หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2467

สำหรับความไม่พึงพอใจของคนที่มาด้วยกันนั้น

ถู่อวี่ไป๋หลี่นั้นไม่รู้เรื่องอะไรเลย

แต่แม้ว่าเขาจะรู้ เขาเองก็ไม่สนใจไยดีอะไร

เพราะตอนนี้เขามีเพียงความคิดเดียว

นั่นก็คือรีบกลับไปที่ประเทศวาโกกุ และรีบตามหาชิ้นส่วนสมบัติสวรรค์ที่ซ่อมแซมทุ่งพลังอย่างที่หลินมั่วพูด

ไม่มีการทักทายใดๆ ไม่มีคำพูดใดๆ

ภายใต้การจ้องมองของเพื่อน

ถู่อวี่ไป๋หลี่ถูกผู้อาวุโสในตระกูลพาออกจากที่นี่ไปอย่างรวดเร็ว

ไม่สนใจแม้กระทั่งลูกศิษย์คนอื่นๆ ในสำนัก

ปล่อยเขาพวกเขาถูกมองด้วยสายตาที่ไม่พึงพอใจของคนอื่นๆ อยู่ตรงนั้น

และที่ด้านหลัง

ภายในห้องชมวีไอพี

คามิน่าชมการแข่งขันจนจบทั้งสองแมตช์

แต่เธอกลับไม่ได้สนใจผลแพ้ชนะของการแข่งขันมากเท่ากับคนอื่นๆ

ในเมื่อจุดประสงค์ในการเดินทางมาจีนครั้งนี้ของเธอนั้นไม่ใช่เรื่องนี้

การที่มาการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ก็แค่เรื่องที่ทำตามความสะดวกใจ

หากไม่ใช่เพราะนักพรตฮาจิมันทำได้ไม่ดี

เธอนั้นก็คร้านที่จะมาพบเจอคนคนนี้

“ตอนแรกฉันคิดว่ามีเพียงฮาจิมันไจ้จิ่งเป็นคนไม่เอาไหน คิดไม่ถึงว่าเด็กน้อยของตระกูลมิคาโดะและตระกูลอันเปโระจะมีเรื่องบาดหมางกัน”

ตามคำบ่นเสียงเรียบของเธอ มีเงาดำเดินออกมาจากมุมห้องอย่างเงียบๆ

“ท่านคามิน่า เรื่องที่ท่านให้ฉันไปตรวจสอบ ฉันตรวจพบแล้วครับ หลี่เจี้ยนเก๋อที่ออกมาคนสุดท้ายนั้นเป็นหลานของคนคนนี้”

พูดพลางนักฆ่าไร้เงาก็ส่งกระดาษไปให้

เมื่อรับมาคามิน่าก็มองดูอย่างนิ่งๆ

“แบบนี้นี่เอง ไม่น่าตอนที่ฉันเจอหนุ่มคนนี้ถึงได้รู้สึกคุ้นชิน”

“อยากรู้จริงๆ หากกำจัดหลี่เจี้ยนเก๋อแล้วคนคนนั้นจะมีปฏิกิริยายังไง”

พูดพลางคามิน่าก็ค่อยๆ หันไปมองผู้รับใช้หญิงในชุดกี่เพ้าดำที่ยืนอยู่ข้างๆ

“ควรจะทำยังไง คงจะไม่ต้องให้ฉันสอนใช่ไหม”

“ข้าน้อยทราบค่ะ”

หลังจากตอบรับด้วยความเคารพ

ผู้รับใช้หญิงในชุดกี่เพ้าดำก็ออกจากห้องไปและตรงไปที่เวที

หลังจากเธอจากไป นักฆ่าไร้เงาจึงได้พูดต่อว่า