หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1254

หลินเจา “คุณตาของคุณ ตอนนี้สถานะในเมืองจิงก็สูงมากเช่นกัน”

“ถ้าขอความช่วยเหลือจากเขา ไม่แน่นะ เรื่องของตระกูลหลิน อาจจะตรวจสอบออกมาได้ง่ายกว่า”

หลินมั่วครุ่นคิดอยู่นานแล้วส่ายหัวอย่างช้าๆ “ช่างเถอะ อย่าเพิ่งบอกเขาสักพัก”

“ตอนนั้นแม่ของผมหนีออกจากแดนเหนือ และไม่ได้ไปหาคุณตาผม แต่มาที่เมืองก่วงหยาง ต้องมีเหตุผลของเธอแน่ๆ”

“บางทีเธออาจจะไม่อยากนําหายนะมาให้คุณตาผมมั้ง!”

หลินเจาถอนหายใจและพยักหน้าช้าๆ

ผ่านไปสักพัก หลินเจาก็กังวลเล็กน้อย “คุณชาย เชียนเสวี่ย... เชียนเสวี่ยเธอยังจะรอดอยู่ไหม”

หลินมั่วขมวดคิ้ว “กู่น้ำแข็ง ไม่มียารักษาได้!”

หลินเจารีบพูด “งั้น... งั้นเชียนเสวี่ยจะทำยังไงดี”

“หรือว่าชีวิตนี้เธอจะถูกแช่แข็งแบบนี้?”

หลินมั่วส่ายหน้า “กู่น้ำแข็งเป็นสิ่งที่หยินและเย็นที่สุด ผมลองหาสิ่งที่เป็นหยางและร้อนที่สุด เพื่อขับความเย็นของกู่น้ำแข็ง”

“แต่นี่เป็นเพียงการระงับความเย็นของเธอและทำให้เธอสามารถเคลื่อนไหวได้”

“แต่ในร่างกายของเธอจะมีอาการหนาวเย็นสลับร้อน ความเจ็บปวดแบบนี้ยากที่จะทนได้”

หลินเจาก้มหน้าลงอย่างหดหู่ เขาเห็นเฮ่อเชียนเสวี่ยเป็นลูกสาวแท้ๆ

ถ้าช่วยชีวิตเฮ่อเชียนเสวี่ยไม่ได้จริงๆ งั้นในใจของเขาก็ยากที่จะยอมรับได้

หลินมั่วพูดเบาๆ ว่า “ลุงหลิน คุณไม่ต้องกังวลจนเกินไป”

“แม้ว่าความเป็นไปได้จะไม่มากนัก แต่ไม่ว่าอย่างไร ผมก็ต้องลองดู”

หลินเจาถอนหายใจและพยักหน้าอย่างช้าๆ

เรื่องมาถึงตอนนี้ ก็ทำได้แค่นี้แหละ

หลังจากนั้น อาการบาดเจ็บของหลินเจาก็ฟื้นตัวเกือบหมด เขาเริ่มออกไปจัดการกับการรักษาความปลอดภัยของหมู่บ้านอู๋ไจ้

กู่จวินและฉินอู๋เซ่อยังไม่ตาย ซ่งรุ่ยเจ๋อและคนอื่นๆ ก็กำลังจ้องเขมือบ ไม่แน่ใจว่าเมื่อไหร่ที่พวกเขาอาจจะแอบเข้ามาอีก

เขารับประกันว่าหมู่บ้านอู๋ไจ้ต้องปลอดภัยแน่นอน

หลินมั่วกลับไปที่ห้องชั้นบน

ในเวลานี้ เฮ่อเชียนเสวี่ยยังอยู่ในถังใหญ่นั้น

น้ำในถังปล่อยความร้อนปุดปุดออกมา แต่เฮ่อเชียนเสวี่ยที่นั่งอยู่ข้างในนั้น ริมฝีปากยังคงเย็นจนเป็นสีม่วง

ถ้าไม่ใช่เพราะน้ำยาร้อนถังนี้ กลัวว่าเฮ่อเชียนเสวี่ยจะแข็งเป็นก้อนน้ำแข็งไปแล้ว

ในระหว่างน้ำยานี้ ในที่สุดเฮ่อเชียนเสวี่ยก็ฟื้นขึ้นมา

เฮ่อเชียนเสวี่ย “ฉันไง!”

หลินมั่วทำหน้างงงวย นี่หมายความว่าอะไร?

“ฉันถามพวกเขาแล้ว พวกเขาบอกว่า เป็นพี่ที่ช่วยถอดเสื้อผ้าฉัน”

“ฉัน สวยไหม”

เฮ่อเชียนเสวี่ยยิ้มกริ่ม

หลินมั่วแทบกระอักเลือด กี่โมงกี่ยามแล้ว คุณยังมีอารมณ์หยอกเย้าผมอยู่อีก?

“คุณนี่ อย่าคิดเพ้อเจ้อ”

“ตั้งใจพักผ่อน พรุ่งนี้ผมจะหาวิธีขจัดกู่น้ำแข็งให้คุณก่อน”

หลินมั่วพูดเสียงต่ำ

เขาลุกขึ้นจะจากไป เฮ่อเชียนเสวี่ยก็ดิ้นรนสาหัส “พี่... พี่อย่าไป...”

“พี่อยู่ที่นี่กับฉันได้ไหม”

“ฉันกลัว...”

หลินมั่วหันไปมองเฮ่อเชียนเสวี่ยที่เบ้าตาแดงก่ำ ในที่สุดก็ถอนหายใจและเลือกที่จะอยู่ในห้อง