หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 2683

ชิโอเปลโลนั้นสูบหายใจเข้าลึกๆ หลังจากที่สงบสติอารมณ์ลงก็ฝืนยิ้มออกมา

“สวัสดีค่ะคุณหลินมั่ว ฉันเป็นนักข่าวจากสำนักข่าวเหอซาน ฝีมือการรักษาของคุณนั้นดังไปทั่วเมืองเหอซานแล้ว ฉันจึงอยากจะสัมภาษณ์คุณหน่อย! ไม่ทราบว่าพอจะมีเวลาไหมคะ”

พูดจบเธอก็กดปากกาบันทึกในกระเป๋า วางแผนที่จะแอบเก็บรวบรวมข่าวเสียหายของหลินมั่ว

หลินมั่วเงยหน้าขึ้นมามองอีกฝ่าย

“ตาบอดเหรอ ไม่เห็นเหรอว่าฉันกำลังยุ่ง”

เมืองเหอซานก็มีสำนักพิมพ์ไม่กี่สำนัก นักข่าวก็มีอยู่แค่ไม่เท่าไหร่ ไม่ต้องให้ไท่จื่อไปสืบก็ได้ข้อมูลของชิโอเปลโลได้อย่างง่ายๆ

นี่เธอยังกล้ามาสัมภาษณ์ถึงที่อีก!

ชิโอเปลโลถูกหลินมั่วพูดแบบนี้เข้า รอยยิ้มของเธอก็หายไปทันที

“คุณหลินมั่ว ฉันอยากจะรู้ว่าทำไมคุณถึงได้ปฏิบัติแย่กับชาวตะวันตกอย่างพวกเรามากขนาดนี้คะ พวกคนไข้ชาวตะวันตกเมื่อวานนี้ ทำไมคุณไม่รักษาให้พวกเขา คุณดูถูกพวกเราเหรอคะ”

หลินมั่วเห็นอีกฝ่ายไม่ยอมเลิกลา น้ำเสียงของเขาก็เยือกเย็นลง

“ทำไม คุณหูหนวกหรือฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องกัน ฉันบอกแล้ว ว่าฉันกำลังตรวจคนไข้อยู่”

ถ้อยคำนั้นมันสื่อถึงความไม่พอใจของหลินมั่ว

ชิโอเปลโลเองก็รับรู้ได้ถึงสิ่งนี้ เพียงแต่เธอนั้นไม่เกรงกลัว จุดประสงค์ของเธอก็มาเพื่อที่จะหาข่าวเสียหายของหลินมั่ว

หากในตอนนี้หลินมั่วโกรธหรือลงไม้ลงมือขึ้นมา ก็เป็นสิ่งที่เธอต้องการเลยแหละ!

“ฉันเป็นนักข่าว มีสิทธิ์ที่จะสัมภาษณ์คุณได้อย่างอิสระ!”

ชิโอเปลโลยืดตัวผายอกอย่างมั่นใจ

หลินมั่วถึงกับโกรธจนหัวเราะออกมา

“สิทธิ์ในความอิสระของคุณมันตั้งอยู่บนฐานของการทำให้คนไข้ได้รับการรักษาช้าเหรอ”

เมื่อพูดจบ ไม่ว่าจะเป็นคนที่ต่อแถวรอการรักษาหรือคนที่กำลังรักษาอยู่ ล้วนมีสีหน้าที่รู้สึกหงุดหงิดรำคาญใจ หากไม่ใช่เห็นว่าเธอเป็นผู้หญิง ไม่แน่ว่าจะมีคนลงไม้ลงมือกันแล้ว

พวกเขาตอนนี้คิดถึงไท่จื่อคนนั้นที่แข็งกร้าวในเมื่อวานอย่างมาก

ชิโอเปลโลถึงกับหน้าแดง แต่ก็ยังคงกัดฟันถามต่อว่า

“เมื่อเทียบกันแล้ว การที่ฉันทำให้เสียเวลา คุณที่ไม่สนใจคนไข้เลยมันน่ารังเกียจ คุณเป็นหมอใจดำที่ไร้จรรยาบรรณ ฉันจะปล่อยข่าวทางออนไลน์เพื่อเปิดเผยตัวตนที่น่ารังเกียจของคุณ”

“คุณหลินมั่ว เรื่องของเรายังไม่จบ ฉันจะต้องเปิดโปงจรรยาบรรณวิชาชีพแย่ๆ ของคุณให้ได้”

การให้คำข่มขู่เป็นความดื้อรั้นสุดท้ายของเธอ

“ซวยจริงๆ เลย ไปผับแต่กลับไม่มีโต๊ะเลย!”

ไท่จื่อมาอยู่ข้างๆ หลินมั่วด้วยความรู้สึกโมโหอย่างมาก กว่าจะได้มีเวลาไปผ่อนคลายเที่ยวสนุก แต่กลับไม่มีโต๊ะเลย น่าโมโหจริงๆ

“ผู้หญิงคนนั้นใครกัน ทำไมพอเห็นฉันถึงได้จากไป”

ไท่จื่อมองดูแผ่นหลังของชิโอเปลโลแล้วถามอย่างสงสัย

หลินมั่วยักไหล่ “เธอเหรอ คนที่ทำข่าวด้านลบให้ฉันไง”

“เวร กล้ามาถึงที่เลยเหรอ เดี๋ยวฉันพาลูกน้องไปทักทายเธอหน่อยดีกว่า”

เมื่อชิโอเปลโลได้ยินแบบนี้ ก็ถึงกับตัวสั่น จากนั้นก็เปลี่ยนจากเดินเป็นวิ่ง รีบจากที่นี่ไปอย่างรวดเร็ว

เป็นคนเอเชียที่ชอบใช้ความรุนแรงจริงๆ!