หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2337

พอรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงต่างๆ ในร่างกาย

เจิ้งจูก็ถอนหายใจอย่างอดไม่ได้

"ครูฝึกคนใหม่ เป็นเทพเจ้าจริงๆ"

นอกจากความตื่นตะลึง พวกเขายังศรัทธาต่อหลินมั่วมากขึ้น

เสียงหัวเราะคิกคักปลุกหลินมั่วที่กำลังหลับให้ตื่น

เมื่อเขาลืมตาอีกครั้ง

ภายในห้องเรียน นักเรียนทุกคนมาพร้อมกัน

"ครูฝึก พวกเราทำความสะอาดเสร็จแล้ว!"

ในขณะนั้น หลินมั่วจึงเห็นการเปลี่ยนแปลงทางสภาพจิตใจของพวกเขา เรียกได้ว่าเป็นการพลิกแผ่นดิน

ในสายตาอ่อนวัยคู่นั้น

มีความใฝ่ฝัน มีความใฝ่หา มีความหนักแน่นและมีความทรหด มีความไม่สมัครใจ และแน่นอนย่อมมีความเหนื่อยล้า

ผู้หญิงอย่างหูอวี่เตี๋ย หลังจากทําความสะอาดเสร็จก็ประหลาดใจเช่นกัน

ผิวพรรณของตัวเองไม่เพียงแต่เรียบเนียนขึ้น

แม้แต่กระเล็กๆ บนใบหน้าและสิววัยรุ่นก็หายไป

ตอนนี้พวกเธออยากเห็นสายตาของหลินมั่ว ร้อนแผดเผากว่าของล้ำค่าอันมีเพชรพลอยและไข่มุก

ในขณะเดียวกันหลินมั่วก็เข้าใจ

ภารกิจของเขาในการมาสนามรบเสร็จสิ้นแล้ว

ขณะที่ด้านนอกห้อง

ได้ยินเสียงจ้อกแจ้กจอแจในห้องเรียน

รองอธิการบดีหนิวถึงกับขมวดคิ้ว

ไม่คิดว่าตัวเองจะออกไปแค่เดือนเศษๆ ชั้นเรียนและครูฝึกเองก็ทําตัวกําเริบเสิบสาน

เมื่อเขาเปิดประตูห้องเรียนก็เห็นหลินมั่วที่สวมหน้ากากกําลังเอนนอนอยู่

รองอธิการบดีหนิวมีสีหน้าหม่นหมองยิ่งขึ้น

"คุณอีกแล้ว?"

ตอนแรกทําลายกฎของสนามรบ ตอนนี้นักเรียนก็ถูกควบคุมโดยความอึกทึกครึกโครม

สิ่งที่น่ารังเกียจกว่านั้นคือ ระหว่างการสอน คาดไม่ถึงว่าจะนอนหลับ

ตอนนี้ครูฝึกเริ่มไร้กฎมากขึ้นเรื่อยๆ แล้ว

พอคิดมาถึงจุดนี้ รองอธิการบดีก็เดินเข้าไปในห้องเรียน

พอเห็นรองอธิการบดีที่เข้มงวดมากที่สุดในสนามรบ

นักเรียนทุกคนก็ตกใจกลัวจนเงียบลงทันที แล้วยืนอยู่เป็นแถวอย่างเชื่อฟัง

"ครูฝึกคนนี้ เพิ่งต่อสู้กันเห็นว่าคุณเก่งมาก

คันไม้คันมือนิดหน่อย คนแก่อย่างฉันขอชมสักสองสามรอบเป็นอย่างไร"

ฝั่งตรงข้าม หลินมั่วเห็นสีหน้าเขา เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่ท่าทีที่จะศึกษาและเปลี่ยนซึ่งกันและกัน

เหมือนอยากสอนตัวเองมากกว่า

ขณะเดียวกันหลินมั่วก็สงสัยในใจ ดูเหมือนว่าเขาไม่ได้ล่วงเกินรองอธิการบดีคนนี้นะ

พลังที่มองไม่เห็นผลักคนที่อยู่รอบๆ ที่นั่งดูการแข่งขันออกไปหลายเมตร

ส่วนการสู้กันของทั้งสองฝ่าย หลังจากโจมตีกันแล้วต่างคนก็ต่างถอย

ก่อนที่หลินมั่วกําลังจะนิ่ง เขาก็จงใจถอยหลังอีกหลายก้าวถึงหยุดแสดงความคาราวะ

"ขอบคุณ อธิการบดีที่ปราณี"

สำหรับพื้นเด็กเล็กๆ อย่างหลินมั่ว

รองอธิการบดีหนิวมองออก

"หึ ยังหนุ่มยังแน่นแต่พฤติกรรมไม่ดี

ต้องระวังสถานะตัวเอง ครั้งต่อไปถ้าฉันจับได้ว่าคุณนอนระหว่างสอน

ผลที่ตามมาคุณต้องรับผิดชอบเอง"

พูดจบเขาก็เอามือไพ่หลัง แล้วหันหลังออกไป

สิ่งที่ไม่ได้สังเกตคือรอยยิ้มที่ภาคภูมิใจบนใบหน้าของเขา

รอจนอีกฝ่ายไป หลินมั่วก็แอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ไม่คิดว่ารองอธิการบดีของสนามรบนี้จะจัดการยากขนาดนี้

พอเห็นอากัปกิริยาของอีกฝ่าย ดูเหมือนจะมีความคิดไม่พอใจต่อตัวเองมาก

พอสะบัดแขนที่ชา หลินมั่วก็มองไปยังนักเรียนกลุ่มนั้นที่มีใบหน้าตื่นตระหนกตกใจ

"เอาล่ะ หยุดเหม่อลอยได้แล้ว

ฉกฉวยเวลาพยายามฝึกฝน ต่อไปนายก็จะสามารถแข็งแกร่งได้ขนาดนี้"