หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2174

คุยไปได้สักพัก

หั่วหวาค้นพบว่าพฤติกรรมของหลินมั่วดูเหมือนจะค่อยๆ ผิดปกติ

เขาคิดว่าอาจจะเป็นผลจากการบาดเจ็บภายในเมื่อครั้งก่อน

เขาลุกขึ้นยืนและก้าวถอยหลังอย่างชาญฉลาด

ในเวลานี้ หลินมั่วเหลือเพียงคนเดียวที่อยู่ในห้อง

ในที่สุดเขาก็สามารถผ่อนคลายความยับยั้งชั่งใจของเขาได้แล้ว

วินาทีต่อมา พลังวิญญาณอันสง่างามในร่างกายของเขาก็ระเบิดออกมา

เหมือนกับเขื่อนที่เปิดออกเพื่อปล่อยน้ำ พลังวิญญาณอันสง่างามหลั่งไหลเข้าสู่อวัยวะภายในและจุดฝังเข็มหลายร้อยจุดบนแขนขา

สิ่งที่ตามมาคือความเจ็บปวดรวดร้าว

เขาไม่ได้ส่งเสียงร้อง

กลับกัน ใบหน้าของเขากลับดูประหลาดใจ

ใช่ ประหลาดใจ

แม้จะเจ็บปวด

แต่หลินมั่วก็สัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงของร่างกายเขาอย่างชัดเจน

ภายใต้การชำระล้างของพลังจิตวิญญาณนี้ เขาจะแข็งแกร่งขึ้นอย่างต่อเนื่อง

“หรือเป็นเพราะยาที่กินที่หุยชุนถัง ผลไม้หายาก และยาที่มีชื่อเสียง”

“ฤทธิ์ยายังคงอยู่?”

ในตอนแรกความหลงใหลของหลินมั่วนั้นมากเกินไป จนส่งผลต่อการพัฒนาของเขา

ดังนั้น หลังจากรับประทานยาอายุวัฒนะจำนวนมากเพื่อเติมพลังชี่และเสริมสร้างร่างกายแล้ว จึงพัฒนาขึ้น

แต่ยังมีสรรพคุณทางยาที่ยังหลงเหลืออยู่ภายใน

นึกไม่ถึงว่าอาการบาดเจ็บจะเข้าไปกระตุ้นมัน

เรียกได้ว่าตกกระไดพลอยโจน!

เมื่อคิดเช่นนี้ เขาจึงค่อย ๆ เข้าสู่สภาวะแห่งการฝึกฝน

ในขณะที่กำลังรักษา ก็ฝึกฝนเคล็ดวิชานิรมิตและเคล็ดวิชาอิสระพร้อมกัน

และความแข็งแกร่งของเขาก็พัฒนาขึ้นรวดเร็วอย่างเห็นได้ชัด

กลางคืนมีเมฆดำมืดปกคลุมดวงจันทร์

ประมาณตีสาม จะเป็นช่วงที่คนนอนหลับลึกที่สุด

บวกกับความมืดมิดตอนกลางคืน

ร่างทั้งสองใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้และออกจากเรือสำราญอย่างเงียบ ๆ

เมื่อรอบด้านไม่มีใคร ทั้งสองก็กระโดดลงทะเลทันที

ด้วยวิชาตัวเบา เมื่อเท้าของพวกเขาสัมผัสน้ำ ทั้งสองก็จมลงสู่ก้นทะเลอย่างเงียบๆ

การเคลื่อนไหวเพียงอย่างเดียวคือระลอกคลื่นเล็กน้อย

อีกด้านหนึ่ง

หลังจากที่รู้สึกว่าอาการบาดเจ็บในร่างกายหายดีแล้ว

เขาจึงล้มตัวลงนอนเตรียมพักผ่อน

เมื่อได้ยินความเคลื่อนไหวภายในห้อง

ร่างทั้งสองที่ประตูมองหน้ากันและยิ้ม

จากนั้นหนึ่งในนั้นก็ผลักประตูให้เปิดออกด้วยแรงอันดุร้าย

คนสองคนที่แอบเข้าไปในห้องคือปรมาจารย์ดาบทองคำคนปัจจุบันของสำนักดาบทองคำฮิระและนักพรตฮาจิมัน

“นักพรตฮาจิมัน ">วิชาสะกดวิญญาณของคุณช่างมหัศจรรย์จริงๆ”

หลังจากที่นักดาบทองคำยกย่องเขา เขาก็หยิบดาบชาดทองออกมาจากด้านหลังของเขา

ตอนที่เขากำลังจะลงมือ

ก็ถูกนักพรตฮาจิมันขวางไว้

ไม่ว่าอีกฝ่ายจะสงสัยอะไร เขาก็อธิบายทันที

“ดาบทองคำของคุณนี้ สร้างบาดแผลที่เป็นเอกลักษณ์”

“ถูกดูออกได้ง่าย”

ในเวลานี้ ไม่เหมาะสมที่กองกำลังประเทศวาโกกุจะขัดแย้งกับกษัตริย์ทั้งสองอย่างกะทันหัน

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา นักดาบทองคำก็ส่ายหน้าอย่างไม่แยแส

“ไม่สำคัญ หลังจากฆ่าหลินมั่วแล้ว พวกเราก็จะจัดการมัน”

“ไม่ให้ใครหาเจอ”

พูดจบ เขาก็ยกดาบขึ้นมา