หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1458

ชายหนุ่มมองสวี่ปั้นซย่าอย่างลึกซึ้งและหัวเราะเย้ยหยัน "อย่างนี้แสดงว่า คุณเป็นผู้ผดุงความยุติธรรมงั้นเหรอ"

สวี่ปั้นซย่าตอบ "ก็ไม่ถึงกับเป็นผู้ผดุงความยุติธรรม แต่อย่างน้อยฉันจะไม่ทนดูพวกคุณตั้งหลายคนรังแกเด็กผู้หญิงคนเดียว!"

ชายหนุ่มยิ้มอย่างเย็นชา "คุณกล้าหาญดีนี่!"

"มีหลายคนที่ไม่กล้ามายุ่งเรื่องนี้ แต่คิดไม่ถึงว่าคุณกล้ามาขัดขวาง"

"เหอะ คุณไม่กลัวว่าจะได้ตายที่นี่เหรอ"

สวี่ปั้นซย่ากัดฟันและพูดว่า "คุณไม่ต้องขู่ให้ฉันกลัว!"

"บอกไว้ก่อนนะว่าสามีของฉันคือหลินมั่วผู้อาวุโสแห่งมณฑลก่วง!"

"ถ้าคุณกล้าแตะผมของฉันแม้แต่เส้นเดียว สามีของฉันจะไม่มีวันปล่อยคุณไว้แน่!"

ชายหนุ่มเยาะเย้ย "ฉันไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับผู้อาวุโสแห่งมณฑลก่วงอะไรนั่นเลย!"

“แต่เห็นแก่ความกล้าหาญของคุณ ฉันจะให้โอกาสคุณสักครั้ง”

ชายหนุ่มโบกมือ "เอาเธอไปขังไว้ด้านหลัง"

"อีกสักพักสามีของเธอก็จะมา ถ้าสามารถขอโทษอย่างสุภาพได้ ก็จะปล่อยตัวไปก็ได้"

"ถ้าเขาไม่ขอโทษ ฮืม งั้นผู้หญิงคนนี้ก็จะให้พวกแกจัดการ!"

หลังจากพูดจบ ชายหนุ่มก็หันหลังและจากไปโดยไม่สนใจสวี่ปั้นซย่าเลย

ชายฉกรรจ์รอบตัวใบหน้าเต็มไปด้วยความตื่นเต้น ความงามของสวี่ปั้นซย่าทำให้พวกเขาหวั่นไหวอย่างมาก

แต่ทว่า พวกเขาไม่กล้าขัดต่อคำสั่งของชายหนุ่ม

ชายฉกรรจ์คนหนึ่งพาสวี่ปั้นซย่าไปทางด้านหลัง และชายฉกรรจ์อีกหลายคนเดินออกจากห้องโถง

ชายคนหนึ่งกระซิบว่า "สาวน้อยคนนี้แข็งแกร่งจริงๆ"

"ถ้าได้มาอยู่ในกำมือ ครั้งนี้พวกเราจะทำให้คุ้มค่าไปเลย!"

ชายอีกคนหนึ่งกระซิบ "ให้ตายเถอะ สามีของเธอจะมาในไม่ช้า อย่าขอโทษเด็ดขาดเลยนะ"

"มิฉะนั้น พวกเราก็จะสูญเสียผลประโยชน์ไปทั้งหมด!"

ชายฉกรรจ์คนอื่นๆ พยักหน้า พวกเขาทั้งหมดหวังที่จะได้ประโยชน์จากมันซะหน่อย

ในขณะนี้เอง จู่ๆ ชายคนหนึ่งก็พูดขึ้นมา "มันง่ายมากที่จะทำให้เขาไม่ขอโทษ"

"พวกเราแค่ต้องกั้นประตูและยั่วโมโหเขาสักหน่อย บางทีอาจจะได้ต่อยตีกันขึ้นมา"

ทันใดนั้นดวงตาของชายเหล่านี้ก็เป็นประกายขึ้นมาทันที

หลินมั่วชำเลืองมองเขาและพูดอย่างเย็นชา "ฉันไม่มีเวลามากังวลเรื่องนั้นมากนัก!"

"พวกมันเอาเมียฉันไป ไม่ว่าอีกฝ่ายจะเป็นใคร ฉันจะสู้ให้ถึงที่สุด!"

หลี่เถียจุ่ยไม่พูดอะไรอีก ขณะที่ไท่จื่อกัดฟันพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม "ให้ตายเถอะ จะกลัวพวกมันทำไม!"

"สหาย ไม่ว่าจะยังไง ฉันก็จะสนับสนุนนาย!"

"ให้ตายสิ ก็แค่สู้กับพวกมัน กูยังจะกลัวพวกมันทำไมอีก"

หลินมั่วพยักหน้าและขับรถตรงไปที่ประตู

ทันทีที่ไปถึงประตู ก็ถูกใครบางคนหยุดไว้ทันที

ชายคนหนึ่งเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่งและพูดอย่างเย็นชา "วันนี้ทะเลสาบหวังเยว่ปิดให้บริการ พวกคุณไปได้แล้ว!"

ไท่จื่อเป็นคนอารมณ์ร้าย เมื่อได้ยินดังนี้ก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา

เขาผลักประตูเปิดออกไปด่าว่า "แกเป็นใครมาจากไหนกัน กล้าดียังไงมาไล่พวกเรา"

"ฉันจะบอกแกไว้นะ ฉันจะนับหนึ่งถึงสามแล้วเปิดประตูให้ฉันทันที"

"ไม่อย่างนั้น ฉันจะทำให้นายเสียใจที่มีชีวิตอยู่!"