หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2160

ด้วยใจที่หนักแน่น

หลินมั่วได้ออกจากวิลล่าไป

แต่ในขณะที่เขากำลังจะก้าวขึ้นรถ

“คุณนายเซวีย?”

สามารถเจอกับอีกฝ่ายที่นี่

หลินมั่วก็ประหลาดใจเช่นกัน

หลังจากหายใจเข้าลึกๆเพื่อสงบสติอารมณ์ เขาก็มีรอยยิ้มบนใบหน้า

“เรื่องคราวก่อนที่ช่วย ยังไม่ได้ขอบคุณเป็นการส่วนตัว

ผู้น้อยหลินมั่วขอบคุณคุณนายเซวียที่ยื่นมือมาช่วยเหลือครับ”

ซ่งจื่อหลานเล่าให้เขาฟัง เรื่องการร่วมมือพ่นยา

“ไม่เป็นไร ฉันกับเสี่ยวหลานเดิมก็เป็นคนบ้านเดียวกัน

ช่วยคุณก็สมเหตุสมผล”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ใจของหลินมั่วก็สว่างขึ้น

ที่แท้ตระกูลซ่งที่ซ่งจื่อหลานอาศัยอยู่ เป็นสาขาหนึ่งของตระกูลของคุณนายเซวีย

นี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้เกี่ยวกับเรื่องนี้

ในประโยคถัดไป คุณนายเซวียได้กล่าวถึงความตั้งใจโดยตรง

“อู่เยี่ย ให้ฉันมาส่งข่าวกับคุณ

ว่ามีเพื่อนเก่าเชิญไปเจอกันที่ทะเล

เขาอยากพาคุณไปเจออีกฝ่ายพร้อมกัน”

หลินมั่วถามด้วยความอยากรู้ว่า

“ที่ทะเล? อุ่เยี่ยพูดไหมว่าอีกฝ่ายคือใคร”

“ราชันย์แห่งทะเลตะวันออก หนานกงจิงเลวี่ย”

ได้ยินคนนี้

หลินมั่วตกใจทันที

ตอนที่อยู่หมู่บ้านอู๋ไจ้ เขาเคยคุยกับหลินเจาเกี่ยวกับกองกำลังที่น่าสงสัยที่ทำลายตระกูลหลินในตอนนั้น

หนานกงจิงเลวี่ยคนนี้คือหนึ่งในนั้น

เขาตอบตกลงทันที โดยไม่มีการลังเลใดๆ

.......

อีกด้าน

หนานจิงกงเลวี่ยซึ่งออกทะเลก็ได้รับข่าวจากญี่ปุ่นเป็นครั้งแรกเช่นกัน

“กองกำลังทหารของญี่ปุ่นของพวกเธอกำลังจะมาถึงแล้ว

เมื่อถึงเวลาก็ให้เธอรับผิดชอบเรื่องการต้อนรับพวกเขานะ!”

ต่อหน้าเขา กวาเถียนอิงรับคำทันที

ตอนนี้ชีวิตของตัวเอง อยู่ในมือของอีกฝ่าย ไม่มีทางเลือกอยู่แล้ว

นอกจากนี้ หลังจากทราบเหตุการณ์แล้ว

เธอยังมีความคิดอื่นอยู่ในใจ

ดีที่คุณหนานกงช่วยฉันไว้ เลยทำงานตอบแทน

ฉันจะช่วยเขาให้ได้เป็นนักรบผู้ยิ่งใหญ่”

เมื่อได้ยินเรื่องนี้

ผู้อำนวยการก็ไม่ได้เจาะลึก แค่ส่ายหน้าแล้วพูดว่า

“โจรสลัดโจมตี?

คุณกวาเถียนอิง คุณไม่สามารถทำอะไรได้เพียงคนเดียวจริงๆนะ”

รอจนเขาจากไป

กวาเถียนอิงที่อยู่ที่เดิมใบหน้าเต็มไปด้วยความอาฆาต ดวงตาแดงฉาน

เดิมทีเธอเป็นคนหยิ่ง ครั้งนี้พอได้เจอกัน ก็โดนเขาดูถูก

หลังจากที่กองกำลังหลักของญี่ปุ่นได้ขึ้นเรือทั้งหมดแล้ว

งานเลี้ยงบนบนเรือรบก็ได้เริ่มขึ้นเช่นกัน

ขณะที่ทุกคนรออยู่ หน้าเวทีหลัก พิธีกรหนานกงจิงเลวี่ยก็ค่อยๆเดินออกมาพร้อมกับไห่ตงชิงที่ดุร้าย

ในเวลานี้ความสนใจของทุกคนถูดดูดมาหมด

“ยินดีต้อนรับนักรบผู้ยิ่งใหญ่จากญี่ปุ่นทุกท่าน ที่เข้าร่วมงานเลี้ยงในครั้งนี้

ผมหนานกงจิงเลวี่ย”

แม้ว่าจดหมายเชิญจะระบุถึงเจ้าภาพงานเลี้ยงแล้วก็ตาม

แต่ที่นี้หลายคน ก็เป็นการพบเขาครั้งแรก

ทันใดนั้นหลายคนก็เริ่มถกเถียงกันเอง