หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2473

เมื่อการแข่งขันจบลง

ผู้ชมก็ค่อยๆ จากไปอย่างมีความสุข

ส่วนผู้เข้าแข่งขันของประเทศจีนนั้นยังต้องอยู่รอการเปลี่ยนยุคสมัยของสมาคมศิลปะการต่อสู้

และผู้คนของฝ่ายประเทศวาโกกุนั้นก็ต้องกลับไปถิ่นเดิมของตนอย่างทอดถอนใจ

มีเพียงนักพรตฮาจิมันที่ยังต้องอยู่ต่อ

ไม่ใช่เพราะสาเหตุใด

เพียงแต่เกาะกว่าสี่สิบเกาะที่พ่ายแพ้นั้นต้องทำการส่งมอบ

อีกด้านหนึ่ง หญิงรับใช้ในชุดกี่เพ้าดำนั้นคุกเข่าอยู่ต่อหน้าคามิน่าอย่างอานาถ

“ข้าน้อยทำได้ไม่ดี โปรดเจ้านายลงโทษด้วยค่ะ”

คามิน่าที่หลับตาอยู่ตลอดนั้นลืมตาขึ้นมา

“เธอทำให้ฉันผิดหวังอย่างมาก”

“มหาเวท พลัง ทหารเทพ กลยุทธ์ลับ ไม่มีอะไรที่ฉันไม่ให้”

เธอจ้องมองหญิงรับใช้ที่อยู่ตรงหน้า

คามิน่าราวกับว่ารู้ทันความคิดของเธอ

“อย่าคิดว่าอีกฝ่ายนั้นแข็งแกร่งมากเกินไป เป็นเธอเอต่างหากที่ยังอ่อนเกินไป”

เมื่อพูดจบเธอก็โบกมือ

หญิงชุดกี่เพ้าดำนั้นรู้สึกเจ็บที่ใบหน้า จากนั้นตัวเธอก็กระเด็นออกไปไกล

หลังจากที่เธอกลิ้งกับพื้นไปหลายทีจึงรีบลุกขึ้นอย่างลนลาน

จากนั้นก็ก้มหน้าคุกเข่าอยู่ต่อหน้าเจ้านาย

“จำไว้ เธอก็เป็นแค่ลูกนอกคอกของคนรับใช้ต่ำต้อยและคนนอกคนนั้น ตอนนั้นหากไม่ใช่ฉัน เธอจมน้ำตายอยู่ในอ่างน้ำนั่นแล้ว”

“ครั้งหน้าหากทำให้ฉันผิดหวังอีก ก็คงจะไม่ได้จบง่ายๆ อย่างการตบหน้าแบบนี้หรอกนะ”

“ไสหัวไปซะ!”

เมื่อฟังคำของเจ้านายจบ

หญิงชุดกี่เพ้าดำก็ถอยออกจากห้องไปอย่างนอบน้อม และไปรักษาอาการบาดเจ็บคนเดียว

หลังจากลงโทษลูกน้องเสร็จ

นิ้วมือที่เรียวยาวของคามิน่าก็เคาะไปที่โต๊ะน้ำชารัวๆ

เมื่อนักฆ่าไร้เงาส่งข่าวมา

เธอก็ลุกขึ้นมาทันที

แต่แล้วนักฆ่าไร้เงายังไม่ทันจะเอ่ยปากห้าม

คามิน่าก็พูดว่า

“ไม่ต้องห่วง ฉันรู้ว่าจะคิดถึงภาพรวม ณ ปัจจุบันมีคนจ้องจับตาหลินมั่วอยู่มากมาย ไม่เช่นนั้นเมื่อวานฉันก็คงจะไม่ส่งคนไปลองเชิงกับเขา”

“ต่อให้คนใส่หมวกโต่วลี่ชุดเขียวไม่ช่วยเขา ยังไงก็มีคนอื่นที่จะช่วยเขา ฉันก็แค่ไปลองเชิงของสมาคมศิลปะการต่อสู้เท่านั้นเอง”

“วางใจเถอะ ฉันไม่ซื่อ แค่จะไปพูดคุยกับหลินมั่วเฉยๆ”