เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 984

ตอนที่ 984: ยอดภูเขาน้ำแข็ง

สายตาของเจี้ยนเฉินแข็งทื่อทันทีเมื่อเขาได้ยินว่ามันเกี่ยวกับอนาคตของทวดของเขา เจียงหยาง ซู หยุนคง เขาไม่สนใจตระกูลผู้พิทักษ์ แต่ไม่มีทางที่เขาจะไม่สนใจทวดของเขาได้ มีเพียงเจี้ยนเฉินเท่านั้นที่เข้าใจว่าทวดของเขานั้นทุกข์ทรมานเพียงใดในอดีตที่ผ่านมา เขาใช้ชีวิตที่ตายไปเสียดีกว่าอยู่ที่เกาะสามเซียน

เจี้ยนเฉินตามทั้งคู่เข้าไปในห้องและเจียงหยาง ซู หยวนเซียวก็ร่ายม่านพลังขึ้นมาด้วยตัวเอง

หัวใจของเจี้ยนเฉินสั่นไหวทันทีเมื่อเขาเห็นว่าท่าทางของเจียงหยาง ซู หยวนเซียวนั้นระมัดระวังเพียงใด ในตอนนี้เขาเข้าใจว่าพวกเขากำลังจะพูดเรื่องที่ค่อนข้างจะสำคัญ

เมื่อม่านพลังถูกสร้างเสร็จแล้ว เจียงหยาง ซู หยวนเซียวและเจียงหยาง ซู อวี้หยวนนั่งไขว่ห้างลงตรงหน้าเจี้ยนเฉิน ทั้งสองมองเจี้ยนเฉินไปด้วยสายตาที่มีอารมณ์ผสมปนเปกันไป นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาปฏิบัติต่อผู้เยาว์อย่างเท่าเทียมโดยไม่สนใจสถานะของพวกเขา

เจี้ยนเฉินนั่งลงบนพื้นเย็นเช่นเดียวกัน และมองไปที่ทั้งคู่อย่างสงบ เขาไม่พยายามที่จะเริ่มการสนทนา

เจียงหยาง ซู หยวนเซียวกำลังจะเริ่มพูดเพราะเจี้ยนเฉินไม่อยากจะเริ่มก่อน เขากระแอมออกมา 2 ครั้งและพูดออกมา “ชื่อของเจ้าคือเจี้ยนเฉิน หรือเจียงหยาง เซียงเทียนกัน?”

“ท่านทวด เจ้าน่าจะเรียกข้าว่าเจี้ยนเฉิน ข้าชอบชื่อนี้มากและข้าใช้มันมานานแล้ว ข้าไม่ต้องการที่จะเปลี่ยนกลับไป” เจี้ยนเฉินพูดโดยไม่ได้พิจารณาอะไร เจียงหยาง ซู หยวนเซียวเป็นบิดาของเจียงหยาง ซู หยุนคดังนั้นเขาจึงเป็นผู้อาวุโสของเจี้ยนเฉินถ้านับตามรุ่น พวกเขาทั้งหมดเป็นผู้อาวุโสของเจี้ยนเฉิน เจี้ยนเฉินอ้างอิงพวกเขาว่าเป็นท่านทวด

เจียงหยาง ซู หยวนเซียวสูดลมหายใจเข้าลึกและพูดออกมาอย่างช่วยไม่ได้ “เอาล่ะ ถ้างั้นข้าจะเรียกเจ้าว่าเจี้ยนเฉิน” เขาหยุดเล็กน้อยก่อนที่จะพูดต่อ “เจี้ยนเฉิน เหตุผลที่ข้าต้องการที่จะคุยกับเจ้าในครั้งนี้ มันเกี่ยวกับทวดของเจ้า เจียงหยาง ซู หยุนคง เจ้ารู้เรื่องเกี่ยวกับผนึกที่อยู่ในหัวของเขาใช่หรือไม่ ? “

เจี้ยนเฉินพยักหน้าแต่ไม่ได้พูดอะไร เขารอให้เจียงหยาง ซู หยวนเซียวพูดต่อ

ใบหน้าของเจียงหยาง ซู หยวนเซียวฉายแววความเจ็บปวดออกมาในขณะที่เขาพูด “ในตอนนั้น หยุนคงถูกขับไล่ออกไปจากตระกูลของพวกเราเพราะว่าเขาได้ทำผิดพลาดร้ายแรง และผนึกก็ถูกฝังอยู่ในหัวของเขาเพื่อป้องกันไม่ให้เขาเป็นเซียนผู้คุมกฎได้ตลอดชีวิตที่เหลืออยู่เพื่อเป็นการลงโทษ ในตอนแรก มันคงเป็นไปไม่ได้ที่หยุนคงจะกลับไปที่ตระกูลได้อีกครั้ง แต่เรื่องราวเปลี่ยนไปเมื่อสิบปีที่แล้วและทำให้เขากลับไปที่ตระกูลได้ เขาได้กลายเป็นคนของตระกูลผู้พิทักษ์อีกครั้งแล้ว”

