เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 98

ตอนที่ 98: ความสูญเสียใหญ่อีกครั้ง

“ท่านลุงเฟิง ท่านกำลังพล่ามเรื่องอะไรกับมัน ? ช่วยฆ่าข้ามันซะ ! ” หญิงคนนั้นร้องออกมาด้านหลังเขาด้วยสายตาที่โกรธเกรี้ยวของนาง นางน้ำตาคลอจากการที่คิดว่าเจี้ยนเฉินได้เห็นร่างที่เปลือยเปล่าทั้งหมดของนาง แค่คิดว่านางได้เปลือยต่อหน้าเจี้ยนเฉินก็ทำให้นางโกรธอย่างเหลือเชื่อแล้วและทำให้นางรู้สึกผิดด้วย นี่เป็นครั้งแรกตั้งแต่ที่นางเกิดมาที่นางถูกผู้ชายเห็นแบบนี้และนี่ยังเป็นคนแปลกหน้าอีก สำหรับหญิงที่รักนวลสงวนตัว การที่ถูกเห็นแบบนี้มันแย่ยิ่งกว่าการตายเสียอีก

“ฮ่าฮ่า คุณหนู แม้แต่ลุงเฟิงของเจ้ายังไม่อยากจะช่วยเจ้าเลย ถ้างั้นให้ลุงหยุนของเจ้าช่วยสั่งสอนบทเรียนให้กับเจ้าบัดซบคนนั้นเอง” ในตอนนี้ เสียงอีกเสียงก็ดังชัดขึ้นมา ในขณะที่ชายอาวุโสในชุดขาวอีกคนเข้ามาในสายตา เขาปรากฏขึ้นตรงหน้าเจี้ยนเฉิน เขาเหวี่ยงหมัดของเขาอย่างเร็วและโจมตีไปที่เจี้ยนเฉิน

ความแข็งแกร่งของผู้อาวุโสคนนี้นั้นมากมายอย่างเหลือเชื่อ แค่เพียงหมัดเดียว เจี้ยนเฉินก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันแข็งแกร่งมาก ทันทีที่เขาหลบไปด้านข้าง ร่างของเจี้ยนเฉินก็ตกอยู่ในความดันอย่างมหาศาล แรงกดดันนี้มากเหมือนเขารู้สึกว่าทั้งร่างของเขาถูกถ่วงไปด้วยน้ำหนักเป็นพันปอนด์ หรืออาจจจะเป็นภูเขาทั้งลูกด้วยซ้ำ แม้แต่การหายใจยังเป็นเรื่องที่ยากมาก ร่างทั้งร่างของเขารู้สึกเหมือนกำลังถูกบดขยี้

ในตอนที่แรกกดดันหนักมากขึ้นเรื่อย ๆ แสงสีม่วงและสีฟ้าที่สว่างอยู่ในปราณของเขาก็เริ่มกระพริบอย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตาม ในตอนที่ปราณของเขาเป็นแบบนั้น เจี้ยนเฉินเองก็ไม่ทันได้สังเกต “เจ้าเฒ่าหยุน หยุดก่อน ! ” ผู้เฒ่าคนแรกที่หญิงคนนั้นเรียกว่าลุงเฟิงร้องออกมาในขณะที่ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว

โชคร้ายที่เขาพูดช้าไป คนที่ชื่อลุงหยุนมองไปยังหมัดที่เขาชกไปที่อกของเจี้ยนเฉินอย่างแม่นยำ

เลือดกระอักออกมาในขณะที่อวัยวะภายในของเขาได้รับความเสียหาย ผู้เฒ่าชกไปที่หน้าอกของเจี้ยนเฉินแรกพอจนทิ้งรอบบุ๋มเอาไว้ ไม่เพียงแต่ผู้เฒ่าจะทำให้กระดูกของเจี้ยนเฉินหักในจุดที่เขาโจมตีเท่านั้น อวัยวะภายในของเขายังได้รับบาดเจ็บสาหัส

