เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 997

ตอนที่ 997: ฟื้นตัว

รัมกุยเนสนอนอยู่ที่พื้นที่กึ่งกลางของโถงใหญ่ภายในมิติวัตถุเซียน นางอยู่ในห้วงเวลาแห่งความเป็นและความตาย และลมหายใจของนางก็อ่อนแรงมาก

วัตถุจิตวิญญาณที่อยู่ในรูปแบบมนุษย์ในชุดขาวได้รับคำสั่งของเจี้ยนเฉินแล้ว มันปรากฏขึ้นทันทีที่ข้างนางแล้วก็ยื่นนิ้วออกไป จากนั้นสายพลังงานดั้งเดิมที่บริสุทธิ์จากพลังเซียนธาตุแสงก็เข้าไปในร่างของรัมกุยเนส ทันใดนั้นเอง ชั้นแสงสีขาวก็ล้อมทั่วร่างนางเอาไว้ มันบอกไม่ได้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นที่ด้านใน

เจี้ยนเฉิน โหยวเยว่และเสือขาวปรากฏตัวขึ้นที่ด้านนอกโถง เจี้ยนเฉินและเสือขาวจ้องตาไม่กระพริบไปที่รัมกุยเนสที่กำลังถูกปกคลุมไปด้วยแสงสีขาว ในเวลาเดียวกันโหยวเยว่ก็มองไปรอบ ๆ อย่างอยากรู้อยากเห็น นี่เป็นครั้งแรกที่นางเข้ามาในสถานที่นี้ นางสังเกตดูทุกอย่างที่อยู่ที่นี่

ร่างของรัมกุยเนสอยู่ในสภาพที่ย่ำแย่มาก พลังงานมืดที่ถูกราชาจากตระกูลกิลลิกันทิ้งเอาไว้ได้ทำลายร่างของนางอย่างต่อเนื่อง และค่อย ๆ คืบคลานไปที่วิญญาณของนาง ถ้าเจี้ยนเฉินมาไม่ทันเวลาและใช้สายพลังงานดั้งเดิมเพื่อป้องกันวิญญาณของรัมกุยเนสช้าเกินไป นางก็คงเจอสถานการณ์ที่ลำบากกว่านี้ มันคงจะยากมากที่นางจะรอดไปได้

แม้ว่าเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงระดับ 7 สามารถชุบชีวิตคนตายได้ แต่วิญญาณก็ต้องยังเหลืออยู่ด้วย ถ้าวิญญาณของนางถูกกำจัดไป แม้แต่เซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงระดับ 8 จากครั้งโบราณกาลก็ไม่สามารถที่จะชุบชีวิตนางได้ อย่าว่าแต่เซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงระดับ 7 เลย

โถงตกอยู่ในความเงียบสงัด เจี้ยนเฉินและเสือขาวจ้องมองรัมกุยเนสตาไม่กระพริบและไม่พูดอะไรเลย

หลังจากที่โหยวเยว่มองไปรอบ ๆ หลายครั้งด้วยความอยากรู้อยากเห็น นางก็ค่อย ๆ เลิกสนใจและนางก็เพ่งสายตาไปที่รัมกุยเนสแล้วคิด “นั่นคือแม่ของเสี่ยวไป๋งั้นหรือ ? นางพูดภาษามนุษย์ได้ ดูเหมือนนางจะเป็นสัตว์อสูรระดับ 7 เป็นอย่างน้อย”

พลังงานดั้งเดิมในการควบคุมของวัตถุวิญญาณนั้นทรงพลังและบริสุทธิ์กว่าของเจี้ยนเฉิน สภาพของรัมกุยเนสดีขึ้นอย่างรวดเร็วภายใต้การรักษาจากวัตถุจิตวิญญาณเอง ร่างของนางที่เต็มไปด้วยอาการบาดเจ็บในตอนแรกก็ค่อย ๆ กลับสู่สภาพก่อนหน้านี้ แม้แต่พลังงานมืดที่อยู่ในร่างของนางก็ถูกลบล้างไป

2 ชั่วยามต่อมา แสงสีขาวที่อยู่รอบ ๆ รัมกุยเนสก็หายไปในที่สุด ขนของนางไม่ได้เป็นสีเลือดอีกต่อไปแล้ว มันกลายชั้นขนสวยงามสีขาวราวหิมะ ตาที่อ่อนแอและหมองหม่นของนางลุกโชนไปด้วยจิตวิญญาณและกลับมาเป็นประกายอีกครั้ง

พลังงานดั้งเดิมของวัตถุจิตวิญญาณเหนือกว่าทุกสิ่งที่เจี้ยนเฉินจะเทียบเท่าได้ ไม่เพียงแต่มันจะรักษาสัตว์อสูรระดับ 7 ที่อยู่ขอบเหวมรณะได้อย่างสมบูรณ์ในเวลาอันสั้น แต่มันยังฟื้นฟูวิญญาณของนางให้อยู่ในสภาพสูงสุดได้อีกด้วย

รัมกุยเนสลุกขึ้นจากพื้นอย่างช้า ๆ แม้ว่าอาการบาดเจ็บของนางจะถูกรักษาอย่างสมบูรณ์แล้ว แต่กำลังของนางก็ยังไม่กลับมาเลย ดังนั้นนางจึงเหน็ดเหนื่อยและอ่อนแอมากทำให้นางยากที่จะลุกขึ้นมาได้

ร่างของรัมกุยเนสเปลี่ยนไป และนางก็กลายร่างเป็นมนุษย์อย่างรวดเร็ว นางกลายเป็นหญิงวัยกลางคนผิวสีเลือดฝาด

“ข้าขอขอบคุณที่ช่วยชีวิตของข้าเอาไว้ ไม่เพียงแต่ข้าจะไม่ได้พบลูกของข้าอีกครั้งถ้าเจ้ามาไม่มันเวลา แต่ข้าก็จะไม่มีชีวิตรอดอีกต่อไปด้วย ความมีน้ำใจที่เจ้ามีให้กับพวกเราทั้งสองนี้ยิ่งใหญ่เกินกว่าที่ข้าจะชดเชยได้แม้จะใช้ชีวิตของข้า” รัมกุยเนสขอบคุณเจี้ยนเฉิน

เจี้ยนเฉินยิ้มอย่างสงบและตอบกลับ “ผู้อาวุโส ท่านไม่จำเป็นต้องสุภาพขนาดนั้น ข้าทำให้ท่านทุกข์ทรมานใจที่ทำให้ท่านต้องรอนานกว่าที่ข้าจะรักษาอาการบาดเจ็บของท่านได้” เจี้ยนเฉินมองไปที่เสือขาวในตอนที่เขาพูดถึงตรงนี้ ก่อนที่จะพูดต่อ “ผู้อาวุโส ท่านไม่ได้พบลูกของท่านมาหลายปี ท่านต้องมีเรื่องที่จะพูดเยอะแน่ ข้าไม่รบกวนท่านแล้ว ทั้งสองคนจะได้มีเวลาพูดคุยกัน”

หลังจากนั้น เจี้ยนเฉินและโหยวเยว่ก็ออกไปจากโถง และทิ้งให้ทั้งสองอยู่ด้วยกัน