หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2562

เรื่องราวซับซ้อน ต้องอธิบายทีละเรื่อง

เวลานี้ผู้เชี่ยวชาญด้านการซื้อขายของหลู่เยี่ยหลางยังคงควบคุมราคาหุ้นอย่างเป็นระเบียบ

อย่างไรก็ตามวินาทีต่อมา ดวงตาทั้งคู่ก็เบิ่งโต มองดูข้อมูลการซื้อขายอันยาวเหยียดด้วยความตื่นตกใจ

มองแวบแรก เขายังคิดว่าตัวเองตาฝาด

จวบกระทั่งหลังจากมองหน้าจออย่างใกล้ชิด ก็อดสูดหายใจอย่างหนาวเหน็บไม่ได้

“หนึ่งร้อยล้าน?”

นี่มันเล่นอะไรกันวะ

การทำธุรกรรมจังหวะเดียว ก็ซื้อขายรวดเร็ว ถึงจำนวนห้าร้อยล้าน

นี่เป็นครั้งแรกที่ผู้เชี่ยวชาญการซื้อขายได้พบเห็น

ด้วยความเร็วนี้ ใช้เวลาเพียงไม่กี่นาที ปริมาณธุรกรรมทั้งหมดที่เกี่ยวข้อง ก็พอเพียงที่จะซื้อเยี่ยหลางกรุ๊ปทั้งหมด

นี่เทียบเท่ากับ หากคุณโจมตีด้วยหนังสติ๊ก อีกฝ่ายก็เขวี้ยงจรวดใส่

นี่มันยังเล่นอะไรอีกวะ

การเผชิญหน้าซึ่งไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันแบบนี้ เทคโนโลยีก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้

ขณะที่เช็ดเหงื่อเย็นๆบนหัวที่ไหลพลั่กออกมาอย่างไม่หยุด มือของผู้เชี่ยวชาญการซื้อขายก็เคาะหน้าจอเพื่อดำเนินการอย่างรวดเร็ว

สีหน้าในเวลานี้ของหลู่เยี่ยหลางที่อยู่ด้านข้างมืดมนจนน้ำหยดออกมา

“คุณควบคุมสถานการณ์ก่อน

ฉันจะพยายามระดมทุน ฉันหลู่เยี่ยหลางไม่เชื่อหรอกว่า เงินทุนของอีกฝ่ายจะไหลมาอย่างต่อเนื่อง”

พูดจบเขาก็หยิบโทรศัพท์มือถือ ติดต่อกับสถาบันการเงินต่างๆอย่างรวดเร็ว

ขณะที่กำลังกังวลเกี่ยวกับสินทรัพยที่มีอยู่ภายใต้ชื่อของเขา เขาก็ใช้หลักการเงื่อนไขความสมดุล

ได้รับเงินกู้ห้าหมื่นล้านอย่างรวดเร็ว

แต่เมื่อเขาอัดฉีดเงินทุนนี้เข้าตลาดหุ้นอย่างมั่นใจ เขาก็ตามซื้อและเพิ่มทุน

กลุ่มลึกลับอะไรนั่น ก็เพิ่มเงินอีกครั้ง

ช่วงเวลาหนึ่ง การทำธุรกรรมในคราเดียวก็เพิ่มขึ้นจากร้อยล้านเป็นห้าร้อยล้านอย่างกระทันหัน

และราคาหุ้นที่เคยผันผวนขึ้นลง ก็พุ่งขึ้นอย่างดุเดือดอีกครั้ง

หลังจากนั้นไม่กี่วิ จู่ๆก็หยุดลง

ก่อนที่หลู่เยี่ยหลางจะทันได้ตอบโต้ ราคาหุ้นก็ร่วงลงอย่างบ้าคลั่งราวกับตกลงจากหน้าผาที่สูงชัน

เวลานี้ในที่สุดหลู่เยี่ยหลางก็ตระหนักถึงสถานการณ์บางอย่างที่ผิดปกติ

“แม่งเอ้ย ตกหลุมแล้ว รีบเทขาย

ไม่อย่างนั้นพวกเราจะสูญเสียทุกอย่าง”

อย่างไรก็ตามหลังจากเขาพูดจบ ก็สายไปเสียแล้ว

ความตื่นตระหนกของตลาดได้ปรากฏขึ้น

พูดให้ง่ายอีกนิด นั่นก็คือหลู่เยี่ยหลางล้มละลาย

หนำซ้ำยังเป็นหนี้สถาบันการเงิน จำนวนมหาศาลถึงห้าหมื่นล้าน

คิดมาถึงตรงนี้ ผู้เชี่ยวชาญก็หยุดเสแสร้งต่อไป

“ประธานหลู่ ผมพยายามทำงานอย่างหนักเพื่อเยี่ยหลางกรุ๊ปมาตั้งหลายปีขนาดนี้

ไม่มีพระเดชก็ต้องมีพระคุณ ผมแค่เอาในสิ่งที่ผมควรจะเอา”

หลังจากพึมพำอะไรบางอย่างด้วยเสียงแผ่วเบา เขาก็รีบหอบนาฬิกาหรูและเครื่องประดับมูลค่าหลายล้าน วิ่งหลบหนีออกไปจากที่นี่

ความวัวยังไม่ทันหาย ความควายก็เข้ามาแทรก

แค่วันเดียวคืนเดียวเท่านั้น

ข่าวการล้มละลายของหลู่เยี่ยหลาง ก็แพร่กระจายไปทั่วพานหยาง

ดั่งคำที่ว่ากำแพงเริ่มคลอนแคลนผู้คนก็ช่วยกันผลัก

บวกกับตอนแรกหลู่เยี่ยหลางอยู่ในจุดสูงสุด เย่อหยิ่งจองหอง โหดร้ายทารุณ สร้างความขุ่นเคืองให้ผู้คนจำนวนมาก

หลังจากได้รับทราบข่าวนี้

กลุ่มซัพพลายเออร์ และนักลงทุนรายย่อย ยังมีเจ้าหนี้ทั้งหลายแห่กันไปที่วิลล่าของหลู่เยี่ยหลางอย่างไม่ขาดสาย

ในทันที

เศรษฐีที่ไม่มีใครเทียบได้ในพานหยาง พริบตาเดียวก็กลายเป็นหนูข้างถนนที่ทุกคนตะโกนใส่