หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1472

ทุกคนหันขวับไปมอง ก็เห็นคนผู้หนึ่งยืนอยู่ที่หน้าประตู

เขาก็คือหลินมั่ว!

ทันใดนั้นทุกคนก็มีสีหน้าโมโห ต่างมองไปที่หวังซิ่งอวิ๋นเป็นตาเดียว

หวังซิ่งอวิ๋นเป็นคนเลือกสถานที่ลับและยังเป็นคนจัดประชุม หลินมั่วมาโผล่ที่นี่ได้อย่างไร

หวังซิ่งอวิ๋นยิ่งหน้าบอกบุญไม่รับ เขาพูดเสียงขรึมว่า "หลินมั่ว คุณมาที่นี่ได้ยังไง"

หลินมั่วยิ้มบาง "หวังซิ่งอวิ๋น คิดจริงๆ หรือว่าผมไม่รู้เรื่องที่คุณทำลับหลังสักนิด"

“ทำไมผู้หญิงที่หลบหนีจากตระกูลว่านถึงได้บังเอิญพบกับภรรยาของฉัน”

“หลังจากนั้น ทำไมจู่ๆ เธอถึงตายโดยไม่มีลางบอกเหตุล่ะ”

"เฮ้อ ถ้าเรื่องมันบังเอิญขนาดนั้น ก็ไม่ใช่เรื่องบังเอิญแล้ว มันเป็นการวางแผนโดยเจตนา!"

“ผมเดาออกนานแล้วว่าเรื่องนี้ต้องเกี่ยวกับคุณแน่ๆ”

"ช่วงนี้ผมอยู่ที่เมืองระดับมณฑล ที่จริงผมแอบจับตาดูคุณตลอดเวลา"

“วันนี้ หัวหน้าตระกูลของเก้าตระกูลใหญ่ปรากฏตัวพร้อมเพรียง มาประชุมกันที่นี่ลับๆ ผมคอยจับตาพวกคุณมาตั้งแต่ต้น”

“ตอนที่พวกคุณเดินทางมา ผมซ่อนตัวในรถของพวกคุณตามมาที่นี่!”

ทุกคนหน้าถอดสี หัวหน้าตระกูลคนหนึ่งพูดเสียงสั่น "คุณ...คุณซ่อนตัวในรถของใคร"

หลินมั่วหัวเราะเบาๆ พลางมองไปที่หวังซิ่งอวิ๋น "แน่นอนว่าเป็นรถของหัวหน้าตระกูลหวัง!"

“รถของเขามีท้ายรถใหญ่พอจะซ่อนตัวได้สบายๆ ไม่มีปัญหา”

หวังซิ่งอวิ๋นหน้าเปลี่ยนสีอีกครั้ง เขาไม่เคยคิดฝันมาก่อนว่าหลินมั่วจะซ่อนตัวในรถของตนเอง

เรื่องนี้เป็นตัวเขาจัดการเอง และสุดท้ายตนเองก็พาหลินมั่วมาที่นี่ อย่างนี้ไม่ใช่ว่าเขาขุดหลุมตัวเองหรือ!

แน่นอนว่าสายตาของหัวหน้าตระกูลคนอื่นที่มองหวังซิ่งอวิ๋นก็ไม่ค่อยปกติ

หัวหน้าตระกูลทั้งเก้าหน้าเปลี่ยนสี ต่างควักโทรศัพท์มือถือออกมา แต่พบว่ามันไม่มีสัญญาณเลย

สีหน้าพวกเขาพลันห่อเหี่ยวหมดหวัง

โทรศัพท์มือถือไม่มีสัญญาณ คนแถวนั้นไม่อาจเข้ามาช่วยเหลือได้ เช่นนั้น พวกเขาทั้งเก้าคนต้องเผชิญหน้ากับหลินมั่วแบบตัวต่อตัว

แม้ว่าความแข็งแกร่งของหัวหน้าตระกูลทั้งเก้าจะไม่ธรรมดา แต่พวกเขาก็ยังห่างชั้นกับหลินมั่วอยู่มาก

หากเกิดการต่อสู้ เก้าคนในห้องนี้จะรอดชีวิตออกไปได้สักกี่คน

หวังซิ่งอวิ๋นกัดฟันพูดเสียงเย็น "นึกไม่ถึงคุณจะเตรียมตัวมา!"

"ดูท่าคุณต้องการฉวยโอกาสนี้จัดการพวกเราให้สิ้นซาก!"

“ในเมื่อเป็นอย่างนี้ งั้นเราเลิกพล่ามกันเถอะ ทุกคนใช้ความสามารถพูดละกัน!”

“ถ้าอยากสังหารหัวหน้าตระกูลทั้งเก้า ก็ขึ้นอยู่กับว่าคุณมีความสามารถแค่ไหน!”