หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2260

คำพูดของชิงคัง คาคูชินั้น เสียดหูคณะกรรมการตัดสินอย่างยิ่ง

เมื่อครู่นี้ตอนที่คุณกำลังตรวจสอบ พวกเราอยากจะยัดยาอายุวัฒนะเข้าไปในลูกตาเสียจริง

อย่างไรก็ตาม ความตกใจของชิงคัง คาคูชิยังคงไม่บรรเทาลง

ความสามารถในการหลอมยาอายุวัฒนะได้เก้าเม็ดนั้น ตัวเขาเองก็เคยเห็นมาก่อน

แต่ทั้งหมดนี้ทำโดยแพทย์ชั้นนำรุ่นก่อนๆ

เด็กหนุ่มคนนี้มีความสามารถด้านการหลอมยาที่ลึกซึ้งขนาดนี้ตั้งแต่อายุยังน้อยได้อย่างไร

ยิ่งเขาตกใจมากเท่าไร เขาก็ยิ่งรู้สึกหวาดกลัวมากขึ้นเท่านั้น

หากเรายังปล่อยให้มันพัฒนาต่อไป จะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต

เมื่อคิดมาถึงสิ่งนี้ ดวงตาของชิงคัง คาคูชิก็ฉายแววรังสีอาฆาต

ในเวลาเดียวกัน บรรดาผู้ดูแลความสงบเรียบร้อยของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ สัมผัสได้ถึงเจตนาฆ่าจางๆ นี้ได้ทันที

ผู้นำคนหนึ่งก็หันศีรษะมา แล้วกำมือข้างหนึ่งไว้

สมาชิกคนอื่นๆ ของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ก็หันกลับมาทันทีเช่นกัน โดยสายตาของพวกเขาจับจ้องไปที่ตัวแทนชาวญี่ปุ่นทั้งห้าคน

หากพวกเขาเคลื่อนไหวแม้แต่น้อย ผู้ดูแลความสงบเรียบร้อยจะสังหารพวกเขาทันที

ผู้นำคนนั้นเดินไปยืนที่ข้างหลินมั่ว

"ในเมื่อไม่มีปัญหา เรามาประกาศผลกันนะครับ!"

คำพูดและการกระทำเหล่านี้เปรียบเสมือนคำเตือนและการป้องกัน

แม้ว่าเขาจะไม่ได้ใส่อารมณ์ในคำพูดนั้นก็ตาม

แค่เพียงสายตาที่จ้องมองมาราวกับคมดาบ ก็ทำให้ตัวแทนชาวญี่ปุ่นสงบลงทันที

หลังจากที่พยักหน้าเห็นด้วย พวกเขาก็ทำได้เพียงพูดอย่างไม่เต็มใจ

“ประกาศผลได้เลยครับ ทางเราไม่มีข้อโต้แย้งใดๆ!”

ผลลัพธ์นี้เป็นไปตามที่คาดหวังของผู้ตัดสินของสมาคมแพทย์อยู่แล้ว

แต่ตอนนี้พวกเขาได้เห็นแล้วว่า ตัวแทนของคนญี่ปุ่นทำตัวเองหน้าแตก และสร้างความอัปยศอดสูให้แก่ตนเอง

ในใจรู้สึกพึงพอใจมาก

โดยเฉพาะประธานกรรมการตัดสินที่ประกาศผลการแข่งขัน

“ยาเม็ดของหลินมั่วจากทางใต้ มีประสิทธิภาพจริง”

ในเวลานี้ เขาเอ่ยเสียงดังขึ้นมากโดยไม่รู้ตัว โดยปรารถนาที่จะให้ผลการแข่งขันนี้กระแทกเข้าไปในสมองของชาวญี่ปุ่นทุกคน

วินาทีต่อมา เสียงหัวเราะก็ดังก้องมาจากทุกมุมของสนามแข่งขัน

“ทำให้ตัวเองขายขี้หน้า เข้าใจไว้ด้วย”

“ขี้แพ้ชวนตีได้แต่พูด พวกเหลี่ยมจัดมันเยอะจริงๆ”

คนที่ตื่นเต้นที่สุดก็คือไท่จือแห่งเมืองไห่

วังสวรรค์เก้าปีศาจก็รู้สึกโกรธมากเช่นกัน

เธอรู้สึกทันทีว่า จั่งโหลวคนนี้คือศัตรูตลอดกาลของเธอ

“นายอย่าภูมิใจเร็วเกินไปนัก

การแข่งขันยังไม่สิ้นสุด แพ้ชนะก็ยังไม่ตัดสินเลย

รอให้เราได้แชมป์ก่อนเถอะ ฉันจะฉีกปากเน่าๆ ของนายซะ”

พูดมาถึงตรงนี้ หน้าอกที่จองหองพองขนของเธอก็สั่นด้วยความโกรธ

ตั้งแต่เกิดมา ไม่เคยรู้สึกโมโหและอับอายขนาดนี้มาก่อน

อย่างไรก็ตาม ยิ่งวังสวรรค์เก้าปีศาจโกรธมากยิ่งขึ้นเท่าไหร่

จั่งโหลวก็ยิ่งรู้สึกมีความสุขมากเท่านั้น

“ดูท่าทางเธอจะดื้อรั้นไม่มีทางเปลี่ยน ไปจนวันตายแน่ๆ

ตามที่สุภาษิตจีนกล่าวไว้ว่า เรื่องที่แน่นอน สถานการณ์มักจะกลับตาลปัตร”

เมื่อได้ยินดังนั้น

ขณะที่วังสวรรค์เก้าปีศาจกำลังจะโต้ตอบกลับไป จู่ๆ เธอก็นึกขึ้นได้ว่า สำหรับกรณีของเธอ คำกล่าวนี้ก็เป็นจริงดังเขาว่า

ทุกครั้งที่เธอมั่นใจในเรื่องอะไรแล้วละก็ ผลลัพธ์กลับดูเหมือนจะเป็นตรงกันข้าม

เมื่อนึกได้ดังนั้น เธอก็หยุดสิ่งที่กำลังจะพูดทันที