เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 965

ตอนที่ 965: กลับไปที่เกาะสามเซียน

ในท้องฟ้าเหนืออาณาจักรทะเล เจี้ยนเฉินก็สงบใจลงช้า ๆ แสงสีทองพุ่งออกมาจากหว่างคิ้วของเขาและตกลงมาบนมือของเขาเป็นหอคอยสีทอง แสงสีขาวพุ่งออกมาจากมัน เสี่ยวไป๋ที่ขนาดเท่าแมวถูกปล่อยออกมาจากวัตถุเซียนและมาปรากฎตัวขึ้นต่อหน้าเจี้ยนเฉิน

หลังจากที่ใช้เวลา 5 ปีอยู่ในวัตถุเซียน เสือขาวก็ตื่นเต้นมากที่ได้ออกมาจากที่นั่นเสียที มันเริ่มที่จะครางออกมาอย่างตื่นเต้น และบินไปรอบ ๆ ด้วยปีกของมัน มันบินไปรอบ ๆ เจี้ยนเฉินเรื่อย ๆ

เจี้ยนเฉินได้รับผลกระทบจากความดีใจของเสือขาวอย่างไม่รู้ตัว เขาอดไม่ได้ที่จะเผยรอยยิ้มออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจของเขา

เสือขาวเล่นไปรอบ ๆ จนพอใจแล้วก็กลับมาที่ไหล่ของเจี้ยนเฉิน ดวงตาที่ไร้เดียงสาและสดใสของมันเต็มไปด้วยความสงสัยในขณะที่มันมองไปรอบ ๆ เรื่อย ๆ มันกระโจนจากไหล่ข้างหนึ่งไปยังอีกไหล่อีกข้างหนึ่งเป็นครั้งคราว

ก่อนหน้านี้ เจี้ยนเฉินทำได้แต่เอาเสือขาวไว้ในวัตถุเซียนเพื่อที่จะป้องกันมันหลังจากที่ตัวตนของมันถูกเปิดเผย ในตอนนี้เจี้ยนเฉินแข็งแกร่งกว่าเดิมและไม่อ่อนแอเหมือนแต่ก่อนแล้ว ในตอนนี้เขาสามารถปกป้องตัวเองและเสือขาวได้แล้ว ดังนั้นเขาไม่จำเป็นที่จะต้องเก็บเสือขาวไว้ในวัตถุเซียนเหมือนแต่ก่อนแล้ว

เสือขาวได้กลายเป็นสัตว์อสูรระดับ 7 แล้วเช่นกัน ในฐานะที่มันเป็นเทพเจ้าสัตว์อสูร พลังในการต่อสู้ของมันนั้นเหนือกว่าสัตว์อสูรโบราณมาก เช่นนั้น มันจึงมีความแข็งแกร่งที่จะปกป้องตัวเองด้วยเช่นกัน คงมีแต่ไม่กี่คนในหมู่เซียนผู้คุมกฎที่สามารถทำร้ายมันได้ในตอนนี้

เจี้ยนเฉินยอมให้เสือขาวเล่นไปรอบ ๆ ที่ไหล่ของเขา เขารับแดดบนท้องฟ้าก่อนที่จะหลอมรวมกับมิติรอบ ๆและพุ่งออกไปที่ทวีปเทียนหยวนโดยการใช้พลังมิติ

การเปิดประตูมิติเป็นความสามารถที่เซียนราชามี แม้ว่าเจี้ยนเฉินในตอนนี้จะมีพลังในการต่อสู้เท่ากับเซียนราชาชั้นสวรรค์ที่ 7 แต่ความเข้าใจในความลึกลับของธรรมชาติของเขานั้นยังต่ำอยู่มาก เหตุผลเดียวที่ความเข้าใจของเขาอยู่ในระดับเซียนผู้คุมกฎชั้นสวรรค์ที่ 7 นั้นเป็นเพราะการกลืนกินวิญญาณของจักรพรรดิเลือดปีศาจเข้าไป นี่หมายความว่าเจี้ยนเฉินไม่สามารถสร้างประตูมิติได้แม้ว่าเขาจะแข็งแกร่ง

ท้องฟ้าและทะเลดูเหมือนจะหลอมรวมกันเป็นหนึ่งทำให้มันง่ายที่จะหลงทางโดยสิ้นเชิง เจี้ยนเฉินใช้พระอาทิตย์เพื่อที่จะหาทิศทาง ทำให้เขาเคลื่อนที่อย่างเร็วไปเหนือมหาสมุทร

