หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1827

ชายคนนี้โดนตบจนหน้าแดงหูแดง ใกล้จะบ้าคลั่งอยู่แล้ว

โดนตบจนหน้าแดงหูแดงท่ามกลางคนมากมายแบบนี้ ช่างน่าอับอายจริงๆ!

ทว่าหนานปิงเอ๋อร์ไม่มีความคิดที่จะหยุดลงมือเลย นี่ทำให้เขาใกล้บ้าคลั่งยิ่งขึ้น

เซี่ยเชียนซานได้แต่ส่งสายตาบอกเขาว่าอย่างโมโห

แต่สถานการณ์แบบนี้ ใครจะไม่โมโหล่ะ

เมื่อเห็นว่าหนานปิงเอ๋อร์ไม่มีความคิดที่จะหยุดลงมือ ในที่สุดชายคนนี้ก็ทนไม่ไหวแล้ว

เขากำหมัดทั้งสองแน่น แสงอันเย็นเยือกแวบผ่านดวงตา เตรียมลงมือตอบโต้

ทันใดนั้น เซี่ยเชียนซานก็ลงมือ

เขาชกหน้าอกของชายคนนี้ ทำให้กระดูกซี่โครงหลายซี่ของชายคนนี้หักทั้งหมด

ชายคนนั้นล้มลงบนพื้น กระอักเลือดออกมา แม้แต่ยืนก็ยืนไม่ไหว

เซี่ยเชียนซานไม่มองเขาเลยสักนิด แต่กลับโค้งตัวไปทางหนานปิงเอ๋อร์ “เมื่อสักครู่เขาดูหมิ่นคุณหนูหนาน เพราะว่าผมสั่งสอนไม่ดีพอ”

“คุณหนูหนานวางใจ ผมจะพาเขากลับไปสั่งสอนให้ดีแน่!”

หนานปิงเอ๋อร์เก็บมืออย่างเสียดาย

เธออยากยั่วให้คนคนนี้เกิดโทสะ จะได้ฉวยโอกาสสร้างความขัดแย้งกับตระกูลเซี่ย

พอเห็นว่าจะสำเร็จแล้ว เซี่ยเชียนซานกลับเข้ามาขวาง

ตอนนี้คนคนนี้ล้มลงบนพื้นแล้ว หนานปิงเอ๋อร์ไม่สามารถไล่ตามตบเขาได้อีกต่อไป

แม้แต่ข้ออ้างก็ไม่มีแล้ว หนานปิงเอ๋อร์ได้แต่จากไปอย่างโกรธจัด

ทว่าก่อนจะจากไป เธอกลับทิ้งคนไว้จำนวนหนึ่ง

ด้านหนึ่งเพื่อให้พวกเขาปกป้องหลินมั่ว อีกด้านหนึ่งเพื่อให้คนพวกนี้จับตาดูไว้

โรงแรมสือไต้เป็นที่ของเธอ ถ้าหากคนของเซี่ยเชียนซานลงมือกับหลินมั่วที่นี่ เช่นนั้นเธอก็จะสามารถหาข้ออ้างมาขัดขวางแล้ว

นี่เป็นสิ่งเดียวที่เธอทำเพื่อหลินมั่วได้!

เมื่อเห็นหนานปิงเอ๋อร์จากไป ทุกคนในตระกูลเซี่ยก็ถอนหายใจยาวทันที

ช่วงเวลาสั้นๆ ที่หนานปิงเอ๋อร์อยู่ที่นี่ เกือบจะทำให้คนของตระกูลเซี่ยเป็นบ้าแล้วจริงๆ