หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2493

หิมะที่ฟุ้งกระจายปกคลุมทั่วเมืองจิงอย่างรวดเร็ว

หิมะสีขาวหนาทึบกองอยู่บนถนนหนทาง กิ่งต้นไม้ บนหลังคา

อากาศหนาวเหน็บ หิมะตกหนักปิดทางถนน บวกกับเป็นเวลาพลบค่ำ

บนถนนหนทาง มีแต่ความเงียบงัน

เมื่อมองดูอากาศข้างนอก บริกร รู้สึกหนาวจนตัวสั่น

“อากาศบ้าไรวะโครตหนาวเลย ถ้าไงพวกเราปิดร้านเร็วหน่อยเถอะ”

และดูเหมือนว่าเมื่อกล่าวถึงเรื่องนี้ รอบๆร่างกายก็ราวกับจะเย็นยะเยือกขึ้นไปอีก

เพื่อนร่วมงานของเขาเหลือบมองชั้นสองอย่างไม่พอใจ

“ยังมีแขกอยู่ไม่ใช่เรอะ

เขาจะไปเมื่อไร พวกเราจะปิดร้านได้ตอนไหน”

เมื่อได้ยินคำนี้ คนที่บ่นคนนั้น ก็ยิ่งหงุดหงิดขึ้นไปอีก

“เฮ้อ ตัวภาระจริงๆ

ฉันจะไปถามเขา ว่าจะไปเมื่อไร”

และเมื่อตอนที่เขากำลังวางแผนจะขึ้นไปชั้นบน

เพื่อนร่วมงานที่อยู่ด้านข้างก็ห้ามเขาไว้ทันที

“แกจะบ้าเรอะ แม้แต่เถ้าแก่ของเรายังเคารพนับถือลูกค้าคนนี้เลย

ถ้าแกอยากโดนไล่ออก ฉันจะไม่ห้ามแกแล้ว”

หลังจากยื้อยุดอยู่พักหนึ่ง บริกรคนนี้ก็ล้มเลิกความคิดเดิมของเขา