หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1536

เหลาสู่อดไม่ได้ที่จะตกตะลึง มองหลินมั่วตกตะลึง

หมายความว่าทักษะทางการแพทย์ของหลินมั่วเหนือกว่าหมอเทวดาเซวียอย่างนั้นหรือ

เหลาสู่กลืนน้ำลาย ถามอย่างระมัดระวังว่า "พี่หลิน คุณ...คุณเป็นใครกันแน่"

หลินมั่วไม่ตอบ ถามขึ้นว่า "จริงสิ วันนี้นายเป็นหนี้ไอ้ผมทองเท่าไหร่"

เหลาสู่ถอนหายใจจนปัญญา "ไม่มากหรอกครับ แค่สองหมื่น"

“แต่เขาคิดดอกเบี้ยสูง ผมเป็นหนี้สองหมื่น ผ่านไปแค่สามเดือน เพิ่มขึ้นถึงสามแสนกว่าแล้ว”

"ดอกเบี้ยสูงขนาดนี้ ผมจะคืนไหวได้ยังไง..."

หลินมั่วขมวดคิ้ว "ยืมสองหมื่น สามเดือนเพิ่มขึ้นเป็นสามแสนเชียว"

“ดอกเบี้ยไม่โหดเกินไปเหรอ”

“ถึงแม้ดอกเบี้ยสูงยังไง ก็ต้องมีกฎหน่อย ทำอย่างนี้ได้ยังไง”

“ไม่มีใครกำกับเหรอ”

เหลาสู่โบกมือ "พี่หลิน คุณยังไม่รู้อะไร"

"ในเมืองฟางชวนไม่มีใครกล้ายุ่งกับคนพวกนี้หรอก"

“ใครเห็นคนพวกนี้ก็หนีให้ห่างทั้งนั้น ใครจะกล้าคุมล่ะครับ”

หลินมั่ว "จริงเหรอ"

"ฉันเห็นว่าพวกเขาเป็นแค่แก๊งอันธพาลทั่วไปไม่ใช่เหรอ"

“ไม่ไหวจริงๆ นายก็แค่โทรหาตำรวจ”

เหลาสู่ถอนหายใจ "พี่หลิน ถ้ามันง่ายอย่างนั้นก็ดีสิ"

"แต่ปัญหาคือพวกชายผมทองมีแบ๊คอัพใหญ่หนุนหลังน่ะสิ"

“ต่อให้แจ้งตำรวจจับไป แต่ปกติแล้ว ตำรวจก็หาพยานหลักฐานไม่ได้ ยากที่จะตั้งข้อหาพวกเขา ไม่กี่วันก็ได้ปล่อยตัวแล้ว”

“พอได้ปล่อยตัว พวกเขาจะแก้แค้นหนักขึ้น”

“ต่อให้มีพยานหลักฐานตั้งข้อหาได้ พวกเขายังมีผู้สมรู้ร่วมคิดคนอื่นๆ และแก้แค้นคนที่แจ้งความ”

"ในเมืองฟางชวน เท่าที่ผมรู้ หลายคนถูกพวกเขาทำร้ายจนบ้านแตกสาแหรกขาด"

หลินมั่วสีหน้าเคร่งขรึม คนกลุ่มนี้ไม่เกรงกลัวกฎหมายบ้างเลยหรือ

“พวกเขามีใครหนุนหลัง”