หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1225

หลินมั่วพูดอย่างเย็นชา “ชื่อนามสกุลเป็นสิ่งที่พ่อแม่มอบให้”

“คุณมีสิทธิ์อะไรมาห้ามไม่ให้ผมใช้นามสกุลหลิน”

หลินหมิงเย้ยหยัน “พ่อแม่มอบให้?”

“ถุย! ที่แกเกิดมาเป็นคนโกหกหลอกลวงก็เป็นเพราะพ่อแม่สอนมาด้วยหรือเปล่า”

“พ่อแม่ของแกไม่มีการศึกษาแบบแกเหรอ”

ใบหน้าของหลินมั่วเปลี่ยนเป็นเย็นชา “หลินหมิง คุณฟังผมให้ดีนะ”

“ไม่ว่าจะมีความเข้าใจผิดอะไรระหว่างเรา มันคือเรื่องของเรา คุณไม่มีสิทธิ์พูดถึงพ่อแม่ผมไม่มีสิทธิ์พูดจาดูถูกพ่อแม่ผมแบบนี้!”

หลินหมิงเงยหน้าขึ้นด้วยรอยยิ้ม “หึ! แกใจกล้ามากนะ”

“บ้าเอ๊ย แกมีสิทธิ์อะไรมาตัดสินฉัน”

“ฉันจะบอกให้นะว่าฉันจะทำและพูดในสิ่งที่ตัวเองต้องการ ใครจะทำไม!”

“พ่อแม่ของนายดีเลิศเลอมาจากไหน พ่อแม่ของแกไม่ได้ดีไปกว่าการให้กำเนิดขยะอย่างแกหรอก...”

ก่อนที่เขาจะพูดจบ หลินมั่วก็ก้าวไปข้างหน้าและยื่นมือออกไปจับคอของหลินหมิง

“ฉันจะให้โอกาส... ขอโทษพ่อแม่ของผมซะ!”

“ไม่อย่างนั้นก็อย่าหาว่าผมหยาบคาย!”

หลินมั่วกัดฟัน

หลินหมิงไม่คาดคิดว่าหลินมั่วจะกล้าโจมตีก่อน

ต้องรู้ก่อนว่าเขาฝึกศิลปะการต่อสู้กับหลินเจามาตั้งแต่ยังเด็ก

ความแข็งแกร่งของเขาไม่ธรรมดาแน่นอน

แต่ตอนนี้ตอนที่หลินมั่วบีบคอเขา เขากลับไม่มีพลังที่จะขัดขืน

เขาไม่เข้าใจเลยว่าทำไมชายคนนี้ถึงมีแรงมากขนาดนี้

ตอนนั้นเองผู้คนที่เขาพามาต่างรีบคำรามและโจมตีหลินมั่วพร้อมกัน

หลินมั่วหลบหลีกการโจมตีจากผู้คนมากมาย หลินหมิงใช้โอกาสนี้เพื่อหลุดพ้นจากเงื้อมมือของหลินมั่ว

เขาไอออกมาสองสามครั้ง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธก่อนจะชี้ไปที่หลินมั่วและตะโกนว่า “ให้ตายเถอะ แกกล้าทำฉันเหรอ”

“บัดซบ ฆ่ามัน!”

ผู้คนประมาณสิบกว่าคนพุ่งเข้าไปพร้อมที่จะจับตัวหลินมั่ว

เฮ่อเชียนเสวี่ยยืนมองจากด้านข้างด้วยความโกรธ เธอพยายามหยุดคนพวกนั้น

อู่ซงขยิบตาให้สาวๆ บอกให้พวกเธอปิดปากเฮ่อเชียนเสวี่ยแล้วผลักลงบนเก้าอี้

ในความเป็นจริง ไม่นานหลังจากดอกไม้ไฟของหลินหมิงระเบิด ผู้คนจำนวนมากก็รีบออกจากตลาด

หลังจากนั้นนอกตลาดก็มีผู้คนมากมายวิ่งออกมาอย่างวุ่นวายเช่นกัน

เมื่อเห็นภาพนั้น หลินหมิงถอนหายใจด้วยความโล่งอก ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ

“เจ้าบ้า คอยดูแล้วกัน!”

“ที่นี่คืออู๋ไจ้ ฝีมือของแกใช้กับที่นี่ไม่ได้ผลหรอก!”

“ถ้าฉันอยากให้แกตาย แม้แต่เทพก็ช่วยแกไม่ได้!”

หลังจากพูดจบ หลินหมิงโบกมือพร้อมกับตะโกนเสียงดัง “ฆ่ามันเดี๋ยวนี้”

คนนับร้อยรีบพุ่งตรงเข้าไป

เฮ่อเชียนเสวี่ยกำลังจะเป็นบ้า เธอไม่เคยคาดคิดว่าเรื่องจะวุ่นวายขนาดนี้

หลินมั่วขมวดคิ้ว เขาต้องต่อสู้กับคนพวกนี้จริงเหรอ

ในช่วงเวลาวิกฤต รถยนต์คันหนึ่งเร่งความเร็วและขับเข้ามาขวางหลินมั่วไว้

คนที่ลงจากรถคือหลินเจา

เขามองไปที่ทุกคนและพูดด้วยความโกรธ “พวกนายเสียสติไปแล้วเหรอ ถึงกล้าเสียมารยาทกับคุณหลินแบบนี้”