หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2500

สำหรับคู่สองสามีภรรยาที่ฟังฮุ่ยเป็นห่วงนั้น

ในตอนนี้รถก็ได้ขับออกนอกเมืองจิงแล้ว

“คุณว่าพวกเราออกเดินทางมากระทันหันขนาดนี้

แม่คงจะไม่โกรธหรอกนะ”

ภายในที่นั่งข้างคนขับภรรยาก็เอ่ยถามขึ้นด้วยความเป็นกังวล

หลินมั่วยิ้มอย่างสงบนิ่งตอบกลับด้วยน้ำเสียงแน่ใจ

“นั่นเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้อยู่แล้วอารมณ์ของแม่นั้นต้องโกรธอยู่แล้วแน่นอน

แต่ว่าไม่เป็นไร”

“ยังไงซะพวกเราก็ออกมาแล้ว

ก็ปล่อยให้พ่อตารับอารมณ์โมโหของแม่ยายแต่เพียงผู้เดียวไปเถอะ”

“หลินมั่วคุณช่างน่าเกลียดจริง ๆ เลยมีลูกเขยที่ไหนแอบพูดว่าร้ายแม่ยายตัวเองลับหลังแบบคุณบ้าง”

“ฮ่า ๆ ๆ ไม่เป็นไรหรอกยังไงซะแม่ก็ไม่ได้ยินอยู่แล้ว”

ขณะที่พูดหลินมั่วก็เหยียบคันเร่งมุ่งหน้าไปยังเมืองพานหยางอย่างรวดเร็ว

รถเร่งความเร็วเพิ่มขึ้นทำให้ด้านหลังมีฝุ่นตลบอบอวลตลอดทาง

...

เมืองพานหยาง

ที่มุมหนึ่งของหมู่บ้านบ้านดินเหนียวที่ทรุดโทรมปรากฏให้เห็นรอยแตกร้าวมากมาย

และเมื่อมองจากระยะไกลตัวบ้านก็เอียงลาดอย่างเห็นได้ชัดดูแล้วอันตรายเป็นอย่างยิ่ง

บนเตียงไม้ที่เรียบง่าย

หญิงชราที่สีหน้าซีดเซียวกำลังนั่งพิงอยู่ที่หัวเตียง

แม้ว่าเธอจะอายุไม่ถึงห้าสิบปีแต่ผมก็หงอกขาวเต็มหัวหมดแล้ว

ประกอบกับอาการเจ็บป่วยเรื้อรังมาเป็นเวลานาน

เพียงแวบแรกลักษณะอย่างนั้นถ้าบอกว่าอายุหกสิบก็ดูจะไม่เกินจริง

ที่ข้างเตียงมีหญิงสาวอายุน้อยถือชามดินอย่างระมัดระวัง

ถึงแม้ว่าจะแต่งตัวเรียบ ๆ เดิมทีเสื้อตัวนอกที่ดูน่าอับอายไม่เพียงแต่สีซีดเท่านั้น แต่ยังมีรอยซ่อมแซมอยู่หลายจุดด้วย

แต่สิ่งนี้ก็ไม่สามารถยับยั้งหน้าตาที่สงบนิ่งได้ ภายใต้อวัยวะสัมผัสทั้งห้าที่ประณีตนั้นยังเปี่ยมด้วยความบริสุทธิ์

เมื่อมองดูหญิงชราที่อยู่ตรงหน้าหญิงสาวก็ตักยาต้มขึ้นมาเป่าเบา ๆ

“มา กินยาหน่อยนะ!”

เมื่อเผชิญหน้ากับลูกสะใภ้ที่คอยดูแลด้วยความอดทน

สีหน้าของหญิงชราก็รู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างมาก

“เสี่ยวสวีหากเธอเจอคู่ครองที่ดีก็แต่งงานใหม่เถอะ

ในฐานะแม่ไม่อาจฝืนทนได้จริง ๆ ที่เห็นเธอต้องทนทุกข์กับพวกเราสองแม่ลูก”

ขณะที่พูดประกายน้ำตาของเธอก็ค่อย ๆ ไหลออกมาจากตา

“แม่คะ แม่พักรักษาตัวให้ดีนะคะ

รอโก่วเซิ่งกลับมา วันดี ๆ ของพวกเราก็จะมาถึงแล้ว”

ขณะที่พูดนั้นแววตาของสวีเจียเจียก็ค่อย ๆ เต็มเปี่ยมไปด้วยความคาดหวัง

รู้ว่าในเวลานี้

หญิงชราที่นอนอยู่บนเตียงก็พยักหน้าอย่างเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง

เพียงแต่ตอนที่เธอกำลังจะพูด

จู่ ๆ สีหน้าก็แดงก่ำ

จากนั้นก็เริ่มไออย่างรุนแรงยาที่เพิ่งดื่มเข้าไปเมื่อสักครู่ก็ล้นออกมาจากมุมปากทันที

สวีเจียเจียที่อยู่ด้านข้างรีบวางชามดินในมือลงแล้วลูบหลังแม่สามีอย่างเบามือ

หญิงชราในเวลานี้สีหน้าก็ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นดำขึ้นเพราะเนื่องจากว่าไอขึ้นมาอย่างกะทันหัน

สวีเจียเจียมองดูแล้วก็รู้สึกร้อนใจ

ทำได้เพียงใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดที่มุมปากของแม่สามีอยู่ต่อเนื่อง

จากนั้นไม่นานหญิงชราก็ทุเลาลง

เธอหอบหายใจแรงแล้วพูดอย่างอ่อนเพลีย

“เสี่ยวสวีเธอว่าฉันคงจะทนรอจนโก่วเซิ่งกลับมาไม่ไหวหรอก

หลายวันมานี้ฉันรู้สึกว้าวุ่นอยู่ตลอดเวลาเลย”