หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2644

จ้าวอันคังเวลานี้ยังไม่รู้ถึงลักษณะความรุนแรงของเรื่องนี้

เมื่อเห็นข่งเซียนจัวหมุนตัวกลับมา เขายังอยากจะเดินไปข้างหน้าทำตัวอวดดี แต่หลังจากที่ก้าวขาออกไปหนึ่งก้าว กลับถูกจ้าวเจียนผิงพี่รองดึงกลับมา

จากนั้นเบื้องหน้าของเขาปรากฏลูกกระสุนอย่างแน่นขนัด

“แม่งเอ้ย ข่งเซียนจัวแกบ้าไปแล้วเหรอ ฉันคือคุณท่านสามแห่งตระกูลจ้าวนะ

วันนี้ถ้าหากฉันมีอันเป็นไป แม่งตระกูลข่งของแกต้องนองเลือดแน่!”

ไม่รอการห้ามของพี่รอง จ้าวอันคังตอนนี้จึงออกไปด้วยความบ้ารำห่ำอีกครั้ง

ฝั่งตรงข้ามคือข่งเซียนจัวที่โกรธจนหน้ามืดตามัว ตอนนี้ถูกจ้าวอันคังกระตุ้นอีกครั้ง ดวงตาคู่นั้นเต็มไปด้วยเลือดฝาด

“จ้าวอันคัง นายคิดว่าฉันข่งเซียนจัวกลัวไอ้แก่ตระกูลจ้าวของพวกนายอย่างนั้นเหรอ”

ภายใต้น้ำเสียงที่ทุ้มต่ำ พลังอาฆาตรอบกายของข่งเซียนจัวเริ่มแพร่กระจายออกมา

“แก คิดจะต่อต้านใช่ไหม กล้าว่าพ่อของฉันแบบนี้ วันนี้ฉันจะตัดลิ้นของแกมาดองเหล้าดื่ม!”

ถึงแม้สองพี่น้องคิดวางแผนอยากฮุบตำแหน่งผู้นำของท่านผู้เฒ่าจริง แต่ก็ไม่ยอมให้คนนอกมาพูดจายั่วยุเช่นนี้

แต่คุณท่านรองนั้นกลับใจเย็นกว่า ถึงแม้จะโกรธอยู่บ้างแต่เขาสามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้

เขาลากน้องชายคนรองของตัวเอง แล้วหัวเราะอย่างมั่นใจ

“ข่งเซียนจัว นายถอนคำพูดของนายตอนนี้ แล้วมาขอขมาที่ตระกูลจ้าวของพวกเรา ฉันสามารถให้โอกาสนายได้

ไม่อย่างนั้นรอพ่อของฉันไปหาถึงบ้านด้วยตัวเอง อาจจะแก้ไขยากแล้ว นิสัยของท่านนายก็รู้!”

“เหอะๆ เอาไอ้แก่ที่ก้าวเท้าครึ่งหนึ่งเข้าโลงศพมาขู่ฉันเหรอ นายคิดว่าฉันข่งเซียนจัวตกใจมากใช่ไหม”

จ้าวเจี้ยนผิงเห็นข่งเซียนจัวด่าพอของตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า จึงหน้าดำเคร่งเครียดทันที

“นายหุบปากไปเลย แค่อาศัยปากที่พ่นขี้ของนายเมื่อครู่

ต่อไปการส่งออกสกรูของตระกูลข่งของพวกนาย อย่าคิดจะส่งออกจากด่านท่าเรือตระกูลจ้าวของพวกเราอีก”

จ้าวเจี้ยนผิงที่ได้ชื่อว่าเป็นคนสุขุมลุ่มลึก ตอนนี้โกรธจัดเหมือนกัน

“กูขำมึงมาก ไอ้คนไร้สมอง!”

เมื่อได้ยินคำนี้ ข่งเซียนจัวหุบยิ้มทันที โดนคนด่าติดต่อกันหลายครั้ง ไฟโกรธที่เก็บกดไว้แต่เดิมทีเริ่มปะทุขึ้นมาอีกครั้ง

ในเมื่อต้องแตกหักกันเขาจึงไม่สนใจอะไรแล้ว

เขาเขย่าตัวขยับแขนขา แย่งปืนจากในมือของลูกน้อง ไม่พูดพร่ำทำเพลง หันปืนแล้วยิงไปที่พี่น้องตระกูลจ้าวทันที

โชคดีที่พี่น้องตระกูลจ้าวมีฝีมือไม่ธรรมดา เมื่อเห็นปืนหลายกระบอกถูกตั้งวางเรียบร้อยจึงหลบไปข้างๆ ทันที และลูกกระสวยกระสุนปืนพวกนั้นได้คร่าชีวิตแขกไปมากมาย

การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกะทันหัน ทำให้สถานที่แห่งนี้เกิดความโกลาหลขึ้นมาในพริบตา

“แม่ง ตระกูลข่งบ้าไปแล้ว แม้แต่คุณท่านรองและคุณท่านสามตระกูลจ้าวก็กล้ายิง”

“นายหยุดพล่ามไปเลย รีบหนีเร็ว ไม่อย่างนั้นพวกเราสองสามคนคงกินลูกปืนแน่”

มองเห็นศพของเพื่อนร่วมทางสองสามคนบนพื้น แขกทุกคนต่างกระจัดกระจาย รีบหนีจากสถานที่เกิดทันที

แม้แต่กวนเยียก็ยังทำสัญญาณมือให้ลูกน้องออกมาจากสถานที่เกิดเหตุเพื่อป้องกันการบาดเจ็บโดยไม่ตั้งใจจากความเสียสติของข่งเซียนจัว