หลังจากที่เดินทางไป 2 วัน เกาะใหญ่ก็ปรากฏขึ้นในสายตาของเจี้ยนเฉิน แม้ว่ามันจะอยู่ไกลออกไปมาก แต่เจี้ยนเฉินก็อ่านป้ายแผ่นหินที่ตั้งอยู่บนเกาะได้อย่างชัดเจน คำสามคำถูกสลักเอาไว้อย่างดีบนนั้น ‘เกาะสามเซียน’

เขามาถึงที่เกาะสามเซียนอย่างไม่รู้ตัว เจี้ยนเฉินอดไม่ได้ที่จะคิดถึงความงดงามที่สุดยอดของหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ในตอนที่เขาเห็นเกาะ เช่นเดียวกับทุก ๆ สิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างพวกเขาทั้งสองที่เกาะมหาสมุทรดวงดาว ความทรงจำเหล่านี้แว่บเข้ามาในหัวของเขาเหมือนความฝัน

เจี้ยนเฉินช้าลงโดยจิตใต้สำนึกและร่อนลงอย่างไม่รู้ตัวบนเกาะก่อนที่จะเดินเข้าไปที่ป่า

มีเมืองบนเกาะสามเซียนที่ที่ชาวประมงพื้นเมืองอยู่ เจี้ยนเฉินเดินเข้าไปในเมือง เขาชื่นชมขนบธรรมเนียมประเพณีที่เป็นเอกลักษณ์เมื่อเปรียบเทียบกับทวีปเทียนหยวน

ทุกคนที่อยู่บนเกาะสามเซียนหาปลาเป็นอาชีพหลัก ดังนั้นเกือบทุกคนจึงมีทักษะในการหาปลา ในเวลาเดียวกัน ยังมีนักสู้อีกอยู่อีกบ้าง จากระดับนักสู้ที่อ่อนแอที่สุดที่ยังไม่สามารถควบแน่นได้แม้แต่อาวุธเซียนจนกระทั่งถึงเซียนปฐพีที่ทรงพลัง

คนจากเกาะใช้ชีวิตอยู่เสมือนกึ่งสันโดษ พวกเขารู้เรื่องเกี่ยวกับทวีปเทียนหยวนและเห็นคนที่ทวีปมาก่อนแต่พวกเขาก็ไม่เคยไปที่นั่น นี่เป็นเพราะว่าระยะทางระหว่างทั้งสองที่นั้นไกลมาก แม้แต่เซียนสวรรค์ก็ยังยากที่จะเดินทางไปที่นั่น เพราะว่าพวกเขาจะสูญเสียการรับรู้ทิศทางไปในไม่นานนัก

ดังนั้น ข้อพิพาทบนทวีปเทียนหยวนไม่สามารถที่จะมากระทบกับเกาะสามเซียนได้ และทำให้คนอยู่อย่างเรียบง่ายและซื่อสัตย์ แต่ละคนมีความซุกซนและยิ้มอย่างมีความสุข

ในฐานะที่เป็นคนนอก เจี้ยนเฉินถูกพบเห็นได้ทันทีจากคนพื้นที่ในขณะที่เขามาในเมือง เขาถูกล้อมรอบด้วยชายหนุ่มที่อายุพอพอกับเขาที่เข้ามาต้อนรับอย่างอบอุ่นทันที

ชายหนุ่มเหล่านี้ไม่ได้แข็งแกร่งเท่าไร คนที่แข็งแกร่งที่สุดเป็นเซียนแต่เจี้ยนเฉินก็ไม่ได้ทำตัวเย่อหยิ่ง เขายิ้มในขณะที่เขาพูดคุยกับพวกนั้นที่พูดคุยเกี่ยวกับเรื่องของทวีปเทียนหยวน

“ในเมื่อเจ้ามาจากทวีปเทียนหยวน เจ้าต้องแข็งแกร่งมากที่ข้ามทะเลมาได้ เจ้าเป็นเซียนสวรรค์ ใช่หรือไม่ ? “

“โอ้ เซียนสวรรค์ นั่นเทียบเท่ากับผู้อาวุโสบางคนบนเกาะเลย เจ้าดูยังไม่แก่เลย แต่เจ้ายังฝึกฝนจนถึงระดับนี้แล้ว พวกเราชื่นชมเจ้าจริง ๆ “

ชายหนุ่มรวมตัวกันอยู่รอบ ๆ เจี้ยนเฉินในขณะที่พวกเขาพูดคุย

ในตอนนี้ เจี้ยนเฉินก็พูดออกมา “เจ้าถามข้ามาหลายคำถามแล้ว ถึงตาที่ข้าควรจะถามบ้างหรือยังตอนนี้ ? “

“ถามได้เท่าที่เจ้าต้องการเลย น้องชาย ถ้าพวกเรารู้มัน พวกเราจะไม่ปิดบังเจ้าแน่” ชายหนุ่มแตะไปที่หน้าอกของเขาในขณะที่พูด