เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 977

ตอนที่ 977: มารราคะปรากฏตัว

“เมืองทหารรับจ้างของเจ้าสอดมือเข้ามายุ่งหลายเรื่องเหลือเกิน” ยิหยางซีโกรธเกรี้ยวมาก ในขณะที่ท่าทีของเขาแย่มาก เขาทำอะไรเจี้ยนเฉินไม่ได้ถ้าเขาไม่ใช้ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิเพื่อที่จะทำลายโถงศักดิ์สิทธิ์ของเจี้ยนเฉิน

“การมีอยู่ของเมืองทหารรับจ้างของข้าก็เพื่อการปกป้องความสงบสุขของทวีปเทียนหยวน” เทียนเจี้ยนพูด

ผู้อาวุโสสูงสุดของนิกายยิหยวนทั้งหมดชักสีหน้าขึ้นมาหลังจากที่ถูกห้ามไม่ให้ใช้ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิ พวกเขาไม่สงสัยเลยเรื่องที่เมืองทหารรับจ้างนั้นมีพลังพอที่จะหยุดพวกเขาได้ แม้ว่าเมืองทหารรับจ้างจะไม่ได้มีประวัติศาสตร์ที่ยาวนานเหมือนตระกูลผู้พิทักษ์ แต่มันก็ก่อตั้งมาโดยจอมยุทธมนุษย์ที่แข็งแกร่งที่สุด โมเทียนหยุน ไม่มีใครรู้ว่าโมเทียนหยุนทิ้งอะไรไว้ที่เมืองทหารรับจ้างบ้าง

จอมยุทธจากตระกูลผู้พิทักษ์อื่นมองหน้ากันและกัน ไม่สงสัยเลยว่า พวกเขาจะไม่สามารถใช้ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิได้เมื่อเมืองทหารรับจ้างเข้ามายุ่ง แต่ถ้าพวกเขาไม่ใช้ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิ มันก็คงจะเป็นการยากที่จะทำลายโถงศักดิ์สิทธิ์ แม้ว่าจอมยุทธจากตระกูลผู้พิทักษ์ทั้งหมดจะร่วมมือกันก็ตาม นี่เป็นเพราะความแตกต่างที่มีระหว่างเซียนราชาและเซียนจักรพรรดิ พวกเขาเป็นจอมยุทธที่อยู่ในระดับการฝึกฝนที่แตกต่างกัน เซียนราชาใช้พลังเซียนภายในร่างกายและใช้พลังธรรมชาติ ในขณะที่เซียนจักรพรรดิสามารถเอาชนะพลังธรรมชาติได้

ทุกคนจากตระกูลผู้พิทักษ์นิ่งอึ้งเมื่อสถานการณ์แบบนี้ ไม่มีใครมีความคิดในตอนนี้ แม้ว่าพวกเขาจะมีโถงศักดิ์สิทธิ์ด้วยเช่นกัน แต่โถงศักดิ์สิทธิ์ก็ไม่ใช่อาวุธถึงมันจะแข็งแรงมาก พวกเขาไม่สามารถทำให้เจี้ยนเฉินบาดเจ็บได้ถ้าเข้ายังอยู่ในโถงศักดิ์สิทธิ์ของแผ่นดินทั้งแปดไม่ว่าพวกเขาจะใช้โถงศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขากี่อันก็ตาม

“ฮ่าฮ่าฮ่า ยอดเยี่ยม ! ยอมเยี่ยมที่สุด ! ข้าไม่คิดเลยว่าตระกูลผู้พิทักษ์ทั้งสิบจะมีช่วงเวลาที่ถูกบังคับให้ยอมแพ้ และถูกบีบบังคับให้อยู่ในสถานการณ์แบบนี้จากผู้เยาว์ด้วย” เสียงหัวเราะแปลกดังก้องไปรอบ ๆ ในตอนนี้ ชายวัยกลางคนที่ดูชั่วร้ายปรากฏขึ้นมาจากที่ใดก็ไม่รู้

ชายคนนี้ไม่ได้มาทางประตูมิติ แทนที่กัน เขาซ่อนอยู่ตรงนั้นมาสักพักแล้วและไม่มีใครรู้ถึงการมาถึงของเขาเลย

“มารราคะ มันเจ้าน่ะเอง”

ท่าทางของทุกคนเปลี่ยนไปและเริ่มที่จะกลัวเมื่อพวกเขาเห็นชายผู้นี้

“ฮ่าฮ่าฮ่า ถูกต้อง ข้าคือมารราคะ แน่นะว่าข้าไม่ได้ทำให้ใครกลัวในการที่ข้าปรากฏตัวออกมาอย่างกะทันหันแบบนี้” มารราคะพูดในขณะที่เขาหัวเราะเบา ๆ

“ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเจ้าที่นี่ มารราคะ เจ้ามาทำไม ? ” จอมยุทธพูดอย่างเย็นชา การปรากฏตัวขึ้นมาอย่างกระทันหันของมารราคะนั้นไม่เป็นที่ต้อนรับ

“หืม ข้าสามารถไปที่ไหนก็ได้ที่ข้าต้องการ ตั้งแต่เมื่อไรกันที่เจ้ามีสิทธิ์บอกว่าข้าห้ามไปที่ไหน ? เจ้าไม่มีอำนาจขนาดนั้น” มารราคะเหยียดหยามออกมา หลังจากนั้น เขาก็มองไปที่เจี้ยนเฉินแล้วยิ้ม “เจี้ยนเฉิน เจ้าช่างน่าประทับใจจริง ๆ เจ้าแข็งแกร่งกว่าเมื่อก่อนอีก ข้าชื่นชมเจ้าจริง ๆ ที่กล้าต่อต้านตระกูลผู้พิทักษ์ทั้งสิบ ข้าจำได้ว่าตอนที่ข้ามีความแข็งแกร่งเท่ากับเจ้า ข้าได้ลอบเข้าไปในสำนักธูปสวรรค์และไปแอบดูหัวหน้าสำนักคนปัจจุบันตอนกำลังอาบน้ำอยู่ ข้าไปแอบดูสองสามครั้งก่อนที่จะถูกไล่ตามไปทั่วทั้งทวีปโดยคนที่แข็งแกร่งที่สุดในสำนัก เขาไล่ตามข้า 10 ปีเต็มก่อนที่จะพอใจ ข้าเทียบเจ้าไม่ได้เลยที่ไปต่อต้านตระกูลผู้พิทักษ์ทั้งสิบด้วยตัวเองและทำให้พวกนั้นหงอไปเลย”

“มารราคะ เจ้ารู้จักอายบ้างหรือไม่ ? ” หญิงที่ดูเหมือนจะอายุสามสิบจ้องไปที่มารราคะอย่างโกรธเกรี้ยว นางเป็นจอมยุทธของสำนักธูปสวรรค์ สายตาของนางเหมือนต้องการที่จะถลกหนังของเขาออกทั้งเป็น

“น้องหยุนเซียง สองพันปีแล้วซินะตั้งแต่ที่พวกเราพบกันครั้งล่าสุด เจ้าได้กลายเป็นผู้อาวุโสสูงสุดของสำนักธูปสวรรค์แล้ว แต่ข้าได้เห็นทุกสัดส่วนของเจ้ามาแล้วไม่ว่าข้าจะอยากเห็นหรือไม่ ทำไมเจ้าไม่มาร่วมกับข้าและมากลายเป็นฮูหยินคนที่ 89 ของข้าล่ะ ? ” มารราคะยิ้มอย่างชั่วร้าย