หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2341

ตระกูลซ่งเป็นตระกูลที่พอจะพูดได้ว่าเป็นตระกูลที่ถ่อมตัวที่สุดในสิบตระกูลใหญ่

แตกต่างจากตระกูลไป๋ ถ้ำไป๋อวิ๋นต้งมีชื่อเสียงไปทั่วโลก

หลังจากที่ตระกูลซ่งประสบกับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ ตอนนี้ก็แทบจะกลับคืนสู่สภาพเดิมแล้ว

สิ่งเดียวที่เป็นที่รู้จักกันไปทั่วก็คงจะเป็นเรื่องที่ ซ่งลัวอีทายาทหญิงสายตรงของตระกูลซ่งแต่งงานกับท่านเซวียในปีนั้น

ตามพ่อบ้านมาถึงที่คฤหาสน์ของตระกูลซ่ง

ทันทีที่เดินเข้าไปในห้องโถงก็ได้พบกับผู้ชายหน้าเหลี่ยมกำลังลุกขึ้นจากที่นั่ง

ด้วยรอยยิ้มที่กระตือรือร้น แล้วเดินไปหาหลินมั่วอย่างรวดเร็ว

"หมอเทวดาหลิน ยินดีต้อนรับ"

ได้เป็นฮีโร่เป็นตั้งแต่ตอนวัยรุ่นเลย เพื่อนหลินเป็นแพทย์ขั้นเทพรุ่นใหม่ในประเทศของเราตั้งแต่อายุยังน้อย

ตอนผมอายุเท่าคุณยังมั่วสุมกับเพื่อนเกเรทั้งวันอยู่เลย"

เพียงไม่กี่ประโยคก็สามารถกระชับความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองฝ่ายให้ใกล้ชิดกันในพริบตา

ผู้นำตระกูลซ่งคนนี้ดูเหมือนจะเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการสื่อสารซะด้วยสิ

แน่นอนว่าเป็นคำสรรเสริญเยินยอ

อีกฝ่ายกระตือรือร้นขนาดนี้ หลินมั่วก็ย่อมมีท่าทีสุภาพกลับไป

"ผู้นำตระกูลซ่งเกรงใจเกินไปแล้ว ท่านเป็นถึงผู้ใหญ่

ยังต้องให้ท่านมาต้อนรับเป็นการส่วนตัว ผมรู้สึกเกรงใจนะครับ"

"เป็นสิ่งที่ผมควรทำครับ

ตอนแรกที่คุณยังไม่ได้ออกจากมณฑลก่วง

ผมก็อยากจะเลี้ยงต้อนรับคุณตั้งนาน แต่ยุ่งจนไม่มีเวลา

โชคดีที่โอกาสในวันนี้มาถึง"

"มาๆ เชิญทางนี้ครับ"

พูดจบซ่งชิงเป่าก็ดึงข้อมือของหลินมั่วขึ้นมา แล้วคิดเกี่ยวกับงานเลี้ยง

แม้ว่าหลินมั่วจะมีสีหน้าที่เรียบนิ่ง

แต่ในใจกลับมีความคิดเป็นพันเป็นหมื่น

สำหรับคำพูดโกหกของหัวหน้าตระกูลซ่งเขาย่อมไม่เชื่อ

ตอนแรกที่ยังไม่ได้ออกจากมณฑลก่วง อีกฝ่ายแทบจะไม่ชำเลืองตามองเขาแม้แต่นิด

และสิ่งที่ติดอยู่ในใจของหลินมั่วมากที่สุดคือ ท่าทีของผู้นำตระกูล

ตามลำดับอาวุโส ผู้นำตระกูลซ่งคนนี้ก็น่าจะรุ่นปู่ของเขาแล้ว ไม่จำเป็นต้องมีความกระตือรือร้นขนาดนี้ก็ได้

สิ่งผิดปกติมักจะมีอะไรไม่ชอบพามากล

เมื่อนึกเช่นนี้หลินมั่วก็แอบเผื่อใจไว้ครึ่งหนึ่ง

และแล้วทั้งสองก็มาถึงที่งานเลี้ยง

ผู้นำตระกูลซ่งตะโกนสั่งให้ทุกคนออกไปทันที

โต๊ะอาหารที่หรูหราเหลือเพียงหลินมั่วและผู้นำตระกูลซ่ง