หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2586

หลังจากโดนจ้าวอันคังพูดดุพักหนึ่ง

จ้าวหยูไม่มีการตอบสนองอะไรมากเท่าไร ได้แต่พยักหน้า หลังจากสำนึกผิดแล้ว จึงถอยหลังเดินออกไป

แต่จ้าวจื่อเยียนกลับไม่ยอม ปัดแขนของจ้าวหยูที่ขวางเธอ แล้วพูดโต้กลับทันที

“อาสาม พ่อแม่ของฉันก่อนจะจากไปได้ฝากฝังฉันให้อาจ้าวหยู

ขณะเดียวกันคุณปู่ก็เป็นคนรับอาจ้าวหยูเป็นลูกบุญธรรมด้วยตัวเอง เขาเป็นคนในครอบครัวของเราเหมือนกันค่ะ”

“ส่วนคุณหลินก็เป็นแขกคนพิเศษที่คุณปู่เอ่ยปากเชิญด้วยตัวเอง

ถ้าหากคุณมีอะไรไม่พอใจ สามารถไปคุยกับคุณปู่ได้ค่ะ

ไม่ต้องมาพูดจาเยาะเย้ยถากถางกันตรงนี้”

เมื่อเห็นหลานสาวของตัวเองปากจัดขนาดนี้

จ้าวอันคังมีสีหน้าบึ้งตึงทันที

“เธอเป็นเด็กเป็นเล็ก พูดจาแบบนี้กับอาสามได้ยังไง ถ้าไม่ใช้เพราะพี่ชายจากไปเร็ว...”

ตอนที่เขากำลังจะพูดต่อ

อารองจ้าวเจี้ยนผิงที่อยู่ข้างๆ พลันยื่นพัดพับเคาะไปที่ไหล่ของเขาเล็กน้อย

“พอแล้ว ครอบครัวเดียวกันทั้งนั้น ทำไมต้องโกรธกันด้วย

พูดให้มันน้อยๆ หน่อย”

เขาหันไปพูดกับหลินมั่ว ด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตร