสไปสู่สุขคติ

เจี้ยนเฉินยืนอย่างใจลอยอยู่ด้านหน้าป้ายหลุมศพใหญ่และลืมวันเวลาเลย ผู้ติตามทั้งสองที่ตามเขามายืนอยู่อย่างเงียบ ๆ กลัวว่าพวกเขาจะไปรบกวนผู้คุมกฎที่เคารพที่พวกเขาชื่นชม

สายลมรุนแรงพัดผ่าน ทำให้ชุดขาวยาวของเจี้ยนเฉินพริ้วไสวไปกับสายลม เขาได้ยืนอยู่ที่นี่หลายวันอย่างไม่รู้ตัว

ในตอนนี้เอง จอมยุทธของเผ่าเต่าได้ขึ้นมาที่ภูเขาและคุกเข่าลงห่างออกไป 20 เมตร “ผู้คุมกฎ ไทโตวและผู้อาวุโสทั้งสามได้กลับมาพร้อมชัยชนะเด็ดขาด พวกเขายึดเหมืองที่เคยเป็นของเรากลับมาได้สำเร็จ”

“ส่งคำสั่งของข้าออกไป ให้คนในเผ่าทุกคนและผู้อาวุโสมารวมกันที่นี่” เสียงเย็นชาของเจี้ยนเฉินดังออกมา

“ตามที่ท่านผู้คุมกฎปรารถนา ! ” จอมยุทธตอบกลับอย่างเคารพ ก่อนที่จะหายไปเหมือนสายลม