หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1577

ในวันปกติ จะมีคนไม่น้อยเดินเข้าออกหอสมุดตระกูลจ้าว

เรียกได้ว่า เรือนส่วนตัวของจ้าวเทียนหยวน เป็นสถานที่ที่ลึกลับที่สุดในตระกูลจ้าวแล้ว

สมาชิกของตระกูลจ้าว นอกจากลูกชายลูกสาวของจ้าวเทียนหยวน ยังมีคุณท่านจ้าว รวมทั้งภรรยาของเขาแล้ว คนอื่นๆ ก็ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้เข้าออกเรือนส่วนตัวของจ้าวเทียนหยวนได้อีก

แม้แต่ลูกๆ ของจ้าวเทียนหยวน ก็ยังได้รับคำสั่งจากเขา ไม่ให้เข้าหรือออกจากเรือนส่วนตัวของเขาได้ตามใจชอบ

ถ้าอิงตามที่จ้าวเทียนหยวนกล่าวเอาไว้ เขาต้องการจะใช้มันเป็นสถานที่ผ่อนคลายจิตใจ เพื่อพัฒนาฝีมือการต่อสู้ของตัวเอง

ทว่าหลินมั่วไม่คิดแบบนั้น

เมื่อวิเคราะห์จากลักษณะนิสัยของจ้าวเทียนหยวน เขารู้สึกว่าในเรือนส่วนตัวของจ้าวเทียนหยวน น่าจะมีของบางอย่างที่สำคัญอย่างยิ่งซ่อนอยู่ ดังนั้น เขาจึงไม่ต้องการให้บุคคลภายนอกเข้าออกตามอำเภอใจ!

ครั้งนี้ หลินมั่วทำให้ยามรักษาการณ์ที่หอสมุดหมดสติไป ความจริงแล้วเขาต้องการจะหยั่งเชิงจ้าวเทียนหยวน

หอสมุดเป็นที่รู้จักในฐานะรากฐานของตระกูลจ้าว และมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อตระกูล

หลินมั่วทำให้ยามที่หอสมุดเหล่านั้นหมดสติ ซึ่งถือได้ว่าเป็นเหตุที่รุนแรง

แต่ภายใต้สถานการณ์ดังกล่าว จ้าวเทียนหยวนในฐานะหัวหน้าตระกูลจ้าว ไม่ได้ไปที่หอสมุดเพื่อดูเหตุการณ์เลย กลับยังคงอยู่เรือนส่วนตัวนี้ต่อไป

จะเห็นได้ว่าการคาดเดาของหลินมั่วนั้นถูกต้อง แน่นอนว่ามีบางสิ่งที่สำคัญมากในเรือนแห่งนี้ของเขา ซึ่งจ้าวเทียนหยวนจะต้องเป็นคนปกป้องที่นี่ด้วยตัวเองเท่านั้น

หลินมั่วซ่อนตัวอยู่ในภูเขาเทียม และรอจนเกือบสองชั่วโมง ก่อนที่เสียงในบริเวณคฤหาสน์ตระกูลจ้าวค่อยๆ สงบลง

ในเวลานี้ ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามาในบริเวณบ้าน เขาเป็นลูกชายของจ้าวเทียนหยวน

เขามารายงานจ้าวเทียนหยวน โดยบอกว่ายังไม่พบคนที่ทำให้ยามรักษาการณ์หอสมุดด้านนอกหมดสติ

ในขณะนี้ เฉียนหย่งอันได้เข้ามาตรวจสอบยามเหล่านั้นแล้ว และพบว่ายามเหล่านี้หมดสติด้วยยาที่มีลักษณะเฉพาะไม่เหมือนใคร

แม้แต่เฉียนหย่งอันเอง ก็ไม่สามารถปรุงยาชนิดนี้ได้!

ดังนั้น เขาจึงเตือนตระกูลจ้าวให้ระมัดระวังตัวให้มากขึ้น

คนที่มาครั้งนี้ คงไม่ธรรมดา!

เมื่อได้ยินสิ่งเหล่านี้ จ้าวเทียนหยวนก็เงียบไปอย่างเห็นได้ชัด

ในที่สุด เขาก็โบกมือและบอกให้ลูกชายถอยออกไป

หลินมั่วจ้องมองเหตุการณ์ทั้งหมดตั้งแต่ต้นจนจบ

ด้วยทักษะของหลินมั่ว เขาสามารถหลบเลี่ยงจากสายตาของยามรักษาการณ์ทั้งหมดได้อย่างง่ายดาย และออกจากบริเวณคฤหาสน์ตระกูลจ้าวไปอย่างเงียบๆ

วันต่อมา หลินมั่วติดเคราบนใบหน้าของเขา ปลอมตัวเป็นชายวัยกลางคน

จากนั้น เขารีบตรงไปยังโรงแรมที่เฉินไป๋อวี่พักอยู่

เมื่อเฉินไป๋อวี่เห็นหลินมั่ว เขาก็พูดทันทีว่า “พี่หลิน ผมได้ยินมาว่ามีคนแอบเข้าไปในคฤหาสน์ตระกูลจ้าวเมื่อคืนนี้ และเกือบจะเข้าไปในหอสมุด”

“เรื่องนี้ พี่หลินเป็นคนทำใช่ไหม”

หลินมั่วพยักหน้า

เฉินไป๋อวี่ตื่นตัวทันที “พี่หลิน พี่นี่ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ!”

“พี่เล่นเข้าออกคฤหาสน์ตระกูลจ้าวแบบนี้เลยหรือ”

“แล้วเป็นยังไงบ้าง พบอะไรบ้างไหม”

หลินมั่วยิ้มน้อยๆ “ตอนนี้ยัง แต่ว่าอีกไม่นานจะได้รู้แน่นอน”