หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1508

หลังจากฟังคำพูดของเฉินอวี๋ หลินมั่วก็อดรู้สึกปลื้มใจไม่ได้

เขาจำได้ว่าตอนที่เขาพบเฮ่อเชียนเสวี่ยครั้งแรก ทั้งสองปฏิบัติต่อกันไม่ค่อยดีนัก

ไม่คาดคิดว่า เฮ่อเชียนเสวี่ยเปลี่ยนไปมากในช่วงเวลาเพียงสั้นๆ

อย่างไรก็ตาม หลินมั่วรู้สึกยินดีกับเธอด้วยใจจริง

“แล้วตอนนี้พวกเธอทำงานกันที่นี่หรือ”

หลินมั่วถาม

เฉินอวี๋ส่ายศีรษะ “ยังค่ะ”

“ที่ทำงานของพวกเราอยู่ชั้นบน”

หลินมั่วมองไปรอบๆ ห้องด้วยความแปลกใจ “แต่ว่าห้องทำงานของฉัน...”

เฉินอวี๋พูดพลางยิ้ม “อ้อ พี่เชียนเสวี่ยเข้ามาทำความสะอาดทุกวันเลยค่ะ”

“เมื่อวานนี้ พี่เชียนเสวี่ยเดินทางไปทำธุรกิจ เธอก็เลยขอให้ฉันมาทำแทน”

“เธอยังกำชับให้เปลี่ยนดอกไม้ในแจกันทุกวันด้วยค่ะ”

ตอนนี้ หลินมั่วเพิ่งจะสังเกตเห็นว่า ในมือของเฉินอวี๋ถือช่อดอกไม้ช่อหนึ่ง และดูเหมือนว่าเธอเข้ามาที่นี่เพื่อเปลี่ยนดอกไม้ช่อใหม่

เขารู้สึกซาบซึ้งใจไม่น้อย เฮ่อเชียนเสวี่ยปฏิบัติต่อเขาด้วยความรักและผูกพันมาก

เมื่อนึกย้อนกลับไปที่หมู่บ้านอู๋ไจ้ เฮ่อเชียนเสวี่ยกลืนกู่น้ำแข็งเข้าไปจนเกือบตาย

ตามจริงแล้ว นับว่า หลินมั่วติดหนี้บุญคุณเฮ่อเชียนเสวี่ยอยู่มาก!

แต่เขาเองก็ไม่รู้ว่าจะตอบแทนเธออย่างไร

เพราะสิ่งที่เธอต้องการนั้น ทั้งชีวิตนี้หลินมั่วไม่สามารถให้ได้จริงๆ!

หลังจากคุยกันได้สักพัก จู่ๆ ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

หลินมั่วชำเลืองมอง มันเป็นหมายเลขที่ไม่คุ้นเคย

เขารับโทรศัพท์ "สวัสดี ผม..."

ก่อนที่เขาจะพูดจบ น้ำเสียงโกรธเคืองของผู้หญิงก็ดังมาจากอีกฝ่าย "คุณชื่อหลินมั่วใช่ไหม”

หลินมั่วประหลาดใจ "ใช่ครับ ผมคือหลินมั่ว"

อีกฝ่ายพูดกลับมาด้วยความโกรธ "มีคนชื่อหลินซีอยู่ที่นี่ น้องสาวของคุณหรือเปล่า"

สีหน้าของหลินมั่วเปลี่ยนไป เขารีบตอบกลับไปทันที "เธอเป็นน้องสาวของผม มีอะไรหรือ”

“เกิดอะไรขึ้น”

หญิงคนนั้น “เกิดอะไรขึ้นน่ะหรือ น้องสาวของคุณขับมาชนรถของฉัน แล้วยังพยายามจะเล่นแง่กับฉันอีก แต่ถูกฉันจับเอาไว้ได้! "

“คุณรีบมาที่นี่ มาจัดการเรื่องนี้ให้ฉันเดี๋ยวนี้”

สถานที่ที่เกิดเหตุ คือที่โรงเรียนของหลินซี

เนื่องจากช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาหลังเลิกงาน หลินมั่วออกมาจากโรงพยาบาล ก็พบว่าข้างนอกถนนนั้นรถติด

หากขับรถไป ก็ไม่รู้ว่าจะต้องติดไปจนถึงเมื่อไหร่

โชคดีที่เฉินอวี๋มีรถจักรยานไฟฟ้าอยู่คันหนึ่ง หลินมั่วจึงขี่จักรยานไฟฟ้ารีบบึ่งไปที่โรงเรียนทันที

ซึ่งโรงเรียนนั้นตั้งอยู่ไม่ไกลจากโรงพยาบาล ไม่ถึงสิบนาที หลินมั่วก็มาถึงโรงเรียน

ในเวลานี้โรงเรียนเลิกแล้ว โดยปกติแล้วก็จะไม่มีใครอยู่ที่โรงเรียน

หลินมั่วขี่จักรยานไฟฟ้าไปถึงหน้าประตูโรงเรียน แต่ถูกยามขวางเอาไว้

ยามมองหลินมั่วหัวจรดเท้า เขาเห็นว่าหลินมั่วสวมเสื้อผ้าธรรมดา แถมยังขี่จักรยานไฟฟ้ามา ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม

"นี่คือเขตโรงเรียน บุคคลทั่วไปไม่สามารถเข้าและออกได้!"

ยามพูดด้วยสีหน้าดุดัน

หลินมั่วกระวนกระวายและพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม "น้องสาวของผมเรียนอยู่ที่นี่ เธอเกิดเรื่องนิดหน่อย ผมต้องเข้าไปดู!"

ยามตบโต๊ะ "ฉันไม่สนว่านายเรียนที่นี่!!"

“ฉันไม่ให้นายเข้าไป ก็อย่าคิดจะได้เข้าไป!”