เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 970

ตอนที่ 970: สู้กับไป่ยี่เฟย

ทุกคนที่เห็นเริ่มที่จะหน้าซีด เซียนผู้คุมกฎที่ทรงพลังของพวกเขาทั้งสี่คนถูกสังหารไปอย่างง่ายดาย พวกเขาได้รับผลกระทบอย่างหนัก และวิญญาณของพวกเขาก็ติดอยู่ในความหวาดกลัว

ในตอนนี้ สมาชิกทุกคนของพันธมิตรพิชิตอัคนีรู้สึกเหมือนว่าความตายกำลังห้อมล้อมพวกเขาอยู่ แม้ว่าพวกเขาจะมีเซียนผู้คุมกฎอีก 23 คน แต่พวกเขาก็ไม่ได้รู้สึกปลอดภัยเลย

จากนั้น เจี้ยนเฉินก็มองไปที่เซียนผู้คุมกฎอีก 23 คนหลังจากที่ฆ่าสี่คนนั้นไปแล้ว เขายกยุทธภัณฑ์จักรพรรดิขึ้นช้า ๆ ในขณะที่เปล่งประกายไปด้วยแสงสีดำ พลังงานแห่งการทำลายล้างอบอวลไปรอบ ๆ ในขณะที่กลิ่นอายแห่งความตายกำลังครอบคลุมไปทั่วบริเวณ มันทำให้เซียนผู้คุมกฎหวาดกลัวไปถึงก้นบึ้งของหัวใจของพวกเขา

นี่เป็นพลังที่ทำให้แม้แต่พวกเขายังสั่น พลังที่ไม่ต้องคิดแม้แต่ที่จะต่อต้าน

เซียนผู้คุมกฎทั้งหมดกลัวในขณะที่พวกเขาถอยไปกลางอากาศ สายตาที่พวกเขามองไปที่เจี้ยนเฉินนั้นเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

“เจี้ยนเฉิน เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับพวกเรา มันไม่เกี่ยวกับพวกเราจริง ๆ เหตุผลที่พวกเราโจมตีเมืองอัคนีนั้นเป็นเพราะการล่อลวงของไป่เจี้ยน ไป่เจี้ยนเป็นตัวการหลัก” เซียนผู้คุมกฎพูดออกมาด้วยเสียงสั่น เมื่อเผชิญหน้ากับเซียนราชา ไม่มีใครที่กล้าแม้แต่จะหนีเพราะว่าเซียนราชาสามารถเปิดประตูมิติได้ ไม่มีทางที่พวกเขาจะหนีได้

“ไป่เจี้ยนอยู่ที่ไหน ? ” เสียงของเจี้ยนเฉินเย็นชาและเต็มไปด้วยจิตสังหาร

“เขาอยู่ที่เมืองหลวงของจักรวรรดิเฟยลี่” เซียนผู้คุมกฎพูดอย่างเร่งรีบ เขาภาวนาในใจ เขาหวังว่าเจี้ยนเฉินจะไปที่จักรวรรดิเฟยลี่เพื่อแก้แค้นและออกจากที่นี่ไป แบบนั้นพวกเขาจะมีเวลาเหลือพอให้หนีและไปจากความหายนะนี้ได้

“ไป่เจี้ยน ไม่ว่าเจ้าจะซ่อนอยู่ที่ไหน ข้าจะไม่ปล่อยเจ้าไปแน่ แต่ก่อนที่ข้าจะไปที่จักรวรรดิเฟยลี่ ให้ข้าจัดการพวกเจ้าทั้งหมดเสียก่อน” เจี้ยนเฉินคำรามออกมา เขาชี้ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิอย่างช้า ๆ ไปที่เซียนผู้คุมกฎ ในขณะที่จิตสังหารก็พุ่งออกมาจากเขาอย่างไม่หยุด มันทำให้เซียนผู้คุมกฎหน้าซีดด้วยความกลัว

“เจี้ยนเฉิน มันไม่เกี่ยวกับพวกเราจริง ๆ ทั้งหมดเกี่ยวกับไป่เจี้ยน เขาควบคุมทุกอย่าง พวกเราก็แค่ตัวหมากของพวกเขา” เซียนผู้คุมกฎพยายามที่จะอธิบาย พวกเขาไม่กล้าที่จะต่อต้านเจี้ยนเฉินอีกต่อไปหลังจากที่เห็นเซียนผู้คุมกฎทั้งสี่ตายกับตา แม้ว่าพวกเขาจะได้เปรียบในด้านจำนวน

“ไป่เจี้ยนจะตายไปพร้อม ๆ กับพวกเจ้าด้วย รวมถึงพันธมิตรพิชิตอัคนี ข้าจะไม่ปล่อยพวกเจ้าไปแม้แต่คนเดียว” เจี้ยนเฉินพูดอย่างเย็นชาก่อนที่จะพุ่งเข้าไปที่เซียนผู้คุมกฏทั้งยี่สิบสามคน

