หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1998

สิ้นเสียงหญิงสาว อารมณ์ของหลินมั่วก็เปลี่ยนไป แม้ว่าเขาจะปกปิดเป็นอย่างดีแล้ว แต่อีกฝ่ายก็ยังรู้อยู่ดี

แม้ว่าพยายามมาหลายวันแล้วก็ตาม

แต่ความกลมกลืนระหว่างเขากับไท่อายังไม่คืบหน้า

ไม่รู้ว่าตัวเองอ่อนแอเกินไป หรือปราณกระบี่ไท่อาแข็งแกร่งเกินไป

สรุปแล้ว ตอนนี้เขาไม่สามารถกระตุ้นปราณกระบี่ไท่อาได้ตามใจ

กระบวนท่าสังหารหนึ่งครั้งสูบพลังงานไปหมด

ผู้หญิงคนนี้ดูเหมือนจะรู้จักไท่อาในมือของตนเองเป็นอย่างดี

“ซ่อมแซมเส้นลมปราณแล้ว นายควรจำศีล

ถ้านายมาที่นี่อย่างเปิดเผย นายไม่กลัวหรือว่าเซวียอู่เยี่ยวางแผนทักษะแห่งนิพพานของนาย"

ทักษะแห่งนิพพานย่อมหมายถึงเรื่องการซ่อมแซมเส้นลมปราณของหลินมั่ว

หลินมั่วพูดช้าๆ น้ำเสียงเหยียดหยาม

“นายคิดว่ามีคนเท่าไหร่ในโลกนี้ที่เส้นลมปราณเสียหายเพราะการฝึกฝน การต่อสู้ อุบัติเหตุ ซ่อมจนเสียหายถาวร

ถ้าทักษะนี้ลอกเลียนแบบได้ คิดว่าฉันจะครองฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งได้ยากไหม

ถ้าอู่เยี่ยไม่มองทะลุเรื่องนี้ ฉันจะจากไปอย่างปลอดภัยได้ไหม"

ใช่แล้ว!

ถ้าหลินมั่วเผยแพร่ทักษะการซ่อมเส้นลมปราณต่อสาธารณะ

จะมีสักกี่คนที่มาที่นี่ในนามของเขาเพื่อตอบแทนบุญคุณ

โลกใบนี้กว้างใหญ่มาก คนที่มีเส้นลมปราณเสียหายมากมาย

แม้จะมาเพียงหนึ่งในสิบของคนเหล่านี้ก็ตาม

นั่นแข็งแกร่งกว่าแดนใต้หลายเท่า รวมถึงลูกหลานของตระกูลขุนนางด้วย

ถึงตอนนั้น หลินมั่วจะยิ่งใหญ่

ต่อให้เป็นตระกูลอันดับหนึ่งของหวาซย่าอย่างตระกูลนาหลัน ก็ไม่กล้าท้าทายเขาอย่างเปิดเผย

แต่นี่เป็นไปได้เหรอ หากทักษะนี้สามารถทำซ้ำได้ ทำไมหลินมั่วถึงเสี่ยงชีวิตเพื่อพบกับเซวียอู่เยี่ยล่ะ

เมื่อนึกได้อย่างนี้ ผู้หญิงชุดดำก็หน้าแดง

เมื่อเห็นสีหน้าหลินมั่วเยาะเย้ย

อดไม่ได้ที่จะถ่มน้ำลาย

“เจ้าสารเลว กล้าดียังไงพูดกับน้าอย่างนี้”

ใช่แล้ว คนนี้คือคุณนายเซวียนั่นเอง

ขณะเดียวกันยังเป็นลูกศิษย์ของหลินเซียว และเป็นเพื่อนสนิทของแม่หลินมั่ว

การขวางทางครั้งนี้ ด้านหนึ่งคือการทดสอบว่าหลินมั่วฟื้นตัวแล้วจริงๆ หรือไม่