เจียงหยาง ซู หยวนเซียวหยุดอีกครั้งในขณะที่เขาจ้องลึกลงไปในตาของเจี้ยนเฉิน เขาพูดออกมา “เจี้ยนเฉิน เจ้ารู้หรือไม่ว่าทำไมผู้อาวุโสสูงสุดปรารถนาที่จะเอาผนึกของหยุนคงออกและให้เขากลับเข้าไปในตระกูลได้ ? “

เจี้ยนเฉินตอบกลับหลังจากที่ตระหนักได้ “ถ้าข้าคาดเดาไม่ผิด มันคงเกี่ยวกับเรื่องที่พยัคฆ์ปีกเทวะอยู่กับข้า ถ้าข้ากลายเป็นสมาชิกของตระกูลผู้พิทักษ์ พยัคฆ์ปีกเทวะก็จะกลายเป็นของตระกูลเจียงหยาง”

“ถูกต้อง มันเป็นเพราะเจ้าจริง ๆ การมีอยู่ของเจ้านำความหวังมาให้กับสถานการณ์ของหยุนคง” เจียงหยาง ซู หยวนเซียวพูดออกมา เขาตั้งใจหลีกเลี่ยงเรื่องของพยัคฆ์ปีกเทวะ

“แต่ผนึกก็ยังอยู่ในหัวของหยุนคงอยู่แม้ว่าตระกูลจะรับเขากลับเข้าไปแล้ว เขาอาจจะเป็นเซียนผู้คุมกฎแล้วในตอนนี้ แต่ความแข็งแกร่งของเขาก็เพิ่มขึ้นไปไม่ได้เนื่องจากผนึก เจี้ยนเฉิน เจ้าก็ยังคงเป็นลูกหลานของหยุนคงอยู่ดี เจ้าอยากจะเป็นเขาหยุดอยู่แค่เซียนผู้คุมกฎชั้นสวรรค์ที่ 1 จนเขาตายอย่างนั้นหรือ ? ข้าหวังว่าเจ้าจะสามารถช่วยทวดของเจ้าและเอาผนึกในหัวออกไป” เสียงของเจียงหยาง ซู หยวนเซียวเหมือนว่าเขากำลังอ้อนวอน แม้ว่าเจี้ยนเฉินจะเป็นผู้เยาว์ แต่หยุนเซียวก็ไม่สามารถบังคับให้เขาทำอะไรได้

“ท่านต้องการให้ข้าทำอะไร ? เงื่อนไขอะไรที่ตระกูลผู้พิทักษ์ต้องการที่จะเอาผนึกออกจากท่านทวดงั้นหรือ ? ” เจี้ยนเฉินถาม เจี้ยนเฉินเข้าใจเรื่องผนึกของเจียงหยาง ซู หยุนคงอยู่เล็กน้อย มันถูกร่ายโดยเซียนราชาหลายคนของตระกูลผู้พิทักษ์โดยใช้ทักษะลับ ไม่เพียงแต่มันจะทรงพลังมาก แต่มันยังลึกซึ้งอีกด้วยเช่นกัน แบบนั้นแม้แต่วัตถุจิตวิญญาณก็ไม่สามารถทำอะไรได้

เซียนจักรพรรดิสามารถทำลายมันได้ แต่มันก็คงเป็นการทำร้ายเจียงหยาง ซู หยุนคงไปด้วย มันอาจจะทำให้เขาตายถ้าผนึกถูกบังคับออกมา ทางเดียวที่จะเอามันออกมาได้โดยที่ไม่ทำให้ใครบาดเจ็บก็คือการใช้ทักษะลับที่เหมือนกัน

เจียงหยาง ซู หยวนเซียวพูด “ผู้เฒ่าสูงสุดคนอื่นอื่นของตระกูลผู้พิทักษ์ได้พูดออกมาแล้ว พวกเขาพูดว่าถ้าเจ้าต้องการที่จะเอาผนึกออก หยุนคงต้องทำอะไรบางอย่างที่ยิ่งใหญ่เพื่อตระกูลเพื่อชดเชยสิ่งที่เขาทำมาเมื่อหลายปีที่แล้ว และนี่คือการนำเจ้ากลับไปที่ตระกูลผู้พิทักษ์”

ใบหน้าของเจี้ยนเฉินมืดครึ้มและรอยยิ้มเย็นชาก็เกิดขึ้นที่มุมปากของเขา เขาพูดขึ้นมา “มันเป็นเช่นนั้นจริงจริง ข้าคิดว่าตระกูลผู้พิทักษ์จะทำอะไรเช่นนี้อยู่แล้ว บางทีการนำข้ากลับไปก็เพื่อเป็นฉากบังหน้าในการเอาพยัคฆ์ปีกเทวะไปเท่านั้น”