หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2355

มีคนมางานเลี้ยงไม่มากนัก

หลังจากได้รับการแนะนำจากซ่งอี้ซวิ๋นลูกชายคนที่สองของตระกูลสวี่

หลินมั่วและคนอื่นๆก็รู้ถึงสถานะของอีกฝ่ายเช่นกัน

นอกจากพ่อบ้านแล้ว ที่เหลือเพียงคนเดียว ก็คือหลานชายของซ่งอี้ซวิ๋น

“พี่เจี้ยนกง คนนี้คือลูกสาวกับลูกเขยซินะ”

ตอนที่พูดถึงหลินมั่วสองสามีภรรยา

สวี่ปั้นซย่าทักทายอย่างน่ารัก

“คุณอาสวัสดีค่ะ หนูคือสวี่ปั้นซย่าค่ะ

นี่คือสามีของหนู หลินมั่ว!”

พูดจบ เธอก็ยื่นมือขาวราวกับหยกออกไป

แอบสะกิดหลินมั่ว

ฝ่ายหลังตอบสนองทันที

“คุณอาสวี่สวัสดีครับ ผู้น้อยหลินมั่วครับ”

จากนั้นสายตาก็หันกลับมาสนใจคนหนุ่มสาวเหล่านั้นอีกครั้ง

ทำยังไงได้ ในเมื่อดวงตาของอีกฝ่ายที่เต็มไปด้วยความปราถนา และมองตรงไปที่ลูกสะใภ้ของตัวเอง

สายตาที่แม้แต่ผู้ชายก็ยังรังเกียจ

สิ่งที่น่าหดหู่ยิ่งกว่านั้นคือ พวกเขาเมินเฉยต่อสายตาของหลินมั่วโดยสิ้นเชิง

ยังคงทำตามใจที่ตัวเองอยากทำ

จนกระทั่งสวี่อี้ซวิ๋นกระแอมเบาๆทีนึง

พวกเขาถึงได้เก็บอาการนิดหน่อย

“หลินมั่วชื่อนี้ฟังดูคุ้นๆหูนะ

หลานชายหลิน หรือว่า พวกเราเคยเจอกันที่ไหนมาก่อน”

หลินมั่วส่ายหัวแล้วพูดว่า

“อาจจะชื่อของผมค่อนข้างโด่งดัง”

หลังจากหัวเราะเอิ๊กอ๊าก เขาก็ไม่ได้สนใจคำถามนี้แล้ว

แม้สวี่อี้ซวิ๋นจะรู้สึกว่ารูปร่างและเสียงของหลินมั่ว เหมือนเขาเคยได้ยินมาจากที่ไหน

แต่แก่นแท้ของวันนี้ไม่ได้อยู่ที่ตรงนี้

คิดๆดูแล้วคงเพราะตัวเองได้เจอผู้คนเยอะเกินไป คงสับสนนิดหน่อย

สวี่อี้ซวิ๋นเลิกกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ แค่ถามเขาอย่างแปลกใจ

“ไม่รู้ว่าหลานชายหลิน ทำไมถึงใส่แมสตลอด”

ถึงยังไงมันคืองานเลี้ยง การที่หลินมั่วใส่แมสตลอดเวลาเช่นนี้ ก็ถือเป็นความหยาบคายไม่มากก็น้อย

หลินมั่วแสร้งอธิบายโดยพูดขอโทษขอโพย

“คุณอาสวี่ ขอโทษด้วยครับ

สองสามวันมานี้ เป็นไข้หวัดใหญ่ ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องทำเช่นนี้