แต่ในตอนนี้เอง มิติด้านหน้าของเจี้ยนเฉินก็เริ่มที่จะบิดเบี้ยวอย่างรุนแรง ประตูมิติเกิดขึ้นมาทันทีและก่อนที่คนผู้หนึ่งจะออกมา ออร่าที่มหาศาลก็ปรากฎขึ้นมาก่อน

เจี้ยนเฉินหยุดและจ้องเขม็งไปที่ประตูมิติ สายตาของเขาเป็นประกายเย็นชา

เซียนผู้คุมกฎทั้งหมดถอนหายใจด้วยความโล่งอก สำหรับพวกเขาแล้ว ดูเหมือนว่าเจี้ยนเฉินจะยังมีพยัคฆ์ปีกเทวะอยู่ ดังนั้นเขาจึงเป็นเป้าหมายของตระกูลผู้พิทักษ์ทั้งสิบ มีเซียนราชาอีกคนเปิดประตูมิติมาถึงที่นี่ เขาต้องจัดการกับเจี้ยนเฉินเพื่อเอาพยัคฆ์ปีกเทวะไปแน่ เขาคงจะทำให้เจี้ยนเฉินวุ่นวายอยู่บ้าง

ภายใต้สายตาของเจี้ยนเฉินและเซียนผู้คุมกฎ ชายวัยกลางคนในชุดขาวที่ดูหน้าซีดเล็กน้อยก็ก้าวออกมา

“นั่นคือผู้อาวุโสไป่ยี่เฟย เยี่ยมเลย ผู้อาวุโสไป่ยี่เฟยมาแล้ว” เซียนผู้คุมกฎอุทานออกมาอย่างยินดีเมื่อเห็นชายคนนี้ พวกเขาดีใจมาก

ตาของเจี้ยนเฉินหรี่เล็กลงอย่างไว ในขณะที่จิตสังหารของเขาพุ่งพวยขึ้นอย่างรวดเร็ว “ไป่ยี่เฟย เจ้ามาได้ถูกเวลาเสียจริง มันถึงเวลาแล้วที่ข้าจะสะสางความบาดหมางของพวกเราเมื่อหลายปีก่อนหน้านี้”

ไป่ยี่เฟยจ้องอย่างเย็นชาไปที่เจี้ยนเฉินในขณะที่ความเย้ยหยันอยู่ในดวงตาของเขา เขาเหยียดหยามออกมาว่า “เจี้ยนเฉิน ข้าคาดไว้ว่าเจ้าจะต้องกลับมาสักวันหนึ่งเมื่อนานมาแล้ว ดังนั้นข้าจึงทิ้งตราประทับวิญญาณไว้ที่เจ้า ข้าไม่คิดเลยว่าการคาดหวังของข้าจะเป็นจริง เจ้ากลับมาจริง ๆ มันถึงเวลาที่ข้าจะแก้แค้นที่เจ้าทำให้วิญญาณของข้าบาดเจ็บแล้ว..” เมื่อพูดมาถึงจุดนี้ ตาของไป่ยี่เฟยก็หรี่เล็กลงอย่างมาก ใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างมากด้วยในขณะที่เขาอุทานออกมาแล้วชี้ไปที่เจี้ยนเฉิน “ปะ ปะ เป็นไปได้ยังไง ! ? ทำไมพลังแห่งการมีอยู่ของเจ้าถึงได้ทรงพลังขนาดนี้ ! ? เจ้ากลายเป็นเซียนราชาได้ไงในเวลาแค่ไม่กี่ปี ! ? ” ความเหลือเชื่อท่วมท้นไปที่ใบหน้าของไป่ยี่เฟย จิตใจของเขาเริ่มที่จะปั่นป่วนด้วยความตกใจ

ต่อมา ไป่ยี่เฟยก็มองไปที่กระบี่ของเจี้ยนเฉินทันที ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปอีกครั้ง ในครั้งนี้มันเต็มไปด้วยความตกตะลึง เขาตะโกนออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ “นะ นั่นมันยุทธภัณฑ์จักรพรรดิ เจ้ามียุทธภัณฑ์จักรพรรดิจริง ๆ ! “

เจียนเนอดไม่ได้ที่จะเหยียดหยามออกมาเมื่อเขาเห็นว่าไป่ยี่เฟยนั้นตกใจเพียงใด “ไป่ยี่เฟย มันน่าเสียดายที่ข้าพลาดที่จะสังหารเจ้าในตอนนั้น แต่ในวันนี้เจ้าจะต้องตาย ไม่มีใครช่วยเจ้าได้แล้ว”