หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2481

เมื่อได้ยินสรรพนามที่ท่านอาจารย์กู่ใช้เรียกตัวเองแล้ว

หลินมั่วจึงลุกยืนทันที แววตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น

หลายปีมานี้ หลินมั่วปิดบังตัวตนของตัวเองมาโดยตลอด

ในระหว่างที่เขาอยู่เมืองก่วงหยาง

เขาเองก็ถ่อมตัวจนดูไร้ศักดิ์ศรี เขาอดทนกล้ำกลืนความอัปยศอดสูเพื่อแบกรับหน้าที่อันสำคัญ

เขาอ่อนน้อมต่อผู้อื่นมากเพื่อไม่ให้คนอื่นรู้ตัวตนที่แท้จริงของเขา เพราะเหตุนี้จึงทำให้ศัตรูจับตามองเขาเป็นพิเศษ

หลังจากที่เขาได้รู้จักกับผู้ทรงอิทธิพลมากมาย

ถึงแม้ตัวตนของเขาจะเริ่มมีคนรู้บ้างแล้ว

แต่นั่นก็เป็นเพียงจำนวนหนึ่งเท่านั้น

แต่ทำไมตอนนี้แม้แต่ท่านอาจารย์กู่ก็ยังรู้งั้นเหรอ

หลังจากที่เขาลืมคุมสติตัวเองไปชั่วขณะ

หลินมั่วก็ค่อยๆ ใจเย็นลง

“ดูแล้ว ช่วงนี้ท่านอาจารย์กู่คงจะได้รู้จักกับผู้ทรงอิทธิพลมาสินะ”

ท่านอาจารย์กู่เป็นหนึ่งในคนที่โค่นตระกูลหลิน

ถ้าก่อนหน้านี้เขารู้เรื่องตัวตนของหลินมั่ว

ตอนที่อยู่เมืองก่วง เขาคงทำทุกวิถีทางเพื่อฆ่าหลินมั่วเป็นแน่

แต่หากย้อนกลับไปนึกถึงเรื่องในอดีต ปมความแค้นของทั้งสองเริ่มต้นมาจากการที่เขาปกป้องเสี่ยวหมาน

หลินมั่วคิดว่าตอนนั้น ท่านอาจารย์กู่คงจะไม่รู้เรื่องนี้

สิ่งที่เป็นไปได้มากที่สุดก็คือ หลังจากที่ท่านอาจารย์กู่หนีออกมาจากเงื้อมมือของเซวียอู่เยี่ย เขาคงจะได้พบกับผู้ทรงอิทธิพลบางคนเข้า

ทำให้รู้เรื่องตัวตนของหลินมั่ว

“เพื่อนหลินนี่ฉลาดสมคำร่ำลือจริงๆ

พูดเพียงไม่กี่คำก็เดาถูกซะแล้ว”

“แต่ว่าเรื่องที่ฉันเจอใคร เพื่อนหลินไม่จำเป็นต้องเสียเวลาคิดหรอก

ที่ฉันมาในวันนี้ก็เพื่อนำข่าวใหญ่มาบอกแกเท่านั้น”

ในตอนนี้ หลินมั่วไม่ได้ดูร้อนรนอะไร

หลังจากที่นั่งลงที่เดิมแล้ว เขาก็รอฟังสิ่งที่ท่านอาจารย์กู่จะพูดต่ออย่างนิ่งๆ

แน่นอนว่าเขาไม่แตะต้องถ้วยชาอะไรบนโต๊ะเลย

ใครจะไปรู้ว่าอีกฝ่ายจะใส่อะไรลงไปข้างในบ้าง

ท่านอาจารย์กู่ยกถ้วยน้ำชาขึ้นก่อนจะเป่าใบชาที่ลอยอยู่บนน้ำชา

หลังจากดื่มน้ำชาไปหนึ่งอึก เขาจึงพูดขึ้น

“ในเมื่อเพื่อนหลินร้อนใจขนาดนี้

ฉันก็คงจะไม่พูดเรื่องเก่าอีก”

“เดาว่าเพื่อนหลินคงจะอยากรู้เรื่องตัวการที่โค่นตระกูลหลินใช่ไหม”

ถ้าไม่พูดเรื่องนี้ขึ้นมา หลินมั่วคงจะมีความอดทนฟังอีกฝ่ายพูดจาไร้สาระได้อีก