หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1014

ดวงตาของผู้อาวุโสอูเปล่งประกายทันที เมื่อเห็นว่าหลิวเทียนโย่วได้ไปจากที่นี่แล้ว

"ดีมาก รอให้หลิวเทียนโย่วขึ้นครองตำแหน่งผู้นำตระกูลก็สามารถยึดตระกูลหลิวได้แล้ว"

"สิบตระกูลใหญ่ พวกเราสามารถควบคุมได้สามตระกูลแล้ว"

ผู้อาวุโสอูพูดเสียงเบาๆ

ชายผู้อยู่ข้างๆ ยิ้มอย่างเย็นชาก่อนจะพูดว่า "อาจารย์ ท่านเป็นคนที่มีไหวพริบดีจริงๆ "

"หึ คนพวกนั้นล้วนมีแต่คนโง่เขลาเบาปัญญา"

"แน่นอนว่าเมื่อถึงเมืองก่วงหยางต้องให้คนท้องถิ่นช่วยพวกเราหาแล้ว"

"พวกเขายังโง่อยู่ วิ่งออกไปหาคนด้วยตัวเองแล้วจะหาเจอได้ยังไง"

"ฮ่า รอให้พวกเราหาผู้หญิงคนนั้นเจอก่อน แล้วค่อยนำกลับมามอบให้ท่านอาจารย์กู่ อาจารย์ครับ งั้นอย่างนี้ก็ถือว่าพวกเราก็ได้ทำผลงานที่ยิ่งใหญ่แล้วสินะครับ"

"ถึงเวลานั้น ท่านจะกลายเป็นคนโปรดของท่านอาจารย์กู่อย่างแน่นอน"

ชายอีกสองคนก็หัวเราะเช่นกัน ใครคนใดคนหนึ่งได้ดี เพื่อนพ้องก็พลอยได้ดิบได้ดีได้ผลบุญไปด้วย

ถ้าผู้อาวุโสอูสามารถเป็นคนโปรดของท่านอาจารย์กู่ได้ งั้นพวกเขาก็ได้ผลพลอยได้ตามไปด้วย

ผู้อาวุโสอูยิ้ม ก่อนจะมองไปที่ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ "เหม่ย เธอดูเหมือนจะชอบที่นี่มากนะ"

สีหน้าของหญิงสาวเปลี่ยนไปเล็กน้อย "อาจารย์ ฉัน...ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้นค่ะ..."

"ฉันเพิ่งเคยมาที่แบบนี้เป็นครั้งแรก เลยมีความประหลาดใจนิดหน่อยค่ะ..."

ผู้อาวุโสอูโบกมือ "เธอไม่ต้องอธิบายแล้ว"

"ตอนนี้ยุคสมัยมันไม่เหมือนเดิมแล้ว ไม่ใช่ว่าคนเผ่าเหมียวเจียงทุกคน จะต้องอาศัยอยู่ในแค่เหมียวเจียงเท่านั้น"

"อันที่จริงพวกเราควรจะสัมผัสข้างนอกบ้าง เพื่อที่สามารถนำสิ่งที่ดีกว่ากลับไปยังเหมียวเจียงได้"

"เหม่ย ถ้าเป็นไปได้ฉันหวังว่าเธอจะสามารถอยู่ข้างนอกได้"

"ด้วยความสามารถของเธอ เธอจะสามารถหาทรัพยากรให้กับพวกเราได้มากขึ้น

เหม่ยรู้สึกประหลาดใจ "อาจารย์ นี่...นี่เป็นความจริงหรือเปล่า"

ผู้อาวุโสอูยิ้มจางๆ "โลกภายนอกมีของดีๆ อยู่มากมาย"

ผู้อาวุโสอูหน้าเปลี่ยนสีแล้วโบกมือ "ไม่ได้อย่างเด็ดขาด"

"คนคนนี้เธออย่าไปยุ่งกับเขาเด็ดขาด"

เหม่ยรู้สึกประหลาดใจ "ทำไมคะ"

ผู้อาวุโสอูมีสีหน้าเคร่งขรึม "กู่ประจำตัวของซานจั่วได้ออกไปแล้ว แต่เขาก็ยังไม่รอดพ้นจากหายนะ"

"การที่จะจัดการหลินมั่วมันไม่ง่ายเลย เธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาแน่นอน"

"ลองคิดดูว่าทำไมฉันถึงต้องวางแผนเรื่องพวกนี้ ทำไมต้องยืมมือของสิบตระกูลใหญ่มาจัดการกับเขา"

"เพราะฉันเองก็ไม่แน่ใจว่าจะเอาชนะเขาได้ไงล่ะ"

"เหม่ย เธอจำไว้นะ เวลาทำอะไรตอนอยู่ข้างนอกต้องมีความรอบคอบ"

เหม่ยพยักหน้าอย่างจนใจ แต่แววตากลับไม่ยอมแพ้ ในใจกลับแอบพึมพำว่า "ไม่ว่าเขาจะแข็งแกร่งแค่ไหน สุดท้ายก็เป็นแค่ผู้ชายเท่านั้น"

"ขอแค่เป็นผู้ชาย ยังไงก็หนีไม่พ้นเสน่ห์ของฉันหรอก"

"หึ ฉันต้องจัดการเขาด้วยมือของฉันเอง"