ในขณะที่ผู้เฒ่าโจมตีไปที่เจี้ยนเฉิน แสงสีฟ้าและสีม่วงก็กระพริบขึ้นมาในขณะที่มันสัมผัสเข้ากับฝ่ามือของผู้เฒ่าก่อนที่มันจะหายไปทันที ในอีกมุมหนึ่ง เจี้ยนเฉินนั้นถูกกระแทกให้กระเด็นถอยไป

“ยี่!” ใบหน้าของผู้เฒ่าเปลี่ยนไปในขณะที่เขากระตุกเล็กน้อย เขามองไปที่เจี้ยนเฉินที่ลอยไปในอากาศด้วยใบหน้าที่ตกตะลึง ตาของเขาเป็นประกายเหลือเชื่อและตกใจ

เจี้ยนเฉินลอยไป 30 เมตรในอากาศก่อนที่จะกระแทกลงบนพื้นเสียงดัง ตอนที่เขานอนอยู่บนพื้น เขาก็กระอักเลือดออกมาอีก ในขณะที่เขารู้สึกเจ็บปวดจากอวัยวะที่ได้รับบาดเจ็บของเขา ใบหน้าของเขาขาวซีดไร้สีเลือดราวกับกระดาษ

เมื่อเห็นว่าเจี้ยนเฉินเกือบจะไม่รอดแล้ว คนที่ชื่อลุงหยุนก็จ้องแล้วกระพริบตาช้า ๆ ก่อนที่จะอ้าปากพูดออกมา “เจ้าหนุ่ม เจ้าช่างมีพลังชีวิตที่แข็งแกร่ง เจ้าสามารถรับการโจมตีของข้าได้ 1 ครั้งโดยไม่ตาย ดี ถ้างั้น ข้าจะปล่อยเจ้าไปในวันนี้” หลังจากพูดแบบนั้น คนที่ชื่อลุงหยุนก็เดินกลับไปที่หญิงคนนั้น

“เฮ้อ ข้าหวังว่าจะไม่มีความวุ่นวายอะไรอีกนะ” ผู้เฒ่าด้านหลังหญิงคนนั้นพูด คนที่ชื่อลุงเฟิงโบกมือและส่งกระบี่วายุโปรยที่อยู่ระหว่างนิ้วของเขากลับไปที่เจี้ยนเฉิน ในขณะที่มันสัมผัสถูกเจี้ยนเฉิน มันก็หายไป

“คุณหนู พวกเราไปกันเถอะ” คนที่ชื่อลุงเฟิงพูดออกมาเสียงดัง ในขณะที่มีสัตว์อสูรที่บินได้ตัวใหญ่ลงมาที่พื้นใกล้ใกล้

อย่างไรก็ตาม ความโกรธของหญิงคนนั้นยังไม่หายไป นางหันหน้าไปแล้วพูด “ลุงเฟิง คนนั้นยังไม่ตายเลย แบบนั้นไม่ได้ ข้าต้องการให้มันตายวันนี้” นางเดินไปทางเจี้ยนเฉินพร้อมกับกระบี่ที่พร้อมโจมตี เห็นได้ชัดว่านางไม่ต้องการปล่อยเจี้ยนเฉินที่เห็นนางอาบน้ำไป

“คุณหนู อย่างสร้างปัญหาเลย” ลุงเฟิงยืนอยู่ด้านหน้าเพื่อขวางหญิงคนนั้นไม่ให้เข้าไปใกล้เจี้ยนเฉินมากกว่านี้

“ลุงเฟิง ! ” หญิงสาวแย้งออกมา นางยังรู้สึกผิดจนน้ำตาซึม จนเกือบจะไหลออกมาในตอนนี้

“คุณหนู อย่าดื้อเลย มันก็สายมากแล้ว พวกเราควรไปกันได้แล้วตอนนี้” ผู้เฒ่าด้านหลังนางพูดอย่างราบเรียบ เขาโบกมือ และบอลพลังเซียนขนาดใหญ่ก็หุ้มหญิงคนนั้นเอาไว้ และพานางไปยังหลังของสัตว์อสูร

บนหลังของสัตว์อสูรที่บินได้ หญิงก็กระทืบเท้าอย่างโกรธเกรี้ยวไปที่ผู้เฒ่าที่พานางไปที่นั่น “ลุงหยุน ทำไมท่านไม่ตามใจหลวนเอ๋อล่ะ ? “