หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2157

ทันทีที่ข่าวนี้ออกมา ผู้ที่ไม่รู้เรืองราวอะไรเลย ต่างเริ่มประณามประเทศจีน

ภายใต้สถานการณ์ที่คนทั้งประเทศโกรธเคือง

กองกำลังหลักทั้งหมดก็ตอบสนองต่อการเรียกร้องของตระกูลกวาเถียน

ในเวลาเพียงสองวัน

กองกำลังญี่ปุ่นทั้งหมดมารวมตัวกันที่ ตำหนักจื้อหมิง

ภายในห้องโถงหลัก เสียงผู้คนดังกึกก้อง

หลังจากผ่านไปเป็นเวลานาน ผู้อำนวยการของตระกูลกวาเถียน เดินอย่างรวดเร็วไปที่เวทีหลัก

เมื่อเห็นผู้ริเริ่มปฏิบัติการนี้ ทั้งหมดก็ค่อยๆเงียบลง

“ทุกคน ฉันคิดว่าทุกคนคงรู้เรื่องราวทั้งหมดอย่างชัดเจนแล้ว

หมออัจฉริยะของประเทศเทวาของเรา อาจารย์และลูกศิษย์สองคน เสียชีวิตที่ประเทศจีนทั้งคู่

เกลียดพันธมิตรพวกนั้น ไม่เพียงแต่ฆาตกร จะไม่ได้รับการลงโทษ

การแก้แค้นของพวกเราก็ถูกขัดขวางในทุกวิถีทาง”

“ฆ่าคนชดใช้ด้วยชีวิตก็ยุติธรรมดี

ยิ่งไปกว่านั้นท่านอาจารย์จิวซาน กับคนของตระกูลผมกวาเถียนเจี๋ยซื่อ เพิ่งไปประเทศจีนเพื่อเข้าร่วมในการแลกเปลี่ยน

พันธมิตรพวกนั้น ปกป้องความปลอดภัยของพวกเขาไม่ได้ก็ยังไม่เท่าไร

ยังจะปกปิดหลักฐาน”

“รังแกประเทศเทวาของฉัน หลบหลู่ เป็นความอัปยศอดสู”

สิ้นเสียงพูดของผู้อำนวยการ

คนหนุ่มสาวนับไม่ถ้วนที่ตรงนั้นรู้สึกราวกับถูกทุบตีตนตายก็มิปาน

เมื่อมองไปทางประเทศจีน ในสายตาก็เต็มไปด้วยความโกรธ

“พันธมิตรเล็กๆกลับกล้ารังแกประเทศเทวาของเราจนไม่เหลือใคร”

“สารเลว ฆาตกรคือใคร รอรอจนฉันลงดาบจะดูซิว่าพันธมิตรนั่นจะสามารถพูดอะไรได้”

“มีเพียงขยะเท่านั้นถึงต้องพึ่งพา เพื่อความอยู่รอด”

“ดาบของสมาคมเสี่ยงเซิน ไม่ได้ดื่มเลือดมานานแล้ว”

ตอนนั้น หัวข้อสนทนาระหว่างนักรบหนุ่ม ค่อยๆเปลี่ยนไปเป็นเรื่องฆาตกร

มันไม่สำคัญสำหรับพวกเขาว่าความจริงคืออะไร

เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับโฉมหน้าของประเทศญี่ปุ่นของพวกเขา

มีเพียงได้ตัดศรีษะของฆาตกรเท่านั้น จึงจะสามารถบรรเทาความเกลียดชังในใจของทุกคนได้

ผู้อาวุโสจากกองกำลังทั้งหมด ก็พยักหน้าด้วยความพอใจ

ไม่ใช่พวกเขามั่นใจอย่างสุ่มสี่สุ่มห้า

ความแข็งแกร่งของนับรบรุ่นเยาว์รุ่นนี้ เกินกว่าความเยาว์วัยของพวกเขาเป็นอย่างมาก

เมื่อจีนอยู่ในความขัดแย้งกลางเมือง ประเทศเพื่อนบ้านสิบสี่ประเทศ ต้องการใช้โอกาสนี้ บุกไปกัดชิ้นเนื้อของสิงโตตัวนี้

อย่างไรก็ตามไม่มีใครทำสำเร็จ โดนสกัดกั้น

คนแบบนี้ หลบไปไกลๆได้ ก็หลบเถอะ อันตรายเกินไป

ในเวลานี้วัยรุ่นที่เลือดพล่านก็สงบลงเช่นกัน

จากนั้นความสนใจทั้งหมดของทุกคนก็พุ่งไปที่ตัวของผู้อำนวยการตระกูลกวาเถียน

เวลานี้ ผู้อำนวยการของเวทีหลัก ยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย

หลังจากกระแอมเบาๆ แล้วจึงพูดว่า

“ไม่ว่าจะโจมตีหรือพิชิต ก็อย่าประมาทเกินไป

เมืองจิงของหวาซย่าทุกวันนี้คึกคักมากไม่ใช่เหรอ

งั้นพวกเราก็ทำให้เขาคึกคักยิ่งกว่าเดิมอีกสักหน่อย”

“ในเมื่อพวกเขาเป็นพันธมิตร กำลังเตรียมพร้อมอย่างเต็มที่ ในการแข่งขันสมาคมแพทย์

แน่นอนว่าพวกเราก็สามารถเข้าร่วมในนามศิลปะการต่อสู้ และแลกเปลี่ยนทางการแพทย์”

“เมื่อถึงเวลา ก็ให้พวกเขาได้เห็น ว่านักรบหนุ่มของประเทศเทวาของพวกเราสง่างาม

ให้พวกเขาได้รู้ ว่าห้ามดูถูกประเทศเทวาของฉัน!

ให้คนรุ่นใหม่ของประเทศจีน เมื่ออยู่ต่อหน้าพวกคุณไม่สามารถเชิดหน้าได้ตลอดชีวิต!”

“พวกคุณมีความมั่นใจไหม”

พูดจบ สายตาของเขา ก็มองไปยังทุกคนล่างเวทีอีกครั้ง

คำพูดสั้นๆ ได้จุดประกายความกระตือรือล้นของทุกคน