หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2337

พอรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงต่างๆ ในร่างกาย

เจิ้งจูก็ถอนหายใจอย่างอดไม่ได้

"ครูฝึกคนใหม่ เป็นเทพเจ้าจริงๆ"

นอกจากความตื่นตะลึง พวกเขายังศรัทธาต่อหลินมั่วมากขึ้น

เสียงหัวเราะคิกคักปลุกหลินมั่วที่กำลังหลับให้ตื่น

เมื่อเขาลืมตาอีกครั้ง

ภายในห้องเรียน นักเรียนทุกคนมาพร้อมกัน

"ครูฝึก พวกเราทำความสะอาดเสร็จแล้ว!"

ในขณะนั้น หลินมั่วจึงเห็นการเปลี่ยนแปลงทางสภาพจิตใจของพวกเขา เรียกได้ว่าเป็นการพลิกแผ่นดิน

ในสายตาอ่อนวัยคู่นั้น

มีความใฝ่ฝัน มีความใฝ่หา มีความหนักแน่นและมีความทรหด มีความไม่สมัครใจ และแน่นอนย่อมมีความเหนื่อยล้า

ผู้หญิงอย่างหูอวี่เตี๋ย หลังจากทําความสะอาดเสร็จก็ประหลาดใจเช่นกัน

ผิวพรรณของตัวเองไม่เพียงแต่เรียบเนียนขึ้น

แม้แต่กระเล็กๆ บนใบหน้าและสิววัยรุ่นก็หายไป

ตอนนี้พวกเธออยากเห็นสายตาของหลินมั่ว ร้อนแผดเผากว่าของล้ำค่าอันมีเพชรพลอยและไข่มุก

ในขณะเดียวกันหลินมั่วก็เข้าใจ

ภารกิจของเขาในการมาสนามรบเสร็จสิ้นแล้ว

ขณะที่ด้านนอกห้อง

ได้ยินเสียงจ้อกแจ้กจอแจในห้องเรียน

รองอธิการบดีหนิวถึงกับขมวดคิ้ว

ไม่คิดว่าตัวเองจะออกไปแค่เดือนเศษๆ ชั้นเรียนและครูฝึกเองก็ทําตัวกําเริบเสิบสาน

เมื่อเขาเปิดประตูห้องเรียนก็เห็นหลินมั่วที่สวมหน้ากากกําลังเอนนอนอยู่

รองอธิการบดีหนิวมีสีหน้าหม่นหมองยิ่งขึ้น

"คุณอีกแล้ว?"

ตอนแรกทําลายกฎของสนามรบ ตอนนี้นักเรียนก็ถูกควบคุมโดยความอึกทึกครึกโครม

สิ่งที่น่ารังเกียจกว่านั้นคือ ระหว่างการสอน คาดไม่ถึงว่าจะนอนหลับ

ตอนนี้ครูฝึกเริ่มไร้กฎมากขึ้นเรื่อยๆ แล้ว

พอคิดมาถึงจุดนี้ รองอธิการบดีก็เดินเข้าไปในห้องเรียน

พอเห็นรองอธิการบดีที่เข้มงวดมากที่สุดในสนามรบ

นักเรียนทุกคนก็ตกใจกลัวจนเงียบลงทันที แล้วยืนอยู่เป็นแถวอย่างเชื่อฟัง

"ครูฝึกคนนี้ เพิ่งต่อสู้กันเห็นว่าคุณเก่งมาก

คันไม้คันมือนิดหน่อย คนแก่อย่างฉันขอชมสักสองสามรอบเป็นอย่างไร"

ฝั่งตรงข้าม หลินมั่วเห็นสีหน้าเขา เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่ท่าทีที่จะศึกษาและเปลี่ยนซึ่งกันและกัน

เหมือนอยากสอนตัวเองมากกว่า

ขณะเดียวกันหลินมั่วก็สงสัยในใจ ดูเหมือนว่าเขาไม่ได้ล่วงเกินรองอธิการบดีคนนี้นะ