หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1329

คราวก่อนหลังจากที่ซ่งรุ่ยเจ๋อและคนอื่นๆ ล้มเหลวจากภารกิจซุ่มโจมตีหลินมั่ว สมาชิกของหกตระกูลใหญ่ก็วางแผนที่จะหลบหนีออกจากเมืองก่วงหยาง

แต่ว่า ก่อนที่พวกเขาจะทันได้หนี พวกเขาก็ถูกเหลาหู่จับไว้ซะก่อน

ตอนนี้ คนเหล่านี้ต่างถูกขังอยู่ในคฤหาสน์แห่งนี้

และหลังจากที่หลินมั่วเข้าไปเขาก็ขอให้เหลาหู่นำผู้อาวุโสของทั้งหกตระกูลออกมาและจับพวกเขาขังแยกไว้ในห้องต่างๆ

หลินมั่วเริ่มสอบปากคำผู้อาวุโสจากสี่ตระกูล ส่วนตระกูลหลี่กับซ่งเก็บไว้ที่หลังและผู้อาวุโสสี่คนนี้ไม่ได้มีปฏิกิริยาแปลกๆอะไร

ผู้อาวุโสของสามตระกูลคุกเข่าลงและร้องขอความเมตตาหลังจากเห็นหลินมั่ว พวกเขาขอร้องให้หลินมั่วปล่อยคนในครอบครัวของพวกเขาไปและยังขอให้หลินมั่วไว้ชีวิตคนในครอบครัวของพวกเขา

และยังมีผู้อาวุโสจากตระกูลหนึ่งที่ เอาแต่พูดย้ำๆให้หลินมั่วฆ่าเขาเสีย มิฉะนั้นเขาจะล้างแค้นให้ลูกชายของเขาอย่างแน่นอน

หลินมั่วคร้านที่จะสนใจเขา เลยให้เหลาหู่เป็นคนจัดการ

หลังจากนั้น หลินมั่วก็ไปหาผู้อาวุโสของตระกูลหลี่

คุณท่านหลี่นั่งอยู่คนเดียวในห้องด้วยสีหน้าเศร้าหมอง

“หลินมั่ว ในเมื่อฉันอยู่ในกำมือของแกแล้ว”

“จะฆ่าจะแกงฉันก็แล้วแต่แกเลย!”

“แต่ถ้าอยากให้ฉันร้องขอชีวิตจากแก ฝันไปเถอะ!”

พอคุณท่านหลี่เห็นหลินมั่ว เขาก็ตะโกนเสียงดัง

หลินมั่วยิ้มบางๆ และเดินมาหาเขาแล้วนั่งลง

"อะไรกัน หลี่เฉิงตั๋วตายแล้ว คุณก็อยากตามไปกับเขาด้วยงั้นเหรอ"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ คุณท่านหลี่ก็ยิ่งโมโห "ไอ่แซ่หลิน แกฆ่าลูกชายของฉัน ฉันรังเกียจแกจนไม่อยากอยู่ร่วมโลกกับแก!"

“ต่อให้ฉันตายไปเป็นผี ฉันก็ไม่มีวันปล่อยแกไป!”

หลินมั่วยิ้มและส่ายหัวเบาๆ "แค้นมากถึงขั้นไม่อยากอยู่ร่วมใต้ฟ้าเดียวกันสินะ"

“แต่ถ้าคนที่ผมฆ่าเขาไม่ใช่ลูกชายของคุณล่ะ เราจะเกลียดกันขนาดนี้หรือเปล่า”

คุณท่านหลี่งง "แก...แกหมายความว่าไง"

คุณท่านหลี่กัดฟัน "ผมไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดถึงอะไร!"

หลินมั่วเยาะเย้ย "เฮ้อ คุณหลี่ เรื่องมันมาถึงตรงนี้แล้ว คุณคิดว่าการช่วยตระกูลเก็บความลับไว้จะยังมีประโยชน์อยู่เหรอ"

คุณท่านหลี่มองมาที่หลินมั่วด้วยความเย้ยหยัน แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

หลินมั่วหัวเราะเยาะ "ไอ่แก่ แกคิดจริงๆหรือว่าการช่วยตระกูลซ่งทำเรื่องต่างๆ แล้วแกก็จะได้รับผลพลอยได้ไปด้วย"

“แกคิดจริงๆหรือว่าคนฉลาดอย่างซ่งรุ่ยเจ๋อ จะยอมลดตัวมาเป็นเพื่อนซี้กับคนกระจอกอย่างหลี่เฉิงตั๋ว”

แล้วสีหน้าของคุณท่านหลี่ก็เปลี่ยนเล็กน้อย "กะ...แกหมายความว่าอย่างไร"

หลินมั่วเย้ยหยัน "หมายความว่าอย่างไรงั้นเหรอ"

"คุณยังไม่เข้าใจอีกเหรอ อันที่จริงลูกชายของคุณคนนั้น เขาคือลูกชายของคุณท่านตระกูลซ่ง!"

"ตั้งแต่ต้นจนจบ คุณก็แค่มีหน้าที่รับใช้ตระกูลซ่ง!"

"ผลประโยชน์ทั้งหมดที่ตระกูลซ่งมอบให้คุณ สุดท้ายก็เท่ากับการมอบให้กับตระกูลซ่งอยู่ดี คุณเข้าใจไหม"